«Ο Βασίλης ξέρει να κάνει μία ομάδα πρωταθλήτρια»!
Συνέντευξη, ακόμα μία, στο Ισραήλ, έδωσε ο προπονητής του Ολυμπιακού Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος μιλάει για τις διαφορές του ΝΒΑ με την Ευρώπη και την πίεση, για τον Σπανούλη, τον γιο του Ταμίρ Μπλατ αλλά και για το ότι δεν είχε σκεφτεί να γίνει προπονητής. Προσθέτει δε πως μπορούσε να επιστρέψει στο ΝΒΑ αλλά δεν το ήθελε ο ίδιος.
Ο κόουτς του Ολυμπιακού ανέφερε αρχικά τις διαφορές ΝΒΑ και Ευρώπη λέγοντας…
«Το παιχνίδι είναι πολύ διαφορετικό στην Ευρώπη σε πολλά: Δε διάρκεια στη σεζόν, στους κανόνες, στον χαρακτήρα των παικτών. Στην Ευρώπη πιστεύω πως η πίεση είναι πολύ πιο άμεση και χωρίς συμβιβασμούς απ΄ ότι στις ομάδες του ΝΒΑ, αλλά εξαρτάται και από τι ομάδα έχεις. Αν έχεις μία ομάδα από αστέρια, ειδικά πολύ μεγάλα, τότε οι προσδοκίες είναι ίδιες, αλλά αν δεν ισχύει αυτό, οι προσδοκίες είναι εντελώς διαφορετικές. Στο Κλίβελαντ ήμουν σε μία διαφορετική κλίμακα, οι απαιτήσεις ήταν άμεσες. Υπάρχουν ομάδες στο ΝΒΑ που θέλουν να χάνουν για να χτίσουν το μέλλον, μπορείς να χάσεις το 80% των παιχνιδιών και τίποτα να μην συμβεί. Δυστυχώς η κατάσταση του προπονητή στο Ισραήλ και σχεδόν παντού στην Ευρώπη είναι συνυφασμένη να συγκρίνεται με τις ΗΠΑ και είμαι αυτός που κάηκε περισσότερο εκεί παρά εδώ».
Για την επιστροφή του εκεί…
«Ήμουν πολύ κοντά να επιστρέψω. Γιατί δεν έγινε αυτό; Όχι εξαιτίας τους, αλλά εξαιτίας μου».
Για τον Πίνι Γκέρσον, καθώς ήταν ο πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό από το Ισραήλ και ο Μπλατ είναι ο δεύτερος στην ιστορία των «ερυθρόλευκων», είπε…
«Ο «Pini» (σ.σ. Πίνι Γκέρσον) έχει μία σημαντική, πολύ σημαντική και αξιοσέβαστη θέση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ».
Για τον Σπανούλη ανέφερε…
«Αναγνωρίζει την άλλη πλευρά των γραμμών του παρκέ. Ένας παίκτης που σίγουρα αντιλαμβάνεται τι είναι σημαντικό για να κάνεις μία ομάδα πρωταθλήτρια».
Ο Ντέιβιντ Μπλατ μίλησε φυσικά για τη Μακάμπι, τα χρόνια στη Μπενετόν Τρεβίζο, αλλά και το αν αναλογίστηκε τις πολιτικές σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας όταν υπέγραψε στην Νταρουσάφακα, όπως επίσης και για τον γιο του Ταμίρ που πήγε από την Χάποελ Χολόν στην Χάποελ Ιερουσαλήμ…
«Είναι πιο πάνω από εμένα. Το μέλλον θα μας συνδυάσει σε αυτό τον χώρο, αλλά το μακρινό μέλλον, στο οποίο θα συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω να δίνω και να επενδύω σε αυτό. Μια μέρα ελπίζω να μην είναι μόνο στο μπάσκετ. Ονειρεύομαι μόνο το «τώρα» και ο Ταμίρ έχει την ικανότητα και την επιθυμία να ονειρεύεται το μέλλον. Είναι εύκολο να θες αλλά είναι δύσκολο κάθε μέρα να προσπαθείς να πάρεις τα ίδια πράγματα. Για μένα απόλαυση είναι αυτά που θέλει. Δουλεύει, όχι μόνο σκληρά, αλλά και έξυπνα. Συγκρίνοντας αυτόν και εμένα αλλά και τη χρονική στιγμή, γιατί δεν έχουμε την ίδια ηλικία, νομίζω πως είναι καλύτερος από εμένα και αυτό είναι κάτι καλό. Τον αφήνω ελεύθερο να προοδεύει μέχρι τη μέρα που θα τον προπονήσω, αν και όποτε συμβεί αυτό».
Για το πώς ξεκίνησε…
«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω προπονητής. Αλλά πριν από τα 34 μου, ένα πρόβλημα στον αχίλλειο τένοντα, έκανα επάγγελμα την προπονητική και κάποιοι άνθρωποι έλεγαν, «ήμουν τυχερός». Δεν πιστεύω στην τύχη καθόλου».
Για τις οδηγίες του…
«Πάντα λέω τέσσερα πράγματα: Παίξτε δυνατά, παίξτε μαζί, παίξτε για τη νίκη, απολαύστε το».