Σαν το γεφύρι της Άρτας

Κυριακή, 18 Φεβρουαρίου 2018 - 14:57

Ίσως η χειρότερη μέρα για μία ομάδα και έναν άνθρωπο που ασχολείται με το ρεπορτάζ της να είναι αυτή μετά από μία ήττα που κλονίζει τα εσωτερικά της. Εν προκειμένω, στον Ολυμπιακό οι δικαιολογίες έχουν στερέψει και όλοι έχουν τις ευθύνες τους. Δεν νομίζω να περισσεύουν τα Κύπελλα στους «ερυθρόλευκους» για να χασουν ένα τόσο αναίμακτα.

Και πάλι οι ίδιοι στα σχοινιά. Άδικο; Καθόλου. Μόνοι τους έφτασαν σε αυτήν την κατάσταση και διέλυσαν σε 40 αγωνιστικά ότι είχαν χτίσει σε μία εβδομάδα.

Ο φετινός Ολυμπιακός θυμίζει πάρα πολύ την ιστορία με το γεφύρι της Άρτας. Τη μία τον καμαρώνουμε την άλλη το βλέπουμε κατεδαφισμένο από τα θεμέλια.

Η εικόνα απέναντι στην ΑΕΚ ήταν εξ αρχής προβληματική. Από την πρώτη στιγμή το φοβόμουν αυτό και το είχα γράψει πριν το παιχνίδι. Να μπει από τα ξεκίνημα με το μαχαίρι στα δόντια. Να μην την υποτιμήσει. Να δει το ματς ως ένα τελικό.

Περισσότερο ως ένα παιχνίδι διεκπεραίωσης έμοιαζε στην αρχή. Θαύμασα το παλικαράκι τον Λαρεντζάκη που έπαιξε με ενέσεις και ζεστές κομπρέσες επάνω στους κοιλιακούς τους. Το πώς αντιμετώπισαν οι δύο ομάδες το παιχνίδι είναι το ζητούμενο. Πόσο τρελαμένοι μπήκαν οι παίκτες του Σάκοτα. Και πόσο «έλα μωρέ τώρα, ποια ΑΕΚ», μπήκε το 90% των παικτών του Ολυμπιακού στο παρκέ.

Οι «ερυθρόλευκοι» είναι με διαφορά η χειρότερη ομάδα της Ευρώπης στο «ένα εναντίον ενός». Ο Σάκοτα το «χτύπησε» ορθά αυτό. Το παιχνίδι της ΑΕΚ ήταν μυαλωμένο, είδε τον Ολυμπιακό με έπαρση και τον τιμώρησε.

Δεν τράβηξε ο Πρίντεζης, εγκλωβίστηκε από τον ίδιο του τον εαυτό ο Παπανικολάου και ένας Σπανούλης πάλευε μόνος του. Ο Μιλουτίνοφ διακρίθηκε γιατί έβαλε πόντους, όμως πίσω δέχτηκε ακόμα περισσότερους. Όπως όλοι. Μόνο ο… παππούς που έχει κάνει άνω κάτω την ομάδα (θεέ μου τι άλλο θα ακούσουμε) ήταν εκεί. Το πρόσωπό του στο τέλος και η απογοήτευση-οργή του, μιλάει από μόνη της.

Τι θα γίνει τώρα; Ειλικρινά δεν αρκεί μία μάζωξη στα αποδυτήρια και ένα γερό κράξιμο. Οφείλει να γίνει μία αλλαγή και μία ανάδειξη ευθυνών και να προχωρήσει ο οργανισμός στο επόμενο βήμα. Προσωπικά ενοχλήθηκα που δεν βγήκε ένας μετά τον χαμένο τελικό να πει «Τα κάναμε σκατά. Φταίμε για όλα». Κανείς..

Η σιωπή βέβαια είναι από μόνη της απάντηση. Αλλά από την άλλη, υπάρχει κόσμος έξαλλος, που δεν αντέχει, που έχει ως μοναδική του διέξοδο τον αθλητισμό, τον Ολυμπιακό, την αγαπημένη του ομάδα. Που έχει ξυπνήσει από το πρωί της Κυριακής και νομίζει ότι τον έχει πατήσει τρένο.

ΥΓ1 Η ΑΕΚ έχει καταφέρει ένα μπασκετικό έπος. Έριξε στο καναβάτσο αρχικά τον Παναθηναϊκό και στη συνέχεια τον Ολυμπιακό, κατακτώντας το τρόπαιο. Αν βασιστεί επάνω σε αυτό τότε, «χτίσει» επάνω του και πέσει για λίγο από το συννεφάκι της, τότε θα μπει στον ίσιο δρόμο. Εάν ασχοληθεί με τα περί «Τσακίσαμε πάλι τον Ολυμπιακό» ή «όπου σας βρούμε σας πατάμε» που διαβάζω αριστερά και δεξιά, ακόμα και από δημοσιογράφους, τότε θα χάσει εντελώς το παιχνίδι και θα έχει κάνει μία τρύπα στο νερό.

ΥΓ2 Το να πέφτει το ανάθεμα επάνω σε όλους είναι πανεύκολο. Ετσι όμως πρέπει να γίνει δυστυχώς γιατί το ποτήρι είναι άδειο, όχι απλά ξεχείλισε. Αλλα ενοχλούν. Το ότι γίνεστε ορκωτοί λογιστές μερικοί με ξεπερνάει. Τόσα παίρνει ο Μάντζαρης, τόσα παίρνει ο Ρόμπερτς, τόσα παίρνει ο Σπανούλης, τόσα παίρνει ο Τόμπσον. Αλλοι τα βάζουν, άλλοι τα δίνουν. Το τι παίρνει ο καθένας το ορίζει η αγορά και η στιγμή που κινείσαι. Το αν καταφέρνει και τα παίρνει είναι προσωπικό του επίτευγμα. Εάν κάνει την απόσβεσή του στο παρκέ είναι ευθύνη της ομάδας και αυτή μόνο έχει το δικαίωμα να πάρει αποφάσεις.

ΥΓ3 Ενας ξεχώρισε, ένας δύο το πάλεψαν, οι υπόλοιποι απογοήτευσαν. Ο Ολυμπιακός θα βγει στην αγορά για να πάρει παίκτη. Ακόμα μην θεωρείται τίποτα δεδομένο. Ούτε ποιος θα φύγει (εάν φύγει) ούτε το ποιος θα έρθει (εάν έρθει).

ΥΓ4 Το tweet που μου έμεινε από τον χτεσινό και τον σημερινό αχταρμά και με εκφράζει απόλυτα...

Αν ήμουν ο Σφαιροπουλος θα εστηνα τον Σπανούλη στην πόρτα των αποδυτηρίων και αναγκαζα τους υπόλοιπους περνώντας σε γραμμή να του ζητήσουν συγγνώμη ένας προς ένας.
— Tofus (@Tofus_) 17 Φεβρουαρίου 2018