Ο δρόμος είναι μακρύς, μία ήττα δεν σημαίνει... τίποτα
Ήρθε, λοιπόν, η πρώτη ήττα του Ολυμπιακού, στη σεζόν. Σε ένα ιδιαίτερο ματς, μάλιστα. Το πρώτο του εντός έδρας, σε ένα κατάμεστο ΣΕΦ, με τον κόσμο διψασμένο να περιμένει πως και πως να αποθεώσει την ομάδα από κοντά, για πρώτη φορά φέτος. Παρά την ήττα του αυτή, ο Ολυμπιακός τη γνώρισε την αποθέωση. Το πήρε το χειροκρότημα. Παρατεταμένο κιόλας.
Το έχει κερδίσει ο Ολυμπιακός, αυτό. Το χειροκρότημα ακόμη και όταν χάνει. Και δικαίως. Το αξίζει. Σε όλα τα επίπεδα. Αυτός ο Σύλλογος, είτε μιλάμε για τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, είτε τον μπασκετικό, είτε τον Ερασιτέχνη, έχει κερδίσει την αναγνώριση και το χειροκρότημα των οπαδών του, για όλες τις χαρές τις οποίες έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει.
Συγκεκριμένα ο μπασκετικός Ολυμπιακός τώρα, έχει κερδίσει εκτός από το χειροκρότημα και το… δικαίωμα να χάνει. Όχι στη θεωρία και για το χειροκρότημα.
Η Euroleague είναι άκρως απαιτητική, αδυσώπητη σε ορισμένες στιγμές της και σε καμία περίπτωση rotation εννιά παικτών δεν μπορούν να πανηγυρίσουν σε διαδοχικά παιχνίδια. Και για να το ξεκαθαρίσω... Όλες οι ομάδες σε διάστημα 10 μηνών θα αντιμετωπίσουν τραυματισμούς και προβλήματα. Όλες οι ομάδες θα κληθούν να παίξουν Παρασκευή, Κυριακή, Τρίτη και Πέμπτη. Απλά ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αντέξει τρεις ταυτόχρονες απώλειες τη συγκεκριμένη περίοδο. Καμία ομάδα βασικά δεν μπορεί να αντέξει τρεις ταυτόχρονες απώλειες βασικών παικτών στο rotation και αυτό τελικά επηρέασε την κατάσταση, χθες.
Όπως και να’χει ο Ολυμπιακός φείλει να μάθει από εκείνα τα οποία δεν έκανε καλά το βράδυ της Παρασκευής. Να τα διορθώσει και να τα βάλει στην άκρη. Να βγάλει μπροστά τα θετικά. Με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι και με αυτούς τους παίκτες, ο Ολυμπιακός μπορεί να προχωρήσει ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ. Και θα το πράξει…