Δεν είμαστε για τους πανηγυρισμούς, μόνο. Δεν περιμένουμε, σαν κάτι άλλους, πότε θα… πάρει καμιά νίκη η ομάδα, για να αρχίσουμε τις φανφάρες. Αλλά με αυτό τον Ολυμπιακό, έχουμε πάντα υψηλές βλέψεις. Και οι απαιτήσεις όλων των ΓΑΥΡΩΝ από αυτή την ομάδα, είναι στον… θεό, που λέμε! Με τη νίκη του απέναντι στην Άλμπα, ο Θρύλος έδωσε απαντήσεις και κατάφερε να επιστρέψει στο μονοπάτι των νικών. Έκανε αυτό που έπρεπε και κατάφερε να επιστρέψει στο μονοπάτι των επιτυχιών, της οκτάδας, του Final4.
Έτσι αντιδράει ο Πειραιάς και επιστρέφει στην κανονικότητα του. Η κανονικότητα του είναι το να παίζει άμυνα με ενέργεια, να πατάει γκάζι στον αιφνιδιασμό και να τελειώνει τις φάσεις, αλλά και να παίρνει τα ματς, ακόμη και όταν δεν του πηγαίνουν καλά. Δεν του πήγαινε καλά το ματς με την Άλμπα, σε όλη τη διάρκειά του. Αλλά το πήρε.
Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει πλέον το 7-3 και βλέπει αφ’ υψηλού τους αντιπάλους του. «Πλέον». Τους έβλεπε έτσι από την αρχή. Μπορεί να μην έχει την κορυφή, αλλά μπορεί να την έχει και αυτή, μελλοντικά. Αρκεί να συνεχίσει να παίζει με θέληση και να μην επιτρέπει σε ματς που δεν «έχει» άνετα, να χάνονται. Ολυμπιακός σημαίνει «παλεύω μέχρι τέλους» και αυτό όπως έγινε εξωαγωνιστικά, πρέπει πάντα να γίνεται και αγωνιστικά. Όπως την Πέμπτη με την Άλμπα.
Ο Θρύλος είναι η μόνη ομάδα στην Ευρωλίγκα, με τόσο έντονο το στοιχείο των γηγενών παικτών, οι οποίοι όχι απλώς… υπάρχουν, αλλά κουμαντάρουν το παιχνίδι!