Πέρα από την όποια καζούρα κάνουμε μεταξύ μας πάντα σε αυτά τα παιχνίδια, είτε νικητής είναι ο ένας, είτε ο άλλος, δεν χωράει αμφιβολία ότι ειδικά φέτος, η διαφορά επιπέδου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλη. Τεράστια. Τόσο τεράστια που ένας κακός, επιθετικά, Ολυμπιακός, είχε μονίμως στο +20 τον Παναθηναϊκό στον πρώτο τελικό και εν τέλει τον νίκησε 74-61. Χαλαρά. Πολύ χαλαρά.
Είναι τέτοια η διαφορά των δύο ομάδων που την βλέπουν και οι τυφλοί. Και σε μία σειρά αγώνων, η λογική «λέει» ότι στο φινάλε θα πανηγυρίσει η καλύτερη ομάδα. Ο Ολυμπιακός έκανε το 1-0, το πρώτο βήμα. Και θέλει άλλα δύο. Ο δεύτερος τελικός θα γίνει την Τρίτη (14/6, 21:00), στο ΟΑΚΑ, με στόχο το 2-0. Και σίγουρα καλύτερη εικόνα επιθετικά.
Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά του Θρύλου με τους «πράσινους», που ο ένας παίζει μπάσκετ, με αρχή, μέση και τέλος, και ο άλλος κάτι σαν μπάσκετ. Ακόμη και σε μία τέτοια διαφορά δυναμικότητας, ειδικά όταν σε μία χρονιά θα παίξεις κοντά στα 10 παιχνίδια με τον αντίπαλό σου, θα υπάρξουν κι εκείνα που θα σου στραβώσουν. Όπως στράβωσε στον Ολυμπιακό το πρώτο της χρονιάς, στο ΣΕΦ. Και από τότε ακολούθησαν 5 διαδοχικές νίκες επί του ΠΑΟ, σε πρωτάθλημα, Ευρωλίγκα και Κύπελλο.
Ο ένας, έχει ομαδάρα. Και στοχεύει, μετά το Κύπελλο, να πάρει και το πρωτάθλημα για να κλείσει με θετικό πρόσημο μία πολύ όμορφη, δύσκολη και γεμάτη χρονιά.
Ο άλλος, έχει κάτι σαν ομάδα. Θα παλέψει στους τελικούς, αλλά και να μην πάρει τον τίτλο, σιγά, επιτυχημένη είναι η χρονιά του. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το λέμε εμείς αυτό...