Οι Ολυμπιακοί «φωνάζουν» γιατί ξέρουν ότι…
Είναι λογικό κάπου ο κόσμος να θέλει να δει «περισσότερα» από την ομάδα μπάσκετ. Είναι λογικό, ως ένα σημείο, να «γκρινιάζει» για το ότι εκείνη χάνει ματς μέσα από τα χέρια της και σε κρίσιμα σημεία, κρίσιμων (όσο κρίσιμοι μπορεί να είναι τόσο νωρίς…) αγώνων, παρουσιάζεται κατώτερη των προσδοκιών. Αυτή είναι η φράση-«κλειδί» για εμάς τους ΓΑΥΡΟΥΣ. «Κατώτερη των προσδοκιών». Πάει να πει ότι έχουμε προσδοκίες από αυτή την ομάδα. Και για αυτό τον λόγο «φωνάζουμε». Είπαμε νωρίτερα. Να μην παρασυρόμαστε από τους απέναντι και μπαίνουμε σε διαδικασία… απαξίωσης της ομάδας που αγαπάμε. Αυτό το κάνουν εκείνοι. Και προσπαθούν να κάνουν και εμάς να μπούμε στο τριπάκι τους. Δεν πρέπει.
Οι Ολυμπιακοί «φωνάζουν» γιατί ξέρουν ότι η ομάδα είναι φτιαγμένη για να πάει ψηλά. Η ίδια μας το λέει, με εμφανίσεις που έχει κάνει ως τώρα. Η ίδια είναι που μας έχει δώσει το δικαίωμα να αναρωτιόμαστε «τι δεν πάει καλά», όταν δεν κερδίζει εκτός έδρας. Γιατί μία ομάδα, η οποία μπαίνει στη σεζόν και δείχνει από νωρίς ότι δουλεύει καλά, με όσα περιθώρια βελτίωσης έχει και μπορεί να έχει (καμία ομάδα δεν είναι… ΤΕΛΕΙΑ. Ούτε οι Bulls των ‘90s δεν ήταν) και ότι είναι φτιαγμένη για να κάνει όμορφα πράγματα, σε βάζει σε σκέψεις, όταν δείχνει επανειλημμένη αδυναμία να νικήσει εκτός έδρας.
Θα λυθεί το θέμα. Δεδομένο. Ένα «ξεκλείδωμα» χρειάζεται. Τα ίδια έχουμε συζητήσει και στην μπάλα, για τα… «πεταμένα» πρώτα ημίχρονα του Μαρτίνς, για τη δυστοκία στο σκοράρισμα, για τα μπακ. Και όλα δουλεύονται και βελτιώνονται, με αποτέλεσμα στο φινάλε να ξεπερνιούνται και να έχουμε… φιέστες!
Κατανοητό για τους ΓΑΥΡΟΥΣ να ανησυχούν, όταν βλέπουν ένα… μοτίβο να διαμορφώνεται, γύρω από ήττες της ομάδας που αγαπούν. Η ίδια μας έδωσε το δικαίωμα να τη θεωρούμε καλύτερη από ότι εμφανίζεται σε ορισμένα ματς. Ξέρουμε ότι οι δυνατότητες ομάδας και προπονητή είναι μεγάλες και όταν αυτές δεν εμφανίζονται στο παρκέ, είναι λογικό να ανησυχούμε. Μέχρι εκεί όμως. Άλλο ο μηδενισμός. Τα αναλύσαμε νωρίτερα…