Ογκουστίν Ρούμπιτ: «Θα μπορούσαν να με είχαν σκοτώσει»!

Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2019 - 19:05

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Ο Ογκουστίν Ρούμπιτ δεν έχει μία συνηθισμένη, κλασική ιστορία! Δεν είχε ιδεατή παιδική ηλικία, ωστόσο, την ευλογία να έχει ανθρώπους δίπλα του που τον στήριξαν και τον ενέπνευσαν, με αποτέλεσμα κάθε δυσκολία να την αντιμετωπίζει πλέον με χαμόγελο αλλά και σκληρή δουλειά.

Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, ο 29χρονος Τεξανός, γεννημένος στο Χιούστον, ύψους 2.01μ. τον οποίο ο Μπλατ προορίζει στο «5», πίσω από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, μεγάλωσε σε ένα δύσκολο και σκληρό περιβάλλον.

Η μεγαλύτερη αδερφή του Λορέιν όμως και η νονά του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να μείνει εκτός του «Προγράμματος Παιδικής Προστασίας», η οικογένεια Traubers στάθηκε δίπλα του σαν δική του, βιολογική, και τον βοήθησε, με τον Ρούμπιτ να πηγαίνει τελικά στο κολέγιο και να σπουδάζει επικοινωνίες, πριν ασχοληθεί με το μπάσκετ επαγγελματικά.

Πως βρέθηκε όμως σε αυτή την κατάσταση; Ο Ογκουστίν στα 11 του χρόνια, έβλεπε τη μητέρα του Κίμπερλι να μπαινοβγαίνει στη φυλακή έχοντας εθιστεί στα ναρκωτικά, να κοιμάται και να ζει στους δρόμους και τις λίγες στιγμές που επέστρεφε σπίτι να δίνει «ψεύτικες» υποσχέσεις ότι όλα θα πάνε καλά.

«Αγαπούσα τη μητέρα μου και ήμουν χαρούμενος όταν είχα την ευκαιρία να τη δω. Όταν ήμουν μικρός ζούσα απλά μέρα τη μέρα. Δεν είχα το σενάριο της ιδανικής οικογένειας στο μυαλό μου ή τι σημαίνει ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον».

Η μητέρα του η οποία είχε χάσει τη δική της στα 22 της χρόνια (δολοφονήθηκε), στα 11 χρόνια του Ρούμπιτ εξαφανίστηκε, οπότε η αδελφή του Λορέιν υποδύθηκε τον ρόλο της μητέρας στα 18 της χρόνια, φτιάχνοντας ένα «οικογενειακό περιβάλλον» γι αυτήν, τα τέσσερα αδέλφια της, μεταξύ των οποίων η δίδυμη αδελφή της, η οποία υποφέρει από εγκεφαλική παράλυση.

Πατέρας δεν αναφέρεται πουθενά στην ιστορία… Μεγαλώνοντας σε μία σκληρή γειτονιά στο Βορειοδυτικό Χιούστον, ο Ογκουστίν Ρούμπιτ στα 11 του έμπλεξε με ανεγκέφαλους συμμορίτες, που κάπνιζαν χόρτο, μπούκαραν σε σπίτια να κλέψουν και πουλούσαν ναρκωτικά. Ο Ρούμπιτ είχε μάθει στα όπλα και ήξερε τους «νόμους» του γκέτο: «Νεκρός ή ζωντανός», «κυνηγούσε ή ήταν κυνηγημένος», «αυτός ή άλλος».

Ένιωθε τον κίνδυνο είτε ήταν τσιλιάδορος για να μπουν οι «φίλοι» του σε σπίτι να κλέψουν ή βλέποντας άλλους συμμορίτες να κλέβουν τους δικούς του και να τους πυροβολούν…

«Φοβήθηκα μέχρι θανάτου. Έτρεμα ολόκληρος. Η καρδιά μου κτυπούσε τόσο γρήγορα. Αυτοί οι τύποι θα μπορούσαν να με είχαν σκοτώσει. Γλίτωσα επειδή ήμουν μικρός. Έβλεπα πράγματα που με συγκλόνιζαν και με τρομοκρατούσαν».

Ανάλογος ήταν ο τρόμος κι όταν τον έστειλαν να πουλήσει ναρκωτικά αλλά κάτι 20άαρηδες (τότε) του τα άρπαξαν… «Ήξερα πως ο τύπος για τον οποίο δούλευα θα τσαντίζονταν. Έχασε λεφτά. Έχω ανθρώπους να «πληγώνονται» για πιο μικρές καταστάσεις. Ήξερα πως θα έχω συνέπειες αλλά τη γλίτωσα επειδή ήμουν μικρός. Επόμενη φορά όμως δεν υπήρχε».

Ο Ρούμπιτ ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Δεν το ήθελε, δεν είχε άλλη επιλογή… «Οι παππούδες μας βασικά μας μεγάλωσαν και μας δίδαξαν πως το σημαντικότερο είναι η οικογένεια, ότι κι αν συμβαίνει», λέει η αδελφή του Λορέιν: «Ζούσαμε σε ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου: Εγώ, τα αδέλφια και οι αδελφές μου, ο γιος μου και ήμουν και έγκυος. Για μένα άξιζαν τα πάντα, γιατί ήθελα ένα ασφαλές περιβάλλον. Τους αγαπούσα μέχρι θανάτου. Ήμουν η μεγαλύτερη οπότε αποφάσισα να κάνω ότι ήταν δυνατόν για να τους φροντίζω».

Όταν οι άνθρωποι του «Προγράμματος Παιδικής Προστασίας» επισκέφτηκαν το σπίτι τους, η Λορέιν είπε «η μητέρα μας δεν είναι πια εδώ», δείχνοντας πως τα πάντα έχουν αλλάξει. Το σπίτι ήταν καθαρό και μύριζε σπιτικό φαγητό. «Δεν ήταν ποτέ ένα παιδί που ήθελε το χάος και δημιουργούσε προβλήματα μέσα στο σπίτι. Τον ήθελα στο σχολείο μακριά από προβλήματα».

Ο Ρούμπιτ άλλαξε πολλά σχολεία. Μια μέρα κάθισε και συζήτησε με την αδελφή του, λέγοντάς της, πως ήθελε να σταματήσει να πηγαίνει πλέον σχολείο. Δεν είχε λεφτά για λεωφορείο και αναγκάζονταν να ξυπνάει πολύ νωρίς για να φτάσει με τα πόδια στην ώρα του. Όταν κατάφερνε να ξυπνήσει και δεν πήγαινε αργοπορημένος. Η Λορέιν τον κοίταξε: «Πήρα την απόφαση. Το έκανα γιατί ήθελα το καλό του. Δεν ήμουν σίγουρη ότι θα έπαιρνε την μόρφωση που χρειάζονταν. Δεν ήταν κακό παιδί, δεν ήταν ασεβής, δεν ζήτησε ποτέ πολλά και ήταν πάντα ευγνώμων γι αυτά που είχαμε αλλά ήξερα πως έπρεπε να είναι σε ένα καλύτερο περιβάλλον».

Η Λορέιν πήρε την Ντόρις Μπράουν η οποία ανέκαθεν αποτελούσε στήριγμα για την οικογένεια. Της ζήτησε να πάρει υπό την φροντίδα της τον Ογκουστίν και την αδελφή τους Ασάντι, καθώς πίεζε και το «Πρόγραμμα Παιδικής Προστασίας» για ένα καλύτερο περιβάλλον. Ο Όγκουστιν επανέλαβε την 6^η τάξη και βρέθηκε σε ένα σχολείο με παιδιά που δεν έμεναν μακριά από προβλήματα.

Στο νέο του σχολείο ο Ογκουστίν γνώρισε τον Μάθιου και τους γονείς του, οι Traubers στάθηκαν από τη πρώτη στιγμή δίπλα του σαν πραγματική του οικογένεια βοηθώντας τον να πάει κολέγιο, να σπουδάσει επικοινωνίες και να ασχοληθεί με το μπάσκετ.

Ο Ρούμπιτ τα θυμάται όλα αυτά πλέον και νιώθει ευλογημένος για το πώς ήρθαν τα πράγματα.

«Αναμφίβολα το περιβάλλον που μεγάλωσα με έχει βοηθήσει αρκετά. Θυμάμαι παίκτες που ήταν top επιπέδου, ψηλότεροι και καλύτεροι από μένα στο λύκειο και βλέπω που είναι τώρα εξαιτίας των επιλογών που έκαναν. Αναμφισβήτητα είναι ευλογία για μένα. Όταν συνειδητοποίησα πως θα έκανα αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου, το πήρα πολύ σοβαρά και ξεκίνησα να δουλεύω πολύ σκληρά. Είναι πραγματικά ευλογία που βρίσκομαι εδώ», είχε πει πριν δύο χρόνια ο Ρούμπιτ κατοικώντας στη Γερμανία και παίζοντας για τη Μπάμπεργκ: «Οι Traubers έρχονται τουλάχιστον (στη Γερμανία) μια φορά το χρόνο και είμαι σε επικοινωνία και με την οικογένειά μου. Έχω επαφές και με τις δύο οικογένειες, αλλά οι Traubers κατάφεραν και ήρθαν. Ελπίζω μια μέρα η μητέρα μου (Κίμπερλι) και τα αδέρφια μου να τα καταφέρουν επίσης».

Μετά το Christian Life Center Academy (Λύκειο) ο Ρούμπιτ διάλεξε το κολέγιο «South Alabama», στο οποίο πέτυχε ατομικά επιτεύγματα και διακρίσεις τις οποίες ποτέ δεν είχαν δει στην ιστορία του προγράμματος. Σε πόντους, ιδίως ριμπάουντ και μπλοκ. Σε κάθε ένα από τα 4 έτη είχε βραβεύσεις και διακρίσεις αλλά… δεν άκουσε ποτέ το όνομά του στο draft του ΝΒΑ.

«Δεν απογοητεύτηκα εντελώς. Συνέχισα να δουλεύω σκληρά και πιστεύω πως τα πάντα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να ελέγξεις. Πρέπει να δίνεις στον εαυτό σου κάθε ευκαιρία που διαθέτεις για να γίνεσαι καλύτερος κάθε ημέρα. Αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα».

Ο Ρούμπιτ, μπορεί να μην άκουσε το όνομά του στο ντραφτ, αλλά άκουσε στο τηλέφωνο πως οι Ορλάντο Μάζικ τον θέλουν στο Summer League: «Ένιωσα ευλογημένος για την ευκαιρία. Ανυπομονούσα γι αυτή. Φυσικά και θέλω να είμαι ο καλύτερος που μπορώ και να παίξω στο ψηλότερο επίπεδο. Φυσικά και θέλω να παίξω στο ΝΒΑ. Αλλά δεν θα αφήσω τον εαυτό μου – επειδή δεν επιλέχθηκα στο ντραφτ- να απογοητευτεί. Υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες που δεν επιλέχθηκαν και άλλοι που δεν επιλέχθηκαν πριν καταφέρουν να παίξουν στο ΝΒΑ, οπότε πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά».

Πριν δουλέψει με τον Ματ Χάουαρντ (Τεξανός κι αυτός και γεννημένος στο Χιούστον) πάνω στο σουτ και στον χειρισμό της μπάλας, ο Ρούμπιτ ήθελε από τους σκάουτερς στο Summer league: «Νομίζω πως θέλουν να με δουν να παίζω άμυνα, να παίρνω ριμπάουντ και να είμαι σε θέση να βγάλω ανοικτά τρίποντα. Είναι σπουδαία και μία ευκαιρία να παίξω σε ένα επαγγελματικό σύστημα».

Ο Ρούμπιτ δεν κατάφερε να ανοίξει τη πόρτα στο ΝΒΑ και γρήγορα πήρε την απόφαση να πάει στη Γερμανία και να ξεκινήσει να παίζει επαγγελματικά. Μετά τους Τάιγκερς, η Ούλμ, στη συνέχεια η Μπάμπεργκ με την οποία έπαιξε και στην Ευρωλίγκα… Σύνολο, 5 χρόνια στη Γερμανία!

«Είμαι ένα άνθρωπος του σπιτιού και είχα δύσκολη προσαρμογή όταν βρέθηκα μακριά, αλλά συνήθισα να μένω στη Γερμανία. Είναι άνετα, μου αρέσουν οι άνθρωποι, η λίγκα. Το συνήθισα να παίζω εδώ και το νιώθω «σπίτι» μου. Είναι πολύ οργανωμένοι οι Γερμανοί και όλα είναι εύκολα. Δεν χρειάζεται να αγχωθείς για τίποτα. Οι γείτονες σε βοηθούν και πάντα υπάρχει κάποιος για να προσέχει τα νώτα σου».

Τον Ρούμπιτ στη Γερμανία και δη στη Μπάμπεργκ τον λάτρεψαν καθώς ήταν ο παίκτης που θα έσφιγγε τα δόντια όντας τραυματίας και θα βοηθούσε την ομάδα, όπως έκανε τον Δεκέμβριο του 2017 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.

Πλέον ετοιμάζεται για το νέο κεφάλαιο της ζωής του, τον Ολυμπιακό, δίχως να έχει αφήσει στην άκρη τις «επικοινωνίες» που σπούδασε…

«Υπάρχουν και μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα αναφορικά με τα social media και τους παίκτες. Είναι θετικό γιατί οι φίλαθλοι νιώθουν κοντά στους παίκτες, αλληλεπιδρούν και βλέπουν διαφορετικά πράματα γι αυτούς. Κάποιες φορές μπορεί να είναι αρνητικό γιατί παίρνουν πράγματα και τα δημοσιεύουν. Προσωπικά έχω «εκτεθεί» αρκετά στα social media αλλά για μένα είναι θετικό»!

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Υποτιμητικά σχόλια του SB Nation για τον Θανάση Αντετοκούνμπο

Ένα αρκετά καυστικό, ειρωνικό ως και υποτιμητικό σχόλιο για τον Θανάση Αντετοκούνμπο, έγραψε στο SB Nation o Tom Ziller, ο οποίος λέει πως οι Μπακς έκαναν χάρη στον αδελφό του Γιάννη, ώστε να αισθάνεται αυτός καλά.