Ρε μην κλαίτε, πάει ο «φάρος», έσβησε… Δεχτείτε το!
Περνάνε οι εποχές κατά τις οποίες το μπάσκετ κατρακυλούσε προς τα βάθη της σκοτεινιάς. Δεν πέρασαν. Περνάνε. Έγινε η αρχή. Έσβησε ο «φάρος», αρχίζει να… λάμπει ξανά το άθλημα. Σιγά-σιγά, θα πάμε ξανά εκεί όπου πρέπει. Εκεί όπου το άθλημα αξίζει να βρίσκεται. Σιγά-σιγά. Ματς-ματς. Χρονιά-χρονιά, στόχος είναι να αρχίσει ξανά η ανοδική πορεία. Το θέλουν, όμως, όλοι; Είναι… δεδομένο αυτό; Μπα… Δεν φαίνεται να το θέλουν όλοι…
Κάποιοι… χαλιούνται. Χαλιούνται που βλέπουν τον Ολυμπιακό ξανά στην Α1, δυνατό και ισχυρό. Χαλιούνται που βλέπουν το μπάσκετ να βγάζει ξανά τις πρώτες εικόνες… υγείας και ευημερίας. Με τον Θρύλο ξανά εδώ, να δίνει νέο «αέρα» στο προϊόν και να το καθιστά, αυτομάτως με την επιστροφή του, πολύ πιο ενδιαφέρον…
Δεν τα θέλουν όλα αυτά. Δεν θέλουν να αναπνεύσουν τον καθαρό αέρα που αρχίζει και γεμίζει το ανανεωμένο ελληνικό μπάσκετ και κάνουν σαν παιδάκια που τους πήραν το παιχνίδι τους… Σαν παιδάκια που τους έσβησαν τον… «φάρο» τους… Άρχισαν την «κλάψα», δεν άντεξαν και πολύ χωρίς «φάρο».
Δεν αντιλαμβάνονται ότι πλέον το μπάσκετ περνάει, από μία περίοδο καχυποψίας, σε μία περίοδο εμπιστοσύνης και διαφορετικής αντίληψης. Σε μία περίοδο κατά την οποία ο αέρας αντί διαρκώς να… βρωμίζει, διαρκώς καθαρίζει! Δεν αντέχουν χωρίς τον «φάρο» τους…
Εμείς, για να είμαστε σωστοί, δεν λέμε ότι το μπάσκετ… «καθάρισε» εντελώς. Και το #μεχριτελους θα συνεχίζεται, μέχρι το άθλημα να… αστράφτει από καθαρότητα. Όπως πρέπει. Για αυτό πάλεψε ο Ολυμπιακός, ο οποίος όμως είναι ξανά εδώ και… ενοχλεί. Και θα δούμε πολλά τέτοια, στο άμεσο και απώτερο μέλλον… Να είστε σίγουροι…