Αυτό είναι ο Μπλατ…
Φυσικά και δεν είναι πρωτόγνωρο όταν μιλάμε για τον Ντέιβιντ Μπλατ μια επιλογή τύπου Ζακ Λιντέι. Δεν μπορεί να αποτελέσει έκπληξη καθώς… ειδικεύεται σε τέτοιες επιλογές, σε τέτοιου είδους prospects. Το είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή πως δύο κοινές λογικές συναντήθηκαν και έγιναν ένα. Δύο ίδια μοντέλα δουλεύουν πλέον μαζί. Γι αυτό και υπήρξε απόλυτη ταύτιση απόψεων και ο σχεδιασμός προχωράει με γοργούς ρυθμούς.
Πολλοί θεώρησαν με την πρόσληψη του Ντέιβιντ Μπλατ, καθότι όνομα στον χώρο, ότι ο Αμερικανοισραηλινός τεχνικός θα κατέφευγε για την στελέχωση του ρόστερ σε επιλογές τύπου Ουίλμπεκιν, Λάρκιν κτλ. ωστόσο βλέπετε εμπράκτως την φιλοσοφία του. Θέλει παίκτες με ισχυρό κίνητρο, με θέληση και διάθεση, νεαρούς σε ηλικία, διψασμένους για επιτυχία. Ακατέργαστα διαμάντια που έχουν όρεξη και σκοπό να γίνουν μέσα από τη δουλειά τους ονόματα και φτασμένοι.
Ρίσκα, φυσικά και υπάρχουν, σε κάθε επιλογή-μεταγραφή συμβαίνει αυτό. Ούτε με τους θεωρητικά έτοιμους και έμπειρους μπορείς να είσαι στο 100% σίγουρος. Να δώσουμε ένα παράδειγμα; Ο Άαρον Τζάκσον πέρσι ταίριαζε «ταμάμ» στον Ολυμπιακό. Αυτός ήταν η πρώτη του επιλογή και όπως θα θυμάστε τα χάλασαν στο συμβόλαιο. Ήθελε κλειστό 2ετές και ο Ολυμπιακός έδινε 1+1. Ο Τζάκσον δεν έχει κανένα κίνητρο πλέον. Από πέρσι μας ζάλισε για τους πολλούς μήνες μπάσκετ στην Ευρώπη, τις προπονήσεις τη στιγμή που στην Κίνα παίζουν έξι μήνες ή ακόμα και στο ΝΒΑ η σεζόν είναι μικρότερη όπως έλεγε. Μόνο που στο ΝΒΑ λιγότερους αγώνες παίζουν οι ομάδες δίχως στόχο. Αυτές που δεν μπαίνουν πλέι οφ. Μηδέν κίνητρα λοιπόν…
Για τον Λιντέι το είπε και ο ίδιος από το Ισραήλ. Έδειξε επακριβώς τι θέλει: «Ο Ζακ έχει τρομερή βελτίωση στο παιχνίδι του. Μου θυμίζει τους Μάρκους Γκόρι, Κάιλ Χάινς, Ουίλ Κλάιμπερν, Ρίκι Χίκμαν, Τζέρεμι Πάργκο κι άλλους. Όλοι τους προέρχονταν από δύσκολα παιδικά χρόνια με αντιξοότητες, απέκτησαν πνεύμα νικητή και έγιναν πρωταθλητές»!
Οι επιλογές των Γουίλιαμς-Γκος και Ζακ Λιντέι είναι… σφραγίδα Μπλατ. Ξεκάθαρα… Κι αν για τον Ολυμπιακό η «αγορά» της Παρτιζάν είναι δοκιμασμένη τόσο σε Αμερικανό (σ.σ. Λο) όσο και σε… ντόπιο προϊόν (σ.σ. Μιλουτίνοφ) για τον Μπλατ αυτή του Ισραήλ είναι… σίγουρη. Ένα πρωτάθλημα που γνωρίζει καλά, έχει δουλέψει, ταιριάζει στην… αμερικάνικη φιλοσοφία του (σ.σ. δεν πάνε τυχαία εκεί απευθείας από τις ΗΠΑ) και η εν γένει νοοτροπία του και έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν. Τις περισσότερες εξ αυτών περιπτώσεις με επιτυχία.
Ο Μπλατ πήρε στην Νταρουσάφακα του… Ντόγκους, όχι την περσινή, αλλά με τον Τούρκο μεγιστάνα από πίσω του, τον Ουίλ Κλάινμπερν ο οποίος πήγε στην ΤΣΣΚΑ. Στην Μακάμπι επίσης, είχε εμπιστευτεί τον Τζέρεμι Πάργκο προερχόμενος κι αυτός από την Χάποελ Γκαλίν όπως και ο Λιντέι καλή ώρα. Πήρε τον Σον Τζέιμς (σ.σ. πέρασε από Ολυμπιακό) από την Μπνέι Χασαρόν, τον Σίλβεν Λάντεσμπεργκ από τη Μακάμπι Χάιφα. Να βάλουμε και μία παρένθεση εδώ: Το 2014 που κατέκτησε την Ευρωλίγκα στο Μιλάνο, το μπάτζετ της ομάδας του ήταν ανάλογο του Ολυμπιακού με αυτό του Λονδίνου και της Μαδρίτης. Σε αυτό το μέγεθος κυμαίνονταν.
Εμπιστεύεται λοιπόν αγορές που βγάζουν… λαβράκια, όπως της Γερμανίας (Ράις ή Ουοναμέικερ) ή της Ιταλίας (Τάιους) όπως έχει κάνει και ο Ολυμπιακός κυρίως με τα σέντερ του (Ντάνστον, Χάντερ).
Το έχει πάρει πάνω του, κάνει τις κινήσεις του μιλώντας ο ίδιος με τους παίκτες που τον ενδιαφέρουν και θέλει σε μια νεανική, αθλητική και γρήγορη ομάδα που επιθυμεί να δημιουργήσει και τα υπόλοιπα, μόλις ολοκληρωθεί το ρόστερ, στο… παρκέ!