Που θα πάει πια αυτό το πράγμα! Πάει η ομάδα να πιάσει ρυθμό και αντί αυτού, καταλήγει να πηγαίνει από το ένα κρούσμα στο άλλο… Και να αναγκάζεται να προσέχει εκ νέου, να φυλάγεται, να… μαγκώνεται. Να μην μπορεί, εκ νέου, να «λυθεί» και να… «ξαναδέσει».
Να αρχίσει εκ νέου να δουλεύει σωστά και να βγάζει ξανά στο παρκέ τις αρετές του, οι οποίες τον ανέδειξαν το αμέσως προηγούμενο διάστημα και τον έφεραν τόσο ψηλά στη βαθμολογία της Ευρωλίγκας. Προσφέροντας παράλληλα, σε όλους εμάς, υπέροχο μπάσκετ, το οποίο άφηνε (και αφήνει ακόμη) υποσχέσεις.
Έλεος πια με αυτή τη γλωσσοφαγιά! Έλεος πια με αυτή την ατυχία, εδώ και ένα+ μήνα… Έλεος πια με τα κρούσματα, εδώ και τόσο καιρό, να «ανάβουν» και να «σβήνουν» και να «ξανανάβουν» οι φωτιές… Έλεος με όλη αυτή την ατυχία, η οποία πάνω που πάει να αφήσει την ομάδα, την ξαναχτυπά!
Ο Μπαρτζώκας, αντί να δουλεύει, έχει καταλήξει να κάνει… διαχείριση. Το ζήσαμε και το ζούμε και στο ποδόσφαιρο. Το ίδιο έκανε και ο Μαρτίνς και αναγκαστικά, σε πολλές περιπτώσεις, το κάνει ακόμα. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά…
Άσε μας να αγιάσουμε ρε παιδί μου!
Φτάνει φέτος με αυτό το πράγμα! Έχουμε ωραία πράγματα να κάνουμε, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Και δεν μπορούμε, γιατί δεν μας αφήνει αυτό το πράγμα…
… εννοούμε ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ και μόνο! Και είναι η αλήθεια! Δεν έχει καμία σχέση το «WE RULE THIS LAND» με αυτά που ζούμε αυτές τις μέρες! Κομμένες οι συγκρίσεις!