Έχουν μείνει στα… χρόνια τα παλιά. Τότε που έραβαν… σφυρίχτρες στη φανέλα και ένιωθαν… άτρωτοι. Τώρα, «φάπα» εδώ, «φάπα» εκεί, «φάπα» παραπέρα. Έχει γίνει ο σβέρκος κόκκινος. Πόσο να αντέξει; Ας χαλαρώσουν λίγο. Να καθίσουν στην άκρη, αναπαυτικά, να παρακολουθήσουν Ολυμπιακό. Κανονικούς, καλούς παίκτες, δεμένους μεταξύ τους, δουλεμένους (και συνεχώς δουλεύονται) και… κανονικό μπάσκετ. Κάτι μπορεί να μάθουν. Κάτι μπορεί να διδαχθούν… Δεν είναι κακό…
Ο Θρύλος συνεχίζει στον δρόμο του. Συνεχίζει να πορεύεται με το δικό του στιλ, με το δικό του παιχνίδι, με τη δική του θεώρηση για το μπάσκετ. Και το παλεύει. Σε μία χρονιά δύσκολη, με ιδιαιτερότητες. Δεν έχει καταθέσει τα όπλα. Δεν έχει σηκώσει… λευκή σημαία. Είναι εκεί, παλεύει, ματς-ματς, απέναντι σε πολύ πλουσιότερες ομάδες. Έχει και εκείνος τον δικό του πλούτο. Τα μεγάλα του ονόματα. Την εμπειρία. Τη δίψα των νέων… Μπορούν να δέσουν όλοι αυτό μαζί και να βγάλουν ακόμη μεγαλύτερες ομορφιές…
Από την άλλη, ένα συνονθύλευμα. Μια ομάδα, η οποία… διαλύεται και πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Κάθε αγωνιστική βγάζει και χειρότερη εικόνα. Και όλο… διδάσκεται, από τις ήττες τις, αλλά τίποτα δεν μαθαίνει… Ε, ας κάτσουν να δουν Θρύλο. Κάτι μπορεί να μάθουν, αν έχουν διάθεση…
Πρώτο θέμα εις βάρος ελληνικής ομάδας, σε μια προπαγάνδα, η οποία δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο εξασφύριχτρος βυθίζεται και ο Ολυμπιακός είναι δυνατός και προχωρά!