Metta World Peace

Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου 2012 - 18:53

Ποιο είναι το σπουδαιότερο σκηνικό του ΝΒΑ την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα;

Χατιρικά, θα μπει στη λίστα και η απόφαση του ΛεΜπρόν Τζέιμς να συνεχίσει στο Μαϊάμι, το καλοκαίρι του 2010. Το πιο δραματικό στην «Απόφαση» είναι ότι την ανακοίνωσε ο ίδιος, live, σε εκπομπή του ESPN.

Υπάρχει, ακόμα, η επιστροφή του Μάικλ Τζόρνταν στο μπάσκετ, το 2001 με τους Γουάσινγκτον Γουίζαρντς, το θριπίτ των Λος Άντζελες Λέικερς και τα τρία πρωταθλήματα των Σαν Αντόνιο Σπερς, που θα μπορούσαν άνετα να είναι πέντε συνεχόμενα, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο, οι 13 πόντοι σε 35 δευτερόλεπτα του Τρέισι ΜακΓκρέιντι σε ένα ματς κανονικής περιόδου των Χιούστον Ρόκετς με τους Σαν Αντόνιο Σπερς, ο Κόμπε Μπράιαντ (και οι 81 πόντοι του με τους Ράπτορς, μαζί με την ιστορία του βιασμού, τον τσακωμό και τη συμφιλίωση με τον Σακίλ, το γενικότερο ξέσκισμα των συμπαικτών του και την ανάνηψή του, που οδήγησε σε δύο πρωταθλήματα), οι δύο τελικοί των Σέλτικς με τους Λέικερς, οι 48 του Άλεν Άιβερσον στον πρώτο τελικό του 2001 και οι 48 του ΛεΜπρόν στον πέμπτο τελικό Ανατολής το 2007 (όχι μόνο επειδή πέτυχε τους τελευταίους 25 πόντους των Καβαλίερς (και 29 από τους τελευταίους 30, αλλά επειδή, με 2,2 δευτερόλεπτα να απομένουν για τη λήξη της παράτασης έκλαψε στον ώμο του Ντριου Γκούντεν, κυριολεκτικά) και το ζευγάρι των Γουόριορς με τους Μάβερικς στον πρώτο γύρο των πλέι οφ το 2007, όταν η ομάδα του Νοβίτσκι πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, αν και έκανε 67 νίκες στην κανονική περίοδο.

Το σπουδαιότερο σκηνικό του ΝΒΑ την πρώτη δεκαετία δεν είναι κανένα από αυτά. Είναι αυτό που έγινε στη Μοτάουν, στις 19 Νοεμβρίου του 2004. Το «Ron Artest Melee».

Φαντάσου να είσαι φίλος του ΝΒΑ, να σηκώνεσαι το πρωί, να πηγαίνεις στη δουλειά και να διαβάσεις ότι στο Ντιτρόιτ έγινε ο πραγματικός χαμός. Να μπαίνεις σε αμερικανικά σάιτ και να σου περιγράφουν τον χαμό. Και έπειτα να βρίσκεις την εικόνα… με τον Ρον Αρτέστ να πηγαίνει στην εξέδρα και να δέρνει έναν οπαδό των Πίστονς και τον Στέφεν Τζάκσον, σαν ήρωα των «Goodfellas», να δέρνει όποιον βρισκόταν στον δρόμο του.

Είναι από τα σκηνικά που δεν γίνεται να ξεχάσεις ΠΟΤΕ. Ποτέ. Είναι από εκείνες τις στιγμές που σου αλλάζουν τη μέρα, που για να συνέλθεις χρειάζεται να πας για τσιγάρο, που δεν γίνεται να το συζητήσεις με άλλον τρόπο από τα αυξημένα ντεσιμπέλ στη φωνή σου. Σου πέφτουν τα σαγόνια.

Στην ελάχιστη πιθανότητα που δεν ξέρετε την περίπτωση, πηγαίνει ως εξής: με 45,9 δευτερόλεπτα να απομένουν και με το σκορ στο 97-82 υπέρ των Πέισερς, ο Ρον Αρτέστ κάνει ένα βίαιο φάουλ στον Μπεν Γουάλας, ανταποδίδοντας μία βίαιη επαφή του τελευταίου με 1’25’’ να απομένουν για τη λήξη του παιχνιδιού.. Ο σέντερ των Πίστονς νευριάζει και πιάνει τον φόργουορντ των Πέισερς από τον λαιμό, ενώ μπαίνουν στη μέση παίκτες και ο προπονητής της ομάδας της Ιντιάνα, Ρικ Καρλάιλ, για να κρατήσουν τον Γουάλας, με πρωτεργάτη τον… Ρασίντ Γουάλας, που ήταν στην όλη υπόθεση ο πυροσβέστης, αν έχει κανείς τον Θεό του. Εν τω μεταξύ ο Αρτέστ ξαπλώνει ανάσκελα στη γραμματεία, βάζει ακουστικά δήθεν για να του κάνει συνέντευξη ο δημοσιογράφος που μετέδιδε το παιχνίδι για το ESPN, ο Ρέτζι Μίλερ του τα βγάζει και μετά από 90 δευτερόλεπτα- τα οποία χρησιμεύουν για να ηρεμήσουν όλοι- ο Μπεν Γουάλας βγάζει τον επιώμιό του και το πετάει στον Αρτέστ. Ούτε πέντε δευτερόλεπτα μετά ένα ποτήρι με κόκα κόλα light εκτοξεύεται από την κερκίδα και τον πετυχαίνει. Ο Αρτέστ ανεβαίνει μαινόμενος και αρχίζει να γρονθοκοπεί έναν οπαδό, ενώ το ίδιο κάνει και ο Τζάκσον. Ακόμα και ο συνήθως ήσυχος Ζερμέιν Ο’ Νιλ παίρνει μέρος στον καυγά. Οι παίκτες φυγαδεύονται από το Auburn Hills Palace με την ασφάλεια του γηπέδου και πριν μπουν στα αποδυτήρια, οι οπαδοί των Πίστονς τους περιλούζουν με ποτήρια μπύρα, τους πετάνε ποπ κορν και προσπαθούν να τους χτυπήσουν. Το ΝΒΑ ρίχνει βαριές τιμωρίες: ο Αρτέστ χάνει εξαρχής τη σεζόν, ο Τζάκσον «τρώει» 30 αγωνιστικές, ο Ζερμέιν Ο’ Νιλ 25 (που έγιναν 15 με την έφεση), ο Μπεν Γουάλας μόλις 6- και οι τρεις τιμωρήθηκαν με ένα χρόνο φυλάκισης με αναστολή και πολλές ώρες καταναγκαστικής εργασίας- ενώ όλοι οι παίκτες που έφυγαν από τους πάγκους τους με μία αγωνιστική. Δηλαδή όλοι οι παίκτες του γηπέδου, πλην του Τάισον Πρινς, που δεν σηκώθηκε από τη θέση του. Πέντε οπαδοί των Πίστονς κατηγορήθηκαν για εγκληματικές ενέργειες και τιμωρήθηκαν με ισόβια τιμωρία από το ΝΒΑ. 10 εκατομμύρια δολάρια και 146 αγωνιστικές ήταν τα πρόστιμα για εκείνο το βράδυ. Οι Πίστονς τιμωρήθηκαν με… μηδέν αγωνιστικές κεκλεισμένων των θυρών.

Ο τσακωμός ήταν σαν μία ταινία που όσες φορές και να τη δεις, σε κάθε θέαση θα διαπιστώσεις κάτι νέο. Ο Λάρι Μπράουν ούρλιαζε να πάει κάποιος να μαζέψει από τη γραμματεία τον Αρτέστ. Ο πρωταγωνιστής δεν χτύπησε εκείνον που του έριξε το κονσερβοκούτι, αλλά εκείνον που νόμιζε ότι ήταν. Ο Στέφεν Τζάκσον, που είχε πάρει θέση μάχης μέσα στο παρκέ, προκαλώντας τους παίκτες των Πίστονς, ενήργησε σαν γκάνγκστερ, ανεβαίνοντας στην κερκίδα και χτυπώντας όποιον έβρισκε μπροστά του. Σε ένα σπρώξιμο από τους οπαδούς που βρίσκονταν στη μεριά που… ενεργούσε ο Αρτέστ, ο φόργουορντ των Πέισερς πέφτει σε ένα άλλο κύμα θεατών, ένας εκ των οποίων επίσης τον γρονθοκοπεί. Στα αποδυτήρια ο Αρτέστ ρωτάει τον προπονητή του, Ρικ Καρλάιλ, αν από εδώ και πέρα οι παίκτες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα και ο Τζάκσον του απαντά: «Θα είμαστε τυχεροί αν βρούμε κάποια αναθεματισμένη δουλειά». Ο Μπεν Γουάλας ισχυρίστηκε ότι ο Αρτέστ τον είχε προειδοποιήσει ότι θα τον χτυπήσει, ενώ οι περισσότεροι, μεταξύ αυτών ο γενικός διευθυντής Τσακ Πέρσον και ο Ρικ Καρλάιλ, τόνισαν ότι ένιωθαν σαν να πάλευαν για τη ζωή τους.

Το ΝΒΑ έκανε αλλαγές: αναγκάστηκε να βάλει περισσότερη ασφάλεια στον χώρο που βρίσκονται οι φίλαθλοι των ομάδων και να ελαττώσει τη μέγιστη κατανάλωση αλκοόλ. Οι περιγραφές του καθενός για το πώς έζησε το παιχνίδι- «έχω το μερίδιο ευθύνης μου που προκαλούσα τον Λίντσεϊ Χάντερ και τον Ντέρικ Κόουλμαν, αλλά ήταν, ταυτόχρονα, και σαν να πάλευε ο ένας για τον άλλο», τόνισε ο Στέφεν Τζάκσον, ο οποίος λέει ακόμα και σήμερα ότι «δεν θα μπορούσα να ζήσω αν δεν πήγαινα στην κερκίδα για να βοηθήσω έναν συμπαίκτη μου», αλλά μία αλήθεια είναι ότι γύρευε τον καυγά, άλλωστε δεν ακούμπησε τον Αρτέστ στην όλη διαδικασία παρά άρχισε τις γροθιές, «πολλοί νομίζουν ότι πήγα για να πλακωθώ, αλλά με το που προσπάθησα να απωθήσω τον Ρον ένας τύπος έριξε ένα ποτήρι με μπύρα στο πρόσωπό μου»- είναι γλαφυρές.

Το 2009 ο Αρτέστ ήταν απόλυτος: «Δεν ξεκίνησα εγώ τον καυγά. Νομίζω ότι έπρεπε να πάρω κάποια από τα 5 εκατομμύρια δολάρια που έχασα με τα 73 παιχνίδια ποινής πίσω. Ο ένας διαιτητής ήταν ο Τιμ ΜακΚόναχι, οπότε τα σχόλια περισσεύουν». Ο ΜακΚόναχι ήταν ο διαιτητής που πήγε στη φυλακή, επειδή αποδείχθηκε ότι στοιχημάτιζε σε παιχνίδια του ΝΒΑ. Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2011 ο Αρτέστ άλλαξε το όνομά του σε Metta World Peace. Βαπτίστηκε, πάει να πει. Metta είναι μία βουδιστική λέξη που σημαίνει «αγάπη, ευγένεια και φιλία απέναντι σε όλους. Το World Peace, που είναι το επώνυμο, σημαίνει «Παγκόσμια Ειρήνη». Η κόρη του Αρτέστ, Ντάιαμοντ, θέλει και εκείνη να αλλάξει το επώνυμό της σε World Peace. Στις 22 Απριλίου του 2012, σε ένα ματς των Λέικερς με τους Θάντερ, ο Αρτέστ χτύπησε βάναυσα τον Τζέιμς Χάρντεν με τον αγκώνα του, σε σημείο διάσεισης. Ήταν ένα βάρβαρο χτύπημα και ο φόργουορντ των Λέικερς ζήτησε συγγνώμη στις κάμερες, λέγοντας ότι έγινε κατά λάθος. Άλλαξε, δηλαδή, ο Μανωλιός.

Από το «Mallice in the Palice», από το «Pacers-Pistons brawl», έχουν συμπληρωθεί οκτώ χρόνια. Ήταν τόσο σκληρός εκείνος ο καυγάς, που ακόμα και σήμερα οι πρωταγωνιστές μπορούν να ανασύρουν απίθανες λεπτομέρειες από τη μνήμη τους. Μαζί με την απορία: Για ποιο λόγο, επί ενάμιση λεπτό, δεν βρέθηκε κανείς να σηκώσει τον Αρτέστ από το τραπέζι της γραμματείας;