Σε αντίθεση με άλλους, εξαφανισμένους, ο Βαγγέλης Μαρινάκης βγαίνει μπροστά. Και για τον Ερασιτέχνη. Όπως και για την ΠΑΕ. Και κάποτε θυμόμαστε όλοι ότι είχε δηλώσει ανοιχτά ότι στέκεται και πλάι στους Αγγελόπουλους, στο μπάσκετ, εφόσον αυτό χρειαστεί. Οι Πρόεδροι του μπάσκετ προχωρούν δυνατά, ο Μιχάλης Κουντούρης το ίδιο, αλλά ο Βαγγέλης Μαρινάκης βγαίνει ΠΑΝΤΟΥ μπροστά.
Αυτά βλέπουν οι «απέναντι» και… φρικάρουν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, κατά τις οποίες διαβάζεις στα social media ή ακούς στα ραδιόφωνα «έναν Μαρινάκη να είχαμε». Λογικό. Ο ηγέτης και Πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν είναι απλώς εκεί για τη… βιτρίνα. Όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε άλλους. Είναι πάνω από όλα οπαδός. Γουστάρει να βλέπει την ομάδα (τις ομάδες) του Ολυμπιακού, να είναι διαρκώς στην πρώτη θέση. Να είναι διαρκώς ψηλά. Να σηκώνουν κούπες σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Και προσφέρει. Προσφέρει διαρκώς. Βάζει διαρκώς το χέρι στην τσέπη. Και βγάζει από αυτή χρήματα, τα οποία η ποδοσφαιρική ομάδα μετατρέπει σε τίτλους στην Ελλάδα και σε μία ευρωπαϊκή καθιέρωση, σε υψηλό επίπεδο και όχι στα… αλώνια. Και, φυσικά, στον Ερασιτέχνη, η Διοίκηση Κουντούρη μετατρέπει σε τίτλους για τον ΟΣΦΠ σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με ευρωπαϊκά, με πρωταθλήματα, με Κύπελλα, με μετάλλια… Με υπέροχα Σαββατοκύριακα, όπως αυτό που μόλις ζήσαμε με τον πόλο Γυναικών…
Μπροστάρης σε όλα… Σε αντίθεση με άλλους, εξαφανισμένους, ο Βαγγέλης Μαρινάκης βγαίνει μπροστά. Και για αυτό οι «απέναντι» γουστάρουν να τον μισούν και… μισούν που τον γουστάρουν.
«Ευρωπαίος» δεν γίνεσαι επειδή παίζεις στους «8» μιας διοργάνωσης που ντρέπεσαι να λες… «Ευρωπαίος» δεν γίνεσαι με το να πηγαίνεις στη Μασσαλία και να γίνεσαι ρόμπα…
Έχουν πλάκα οι παραμυθατζήδες γύρω από τον ΠΑΟΚ. Βλέπουν την ΑΕΚ να κάνει γήπεδο, τον Παναθηναϊκό να «βάζει μπροστά» και να πανηγυρίζει και εκείνοι να… «κλαίνε» γιατί «δεν τους παίζουν».