Εκπλήξεις και... απογοητεύσεις

Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011 - 16:51

Την ώρα που ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και οι συνεργάτες του «ξεψαχνίζουν» την αγορά για να βρουν «λαβράκια, το gavros.gr θυμάται έξι παίκτες που «έβγαλαν» και με το παραπάνω τα λεφτά τους την τελευταία δεκαετία, τη στιγμή που ισάριθμοι απογοήτευσαν και για διαφορετικούς λόγους ο κάθε ένας έχουν την ταμπέλα του «αποτυχημένου».

Οι «καλοί»

Ινιάκι Ντε Μιγκέλ: Ηταν ο μακροβιότερος ξένος στην ιστορία του Ολυμπιακού και αυτός με τις περισσότερες συμμετοχές, πριν τον… προσπεράσει ο Μίλος Τεόντοσιτς. Ο Ισπανός πάουερ φόργουορντ ήρθε στο Λιμάνι το καλοκαίρι του 1999 για να αναλάβει το ρόλο ενός καλού ρολίστα και σιγά – σιγά έγινε το «κλειδί» των «ερυθρόλευκων». Επαιζε πάντα με περίσσιο πάθος, ήξερε που βρισκόταν, μάτωνε για τη φανέλα και έφυγε σαν φίλος.

Από τις πιο συμπαθητικές φυσιογνωμίες που έχουν έρθει στην Ελλάδα, ευγενικός και πάντα χαμογελαστός. Εκανε σπουδαίες εμφανίσεις τη διετία 2001-2003, έπαιξε για λίγο στη Ρεάλ Μαδρίτης την περσινή χρονιά και φέτος έκανε εννιά… guest εμφανίσεις στην ACB με την Αλικάντε (1,4 πόντους, 1,6 ριμπάουντ σε 6,6 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι).

Στεφάν Ρισασέ: Επαιξε για δυο σεζόν στον Ολυμπιακό, στον οποίο ήρθε το καλοκαίρι του 2000 και αφού είχε αγωνιστεί στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ. Ο Γάλλος περιφερειακός δεν «κουβαλούσε» σπουδαίες εμπειρίες, μιας και «μετακόμισε» στο Λιμάνι από την Ορτέζ, όμως στην «ρούκι» σεζόν του με την ερυθρόλευκη φανέλα «έγραψε» 12.8 πόντους στην Ευρωλίγκα, έχοντας 74% ποσοστό στα δίποντα και 50% στα τρίποντα!

Κανείς δεν ξεχνάει τις μεγάλες εμφανίσεις που έκανε απέναντι στον Παναθηναϊκό, ούτε τον «τσαμπουκά» στον αλήστου μνήμης καυγά του Ντέγιαν Μποντιρόγκα με τον Μίλαν Τόμιτς στο ΣΕΦ. Στη συνέχεια της καριέρας του έπαιξε για τέσσερα χρόνια στη Μάλαγα, πέρασε από τη Μούρθια και έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 38 ετών στη γαλλική Σαλόν.

Γκόραν Γιούρακ: Πέτυχε τα «πέτρινα» χρόνια της ομάδας, όταν ο Ολυμπιακός αγωνιζόταν ακόμη στο κλειστό του Κορυδαλλού. Παρόλα αυτά, ο Γκόραν Γιούρακ ήταν ο ορισμός του παίκτη – μαχητή. Έδινε πάντα το 100%, έβλεπε κάθε ματς σαν τελικό και κάθε αντίπαλο σαν απειλή. Το πάθος του ήταν απαράμιλλο και ο Θρύλος μια σπουδαία ευκαιρία ζωής. Εμεινε μόνο μια χρονιά και δεν μπόρεσε ποτέ να «εκτοξεύσει» την καριέρα του.

Πέρασε από την Καντού και την Φορτιτούντο Μπολόνια, έπαιξε στην Ευρωλίγκα με την Ολίμπια Λουμπλιάνας και τη Ζαλγκίρις Κάουνας και φέτος «έβγαλε» το ψωμί του στη Μπιέλα, όπου είχε οκτώ πόντους και 4,4 ριμπάουντ ανά παιχνίδι.

Ράσο Νεστέροβιτς: Ξεχωριστή περίπτωση, διότι ήρθε στην Ελλάδα έχοντας αμέτρητα «παράσημα» και ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους Σαν Αντόνιο Σπερς. Παρόλα αυτά, με όσα ακούγονταν για την εικόνα του στην προετοιμασία, ο Ράσο έκανε σπουδαία πράγματα. Αργησε να βρει τον καλό του εαυτό, όμως όταν «ξεσκούριασε», ήταν απλά ανίκητος κοντά στο καλάθι.

Οι εμφανίσεις του είχαν χαρακτήρα σεμιναρίου για κάθε παίκτη που αγωνίζεται στη θέση του σέντερ, όμως ο τραυματισμός στον ώμο του στέρησε το δικαίωμα να διεκδικήσει τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος. Όπως κι αν έχει, ο Νεστέροβιτς διέψευσε τις φήμες, έπαιξε πολύ καλύτερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς και τίμησε το συμβόλαιό του. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν είχε να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν.

Τζαμόν Γκόρντον: Όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του, πολλοί παραξενεύτηκαν, αφού νόμιζαν ότι θα γίνει ξαφνικά ο σταρ του Ολυμπιακού. Ο Ίβκοβιτς, όμως, ήξερε ότι ο Τζαμόν μπορεί να αποδειχθεί ένα εξαιρετικό «εργαλείο» και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε. Διότι ο Αμερικανός έδωσε πολλά περισσότερα από αυτά που θα περίμενε κανείς από έναν αθλητή 230 χιλιάδων δολαρίων.

Δυο καλές σεζόν με Μαρούσι και Ολυμπιακό ήταν αρκετές για να διπλασιάσουν το κασέ του Γκόρντον, ο οποίος μετακόμισε στη Γαλατασαράι και έφυγε σαν «μάγκας» από το Λιμάνι. Ηταν ο «κέρβερος» των «ερυθρόλευκων» στην άμυνα, έβγαλε περισσότερη ενέργεια από κάθε άλλο παίκτη της ομάδας και όλοι εύχονται να βρει ο Ντούντα ανάλογο περιφερειακό που θα έχει τα κότσια να αναλαμβάνει του χρόνου τις δύσκολες αποστολές.

Γιάννης Καλαμπόκης: Μόνο και μόνο το γεγονός ότι από την Α2 βρέθηκε σε μια βραδιά στον Ολυμπιακό χωρίς να «μασήσει», του δίνει μια θέση στη λίστα. Ο Καλαμπόκης «έφτιαξε» το όνομά του στο Παλαιό Φάληρο, αλλά έκανε καλή δουλειά και στο Λιμάνι, έστω κι αν η θητεία του συνέπεσε με πολύ δύσκολες σεζόν.

Αντεξε όταν άλλοι, πιο έμπειροι και πιο ταλαντούχοι «έλιωναν» σαν σοκολάτες, έδειξε τσαμπουκά, θάρρος και καλός εννοούμενο θράσος και έφτασε να παίξει ακόμη και στην εθνική ομάδα στο Ευρωμπάσκετ του 2009. Τώρα πια αποτελεί μια εξαιρετική λύση για μικρομεσαίες ομάδες που θέλουν έναν έμπειρο σκόρερ για να αναλαμβάνει και ρόλο… καθηγητή σε νεότερους αθλητές.

Οι «κακοί»

Τζος Τσίλντρες: Δεν ήταν κακός παίκτης, αλλά κρίνεται ανάλογα με το όνομα που είχε στο ΝΒΑ πριν έρθει στην Ελλάδα και τις αποδοχές του στο Λιμάνι. Σε καμία περίπτωση δεν άξιζε επτά εκατομμύρια δολάρια ετησίως από τη στιγμή που δεν μπορούσε να σκοράρει από τα 6μ.25. Σύμφωνοι, με την απόκτησή του ο Ολυμπιακός έγινε υπολογίσιμο μέγεθος ακόμη και στο ΝΒΑ, όμως οι αδελφοί Αγγελόπουλοι «πόνεσαν» οικονομικά, μιας και ο Τσίλντρες δεν έδωσε το κάτι παραπάνω, δεν άλλαξε επίπεδο την ομάδα και δεν δικαίωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν γι’ αυτόν όταν αποκτήθηκε.

Μιλώντας αγωνιστικά, ο Τζος ήταν η απόλυτη απογοήτευση. Με τα χρήματα που έβγαλε στην Ελλάδα έφτιαξε μια απίθανη έπαυλη στο Φοίνιξ και παρόλα αυτά μιλάει με τα χειρότερα λόγια για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, για τους τύραννους προπονητές, για τα επεισόδια στα γήπεδα και για τις «βρώμικες» άμυνες που «έπνιξαν» το ταλέντο του.

Αρβιντας Μασιγιάουσκας: Ατυχος, αλλά και άπληστος. Δεν φταίει αυτός που τραυματίστηκε στον αχίλλειο τένοντα σε ματς της προετοιμασίας, όμως δεν μπορεί να μην μπει το όνομά του στη λίστα των «απογοητεύσεων». Οσο έπαιξε ήταν εξαιρετικός, έκανε μερικές σπουδαίες εμφανίσεις και έδειξε το σπάνιο ταλέντο του. Παρόλα αυτά, όλοι θα τον θυμόμαστε για το ψέμα που είχε πει όταν τραυματίστηκε σε προπόνηση της Νεπτούνας και για τη δικαστική διαμάχη που είχε με τον Ολυμπιακό. Αιώνιο ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο το «που θα έφτανε η ομάδα αν ο «Μάτσας» ήταν υγιής».

Νίκολα Βούισιτς: Το καλοκαίρι του 2008 το ρεπορτάζ έλεγε ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε συζητήσεις με τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Παρόλα αυτά, η ομάδα ανακοίνωσε από το πουθενά την απόκτηση του Νίκολα Βούισιτς, ο οποίος αποχαιρέτησε τη Μακάμπι για να βρει νέα κίνητρα στην καριέρα του. Μόνο που τα χρόνια είχαν περάσει και ο Κροάτης σέντερ δεν είχε πλέον τις δυνάμεις για να κάνει στο Λιμάνι τα triple-double που είχαν συνηθίσει να βλέπουν στο Τελ Αβίβ.

Εφτασε σε σημείο να σκοράρει και να πανηγυρίζει με high – five. Τα αργά του πόδια ήταν η χαρά του αντίπαλου σέντερ, ήθελε να βοηθήσει, αλλά ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε, με αποτέλεσμα να φτάσει σε σημείο να παίζει δεκάλεπτα σε αγώνες που έκριναν τίτλους. Δεν του άξιζε να τον ειρωνεύονται, αλλά δεν είχε δυνάμεις για να το γλιτώσει.

Θοδωρής Παπαλουκάς: Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έδωσαν πραγματική μάχη για να τον φέρουν στο Λιμάνι το καλοκαίρι του 2008 και για να το καταφέρουν, έβγαλαν από τον τραπεζικό τους λογαριασμό πολλά εκατομμύρια ευρώ, όμως ο «Τεό» δεν ήταν ο παίκτης που είχαν θαυμάσει στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δεν ταίριαξε στο σύνολο, δεν έκανε τη διαφορά, προσπάθησε να μη λυγίσει από την πίεση, όμως έφυγε σαν αποτυχημένος.

Πάλεψε με θεούς και δαίμονες για να επαναφέρει την ομάδα της καρδιάς του στην κορυφή, αλλά κι αυτός κρίνεται σύμφωνα με την συνολική του καριέρα και με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για τη δεύτερη θητεία του στο Λιμάνι. Αδίκησε κόσμο, αδικήθηκε κι ο ίδιος από συγκεκριμένους ανθρώπους, ίσως να πλήρωσε το γεγονός ότι ήταν «ο Παπαλουκάς». Όπως κι αν έχει, θα προσπαθήσει να αποχωρήσει από την ενεργό δράση με ψηλά το κεφάλι, αλλά μακριά από τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ.

Γιώργος Διαμαντόπουλος: Ταλέντο από τα λίγα, είχε «ταβάνι» τον ουρανό. Εκανε σπουδαία πράγματα με τη φανέλα του Πανιωνίου, όμως έπεσε στα πιο δύσκολα χρόνια του Ολυμπιακού και δεν κατάφερε να συνυπάρξει με τον Παναγιώτη Λιαδέλη. Εφυγε στα μέσα της σεζόν 2003-2004 και στη συνέχεια η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Αδίκησε τον εαυτό του και δεν έγινε ποτέ ο παίκτης που όλοι περίμεναν.

Ζόραν Έρτσεγκ: Τι να πει κανείς για τον Σέρβο φόργουορντ που αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 2008 από τη Ζελέζνικ, έναντι 1,5 εκατομμυρίου ευρώ. Το πενταετές συμβόλαιο που είχε υπογράψει είναι ακόμη και σήμερα ένα «βαρίδι» που ο Ολυμπιακός προσπαθεί να γλιτώσει. Επαιξε ένα χρόνο δανεικός στον Πανιώνιο, πήρε αμέτρητες ευκαιρίες, βοήθησε σε κάποια ματς με το καλό του τρίποντο, αλλά δεν παίζει άμυνα, δεν έχει «νεύρο» και δεν είναι ο πάουερ φόργουορντ που θέλει να βλέπει ο οπαδός της ομάδας.

Γίνονται προσπάθειες για να αποδεσμευθεί, αλλά δεν θα ήταν έκπληξη αν τον βλέπαμε για τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο με την ερυθρόλευκη φανέλα. Κάτι πολύ πιθανό από τη στιγμή που ο ίδιος δεν «καίγεται» για να σπάσει το συμβόλαιό που του αποφέρει κάτι περισσότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!