Έχει καταντήσει πλέον αστειότητα. Θα ήταν διασκεδαστικό, αν δεν είχε γίνει πια τόσο κουραστικό. Θα ήταν κωμικό, αν δεν ήταν στο σύνολό του. δράμα. Δυστυχώς όμως κυριαρχεί η κουραστική πλευρά, της κωμικής… Κάθε φορά κατά την οποία ο ΠΑΟΚ… χάνει κάτι. Αρχίζει το γνωστό «έργο». Αρχίζει η γνωστή καραμέλα. Βγαίνει από το συρτάρι με τις «έτοιμες δικαιολογίες», η γνωστή κασέτα…
Κάθε φορά κατά την οποία ο ΠΑΟΚ χάνει κάτι. Οτιδήποτε. Δηλαδή πολύ συχνά. «Φέρτε την κασέταααααα!». Την κασέτα… «μας αδικάει η διαιτησία». Και αρχίζει η γνωστή αναπαραγωγή, στη διαπασών. Σαν τον ενοχλητικό γείτονα στις 2 τα ξημερώματα που παίζει κλαρίνα τέρμα… «Άσε μας ρε φίλε να ησυχάσουμε, αφού… δεν». «Μα, με αδικάει η διαιτησία σου λέω»… Και πάει λέγοντας…
Και στο μεταξύ πήγαν φέτος να βγάλουν πρώτο σκόρερ από… πέναλτι. Πόση κασέτα αντέχεις; Πόση κωμωδία αντέχεις; Πόσο να αντέξει πια το δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, τόσο που το «εξυγίαναν»; Φτάνει…
** Δεν ξέρουμε από που προέρχεται η φωτό-καζούρα, αλλά ευχαριστούμε τον φίλο Δημήτρη που μας την έστειλε.