Μπράντον Πολ: «Γιατί εμένα»;

«Γιατί εμένα…;»! Αυτή η φράση έχει ηχήσει πολλές φορές μέσα στο κεφάλι του Μπράντον Πολ, του νέου μεταγραφικού αποκτήματος του Ολυμπιακού. Δεν τη φώναξε, δεν την άκουσε να τη λέει, αλλά τη σκέφτονταν ξανά και ξανά: Βλέποντας οι τραυματισμοί να τον πηγαίνουν πίσω, παρατηρώντας άλλους, όχι καλύτερους του μπασκετικά, να προχωρούν μπροστά κι αυτός όχι. Όταν άκουσε τον ατζέντη του να του λέει «έχει εγγυημένο συμβόλαιο από τους Σπερς» κι όταν σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε ότι ο Πόποβιτς δεν αστειεύονταν!
Γιατί… αυτός; Γιατί όπως λέει και ο ίδιος, κάθε τι αρνητικό ή θετικό είναι ένα μάθημα, μία εμπειρία. Έπαψε να σκέφτεται τι κάνουν οι άλλοι και κοίταξε τη δουλειά του, ένιωθε «πεινασμένος» και δεν έβαλε τον εαυτό του στο γκρουπ των Αμερικανών αυτών που κάθονται στην Ευρώπη, βγάζουν λεφτά και κάνουν διακοπές το καλοκαίρι και έβλεπε το κάθε Summer League ως μια ακόμη ευκαιρία μονολογώντας «γιατί όχι;»! Μέχρι που τα κατάφερε και έπαιξε- όπως λέει ο ίδιος- στον καλύτερο οργανισμό του ΝΒΑ, βρισκόμενος ανάμεσα σε Hall Of Famers και κάτι τύπους με… δακτυλίδια.
Η νοοτροπία είναι ίσως το κάτι διαφορετικό που κουβαλά στον Πειραιά ο Μπράντον Πολ. Δεν το έβαλε κάτω ποτέ, ήθελε να καθιερωθεί στο ΝΒΑ πέρασε τη δική του «Οδύσσεια» μέχρι να τα καταφέρει.
Από το Λύκειο ακόμα, βρέθηκε να είναι μέλος της καλύτερης ομάδας του Ιλινόις το 2009, έχοντας ψηφιστεί από το Associated Press, τη Chicago Tribune, τους Chicago Sun-Times, το News-Gazette και τους προπονητές του Ιλινόις. Παίζοντας στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις έγινε μόλις ο 2ος παίκτης στην ιστορία του προγράμματος που έφτασε τους 1,500 πόντους, τα 500 ριμπάουντ, τις 300 ασίστ και τα 100 κλεψίματα. Πίστεψε πως η ώρα του ΝΒΑ μέσω του ντραφτ είχε έρθει. Μάζεψε κόσμο στο σπίτι του, αλλά… δεν άκουσε ποτέ το όνομά του. Κατακεραυνώθηκε, αλλά μέσα από αυτό βρήκε τη δύναμη να συνεχίσει. Πήγε στο Summer league με τη Μινεσότα αλλά η πόρτα του ΝΒΑ δεν άνοιξε και πάλι οπότε βρήκε μία πρώτη ευκαιρία στη Ρωσία (2013-14) και τη Νίζνι.
«Χρειάζονταν αρκετή πνευματική σκληράδα. Ήταν δύσκολα. Και το γεγονός ότι δεν άφηνα ποτέ το διαμέρισμά μου. Βασικά ήταν… Προπόνηση, μετά σπίτι, μετά προπόνηση Νο.2 και πάλι σπίτι. Και την επόμενη μέρα πάλι το ίδιο. Θέλει αρκετή πνευματική σκληράδα για να κρατήσεις συγκεντρωμένο τον εαυτό σου».
Ο Πολ είχε πρόβλημα με τη γλώσσα, είχε κάποια ρατσιστικά βιώματα, ενώ έφτασε στο σημείο να αποθηκεύσει στο κινητό του μερικές φράσεις στα ρώσικα για να μην κάνει λάθος στο φαγητό που ήθελε να παραγγείλει. Btw, έπιασε το κόλπο και το έκανε αυτό και στην Ισπανία και την Τουρκία, μαζί με σημειώσεις για τα μέρη που έχει επισκεφτεί!
Πάντως δεν είναι ο αρνητικός τύπος… Θα έλεγε σε κάποιον που έρχεται στην Ευρώπη: «Αγκάλιασε τη κουλτούρα. Προσπάθησε να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς. Παίζεις αρκετά, αλλά εξαρτάται και από τη λίγκα που παίζεις, θα έχεις αρκετό χρόνο για σένα. Προσωπικά, στη Ρωσία ξεκίνησα να βλέπω σειρές και ταινίες. Στην Ισπανία και την Κωνσταντινούπολη, ήμουν περισσότερο έξω στη πόλη, οπότε πήγαινα και έβλεπα τα αξιοθέατα και είχα και επισκέπτες. Οπότε θα πω, αγκάλιασε τη κουλτούρα. Δεν θα βρεις την τέλεια κατάσταση αλλά μπορείς να το κάνεις το καλύτερο ιδεατό για σένα».
Το 2013-14, Πολ έκανε προσπάθεια και πάλι για το ΝΒΑ. Υπέγραψε με τη θυγατρική των Κλίβελαντ Καβαλίερς στην αναπτυξιακή Λίγκα αλλά τον Μάρτιο τραυματίστηκε στην ωμοπλάτη. Την επόμενη σεζόν, τον απέκτησαν ξανά οι Canton Charge αλλά τον Απρίλιο μπήκε στη λίστα με τους… ανενεργούς καθώς είχε και πάλι τραυματισμό.
«Ξόδεψα πολύ χρόνο ρωτώντας τον εαυτό μου, «γιατί σε μένα;». Προσπάθησα να το σταματήσω, να μείνω θετικός και να ξεπεράσω τους τραυματισμούς μου, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου, άκουγα συνέχεια τη φωνή «γιατί συνέβη αυτό; Γιατί συνέβη αυτό;».
Ο Πολ βρήκε διέξοδο και πάλι στην Ευρώπη, αλλά αυτή τη φορά πήγε στην Ισπανία και τη Μπανταλόνα όπου είχε 13 πόντους μ.ο. και ξεκίνησε 5άδατος στα 25 από τα 33 ματς.
«Λάτρεψα την Ισπανία. Η καλύτερη εμπειρία μου ως τώρα στην καριέρα μου. Είχα απίστευτους συμπαίκτες, πολύ καλό σταφ και έμενα στη Βαρκελώνη. Οκτώ λεπτά μακριά από τη Βαρκελώνη, στη Μπανταλόνα. Τέσσερα τετράγωνα πιο κάτω από το σπίτι μου ήταν η θάλασσα. Σκληρή λίγκα, ταξιδεύαμε γύρω στην Ισπανία αλλά τη λάτρεψα».
Ο Πολ δεν μπήκε στο τρυπάκι της ευρωπαϊκής ζωής. Να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ευρώπη να βγάλει τα λεφτά του, να κάνει εδώ οικογένεια, όπως άλλο συμπατριώτες του.
«Ναι, το βλέπω να συμβαίνει. Το ΝΒΑ ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Θα συνεχίσω να κάνω όμως αυτό που έκανα πάντα. Να βάζω λίγη έξτρα δουλειά στο πρόγραμμά μου. Ξέρεις, πολλοί παίκτες, όταν έχουν ένα στάτους, φτιάξουν ένα όνομα στην Ευρώπη και βγάλουν κάποια λεφτά, δεν βάζουν έξτρα δουλειά στον εαυτό τους. Μου αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής. Έτσι έμαθα, έτσι μεγάλωσα… Πάντα μένω στο γήπεδο μετά την προπόνηση. Μου λένε στην Ευρώπη, γιατί δεν κάθομαι το καλοκαίρι και πηγαίνω στα Summer League. Απλά συνεχίζω να λέω στον εαυτό μου, είναι μία ακόμη ευκαιρία, γιατί όχι; Δεν έχω να χάσω τίποτα».
Ο Ιούλιος του 2016 βρήκε τον Πολ στα Summer League με τους Χόρνετς και τους Σίξερς. Τον υπέγραψαν οι Σίξερς τελικά αλλά τον αποδέσμευσαν τον Οκτώβριο αφού έπαιξε σε μερικά παιχνίδια της pre season. Τον Δεκέμβριο τον πήρε η Εφές (αντικατέστησε τον Μπράις Κότον) όπου έκανε πολύ καλή σεζόν, παίζοντας μάλιστα και στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας απέναντι στον Ολυμπιακό. Στην Ευρώπη είχε 8.6 πόντους με 41% τρίποντο και στο τούρκικο πρωτάθλημα είχε 12.7 πόντους μ.ο. με 38% τρίποντο.
Στην Τουρκία ένιωσε λίγο… περίεργα, γιατί σε κάποια ματς κάθονταν με πολιτικά ρούχα, καθώς επιτρέπονται οι 6 από τους 8 ξένους να παίξουν, ενώ αναρωτιόνταν γιατί σε ένα ματς το γήπεδο δεν είχε κανέναν φίλαθλο μέσα. Μέχρι που του εξήγησε συμπαίκτης του, πως την προηγούμενης σεζόν είχαν πετάξει κάποια αντικείμενα και γι αυτό είχαν τιμωρηθεί. Στο ΣΕΦ πάντως είχε μία ιστορία που τη μοιράζεται.
«Ήταν κάπως τρελό. Παίζαμε στον Ολυμπιακό, ήμουν στη γραμμή των ελευθέρων βολών και ένας οπαδός με σημάδευε με λέιζερ στα μάτια».
Ο Πολ δεν το έβαλε και πάλι κάτω. Ο Ιούλιος του 2017 τον βρήκε αρχικά στο Summer league του Ορλάντο με τους Ντάλας Μάβερικςς και στη συνέχεια στο Λας Βέγκας με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Είχε 15.6 πόντους μ.ο., 5.3 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ, και 1.7 κλέψιμο με 47.12% εντός παιδιάς.
Δεν ήρθαν όμως ούτε οι Ντάλας ούτε το Κλίβελαντ…
«Πήγαινα στο γήπεδο όταν ο ατζέντης μου, μού είπε ότι με θέλουν οι Σπερς. Τα πάντα πάγωσαν εκείνη τη στιγμή. Σαν το House of Cards. Όλα τριγύρω πάγωσαν. Ήταν μια σουρεαλιστική στιγμή. Δεν ήταν μόνο το πρώτο μου συμβόλαιο στο ΝΒΑ αλλά και ότι ήταν ο καλύτερος οργανισμός στο ΝΒΑ, ο καλύτερος προπονητής του κόσμου. Έπεφτα από τα σύννεφα. Και η φωνή (μέσα στο μυαλό του) ήρθε ξανά, σε άλλο τόνο και έλεγε τώρα «γιατί εγώ;». Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο»!
Ο Πολ πήγε στο Σικάγο να πάρει τα πράγματά του για να πάει από εκεί στο Σαν Αντόνιο. Μπήκε στο σπίτι και ρώτησε τη μητέρα του, η οποία παρεμπιπτόντως έπαιζε μπάσκετ (ο πατέρας του υπηρέτησε στο ναυτικό και ήταν αστυνομικός στη συνέχεια), «που θα ήθελες να παίξω;». Η μητέρα του απάντησε: «Κάπου ζεστά να πας (σ.σ. μπας και έχει ελληνικές ρίζες;), όπως στο Μαϊάμι». Ο Πολ συνέχισε τα πειράγματα: «Πως θα σου φαίνονταν το Σαν Αντόνιο;» και η μητέρα του απάντησε: «Το Σαν Αντόνιο είναι η αγαπημένη μου ομάδα». Ο Πολ ακούμπησε κάτι κάλτσες του Σαν Αντόνιο και η μητέρα του μετά το ξάφνιασμα τον αγκάλιασε: «Ήταν μία ξεχωριστή στιγμή».
Ο Πόποβιτς τον πήρε τηλέφωνο την επόμενη μέρα: «Όλα συνέβησαν τόσο ξαφνικά. Ήταν μεγάλη στιγμή όταν τον συνάντησα. Μιλήσαμε λίγο και ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που ανυπομονούσα να πάω στο Σαν Αντόνιο».
Με τους Σπερς έπαιξε σε 64 παιχνίδια έχοντας 9 λεπτά μ.ο. συμμετοχής ενώ έκανε το ντεμπούτο στα πλέι οφ του ΝΒΑ απέναντι στους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Στις 31 Ιουλίου του 2018 έμεινε ελεύθερος και τον περασμένο Δεκέμβριο πήγε στη Κίνα.
Ο Μπλατ τον ήθελε και πέρσι, μεσούσης της σεζόν, είχε συλλέξει πολλές πληροφορίες, έφτασαν κοντά αλλά προτιμούσε καθαρό γκαρντ, με περισσότερη δημιουργία και όχι ψηλό παίκτη σαν τον Πολ, που είναι «2αρό-3άρι»! Να που ήρθε πλέον η στιγμή και συνεργαστούν στον Ολυμπιακό!