Ήττα; Όχι έτσι… Αδιαφορία; Ποτέ!
Μιλάμε, φυσικά, για μία ομάδα-υπόδειγμα. Παραδοσιακά, πάντα, όχι μόνο τώρα, ή σε μία συγκεκριμένη περίοδο. Μιλάμε για μία ομάδα, η οποία έχει κάνει ομάδες με πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ, να φαίνονται… μικρότερες, μπροστά της, λόγω της τρομερής νοοτροπίας της, του απόλυτου επαγγελματισμού, αλλά και της… παρεΐστικης διάθεσης, που έβγαζε πάντα, προς τα έξω…
Σε ΑΥΤΟ τον Ολυμπιακό, λοιπόν, δεν επιτρέπεται να ακούγονται δηλώσεις του τύπου «εάν κάποιοι δεν μπορούν, θα πρέπει να φύγουν». Δεν χωράνε τέτοιου είδους δηλώσεις, σε μία ομάδα άρτια δομημένη, φτιαγμένη με προσπάθεια και μεράκι και με προοπτική.
Μία ομάδα, η οποία μέχρις ενός σημείου φτάνει να βγάζει τέτοια υγεία, αγωνιστική, αλλά και εξωαγωνιστική (διοικητική κλπ.) δεν επιτρέπεται να έχει φαινόμενα αδιαφορίας στις τάξεις της. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν από τους παίκτες που φορούν τη φανέλα, να μην κατανοούν την αξία και τη σημασία του κάθε ματς. Για τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός, αλλά και για τον κόσμο, που παρακολουθεί απ’ έξω (κυριολεκτικά, δυστυχώς, πλέον…) τις προσπάθειες εντός παρκέ.
Ήττα; Ναι. Δεκτή. Στο παιχνίδι είναι. Αλλά όχι έτσι… Αδιαφορία; Ποτέ! Αυτή, δεν είναι μέρος του παιχνιδιού. Μέρος του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, η αδιαφορία, δεν υπήρξε ποτέ. Και όποιος ήταν αδιάφορος, απλά δεν ήταν ‘Ολυμπιακός’. Δεν παρέμενε κομμάτι, αυτού του οργανισμού. Αναλύσαμε πολλά από χθες και η εσωστρέφεια μόνο καλό δεν κάνει.
Εμείς δεν κάνουμε… διδακτικές ήττες. Εμείς μαθαίνουμε από τα ίδια μας τα λάθη και γινόμαστε καλύτεροι. Κάτι που ευελπιστούμε όλοι εμείς οι ΓΑΥΡΟΙ, ότι θα κάνει, αυτή τη δύσκολη στιγμή, η ομάδα μπάσκετ του Θρύλου μας.