Ο Ολυμπιακός γνώρισε τη διαιτητική αδικία, στο πετσί του, όσο ΚΑΜΙΑ άλλη ομάδα, στο… παγκόσμιο μπάσκετ! Να παίζει στο 101%, να βγάζει απόδοση του… 200% και να μην κερδίζει γιατί… non call! Γιατί… έτσι! Γιατί… φάρος! Πόσο γουστάρουμε να τους βλέπουμε να βγαίνουν εκτός συνόρων εκεί που τα… δεκανίκια σπάνε και εξαϋλώνονται και να… σκούζουν ότι αδικούνται, από τη διαιτησία! Να… σκούζουν ότι τους… κατατρέχει η διοργάνωση, ότι τους… κατατρέχουν οι διαιτητές.
Και να μας λένε ότι… ενοχλούν. Και για αυτό τον λόγο τους… χτυπάνε! Πόσο γουστάρουμε να κάνουν με τόσο προκλητικά μικρό τρόπο, όσα μας έλεγαν να μην κάνουμε εμείς! Όσα μας έλεγαν ότι είμαστε… λάθος που υποστηρίζουμε και λέμε, για… συστήματα και φάρους και… γκρι κοράκια.
Τι απόλαυση να έρχεται το κάρμα και να σε χτυπάει εκεί που όταν άλλος το δεχόταν, τον έλεγες… κατά φαντασίαν και… στον κόσμο του! ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ! Μέχρι να ισιώσει κάθε τι… στραβό, σε αυτή την… φαρσοκωμωδία, η οποία κάποτε… έπαιζε με την ιστορία του Ολυμπιακού. Μέχρι τότε, να βράζουν κι εκείνοι στο ζουμί τους, όπως ήθελαν κάποτε για εμάς… Το απολαμβάνουμε!