Ή τον στηρίζεις και δουλεύεις γι αυτόν ή…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να βρει ξανά τον δρόμο του, να μπει στις… ράγες και ένα από τα (πολλά) ζητούμενα είναι οι ρόλοι και κατ΄επέκταση η ομοιογένεια. Η εκμετάλλευση του καθενός από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, ώστε να πάρει το 100% από τους παίκτες του, να «απλώσει» επιθετικά και να «φύγουν» από τους 60 πόντους που σκοράρουν στα τελευταία 5 εκτός έδρας παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, όπου έχουν 4 ήττες και μάλιστα οι 2 εξ αυτών «βαριές» (σ.σ. με 32 και 28 πόντους).
Ο Ολυμπιακός σχεδιάστηκε το καλοκαίρι με βάση να μην είναι προβλέψιμος. Να έχει επιθετικό πλουραλισμό, να μην κολλάει ιδίως όταν κλείνεται ο Σπανούλης και μπλοκάρεται ο Πρίντεζης και να μην σκοράρει… 60 πόντους όπως έγινε στους περσινούς τελικούς και όπως φτάσαμε να συμβαίνει και τώρα εκτός έδρας.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο Χόλις Τόμπσον. Ο παίκτης αυτός που θα δίνει σκορ. Που θα έχει ευχέρεια να βάλει τη μπάλα στο καλάθι και που μονίμως θα απειλεί. Πριν πάνε οριστικά για τον Καλιφορνέζο (αφού αξίωνε αρχικά 800 χιλιάδες), έτοιμος ήταν ο Τζαρέλ Έντι ο οποίος κι αυτός διακρίνεται για το τρίποντό του. Η επιλογή του Κάιλ Ουίλτζερ –ας το θυμίσουμε κι αυτό- έγινε πρωτίστως για το σουτ του (και το δείχνει).
Ο Τόμπσον- ερχόμενος για πρώτη φορά στην Ευρώπη επαγγελματικά και προσπαθώντας να μπει σε καλούπια ευρωπαϊκά, καθώς στους Σίξερς έπαιζε ένα ελεύθερο μπάσκετ, πέρα από συστήματα και τακτικές- μονοπωλεί τις συζητήσεις τελευταία, ίσως ακόμα περισσότερο και από τον Ρόμπερτς, πολύ απλά γιατί… «χαμένοι» είναι και ο Ολυμπιακός και ο ίδιος! Ο Τόμπσον αιθεροβατεί σε έναν ρόλο ρευστό που δεν στηρίζεται και είναι σαφές πως τα μπες-βγες δεν τον βοηθούν. Θέλει χρόνο, θέλει μπάλες, θέλει στήριξη μέσα στο σύνολο ώστε κάποιες φορές να δουλέψουν γι αυτόν. Μοιάζει αυτή τη στιγμή με ένα παροπλισμένο «όπλο» το οποίο είτε θα το κλειδώσεις στην αποθήκη είτε θα το φτιάξεις και θα ξεκινήσεις να το χρησιμοποιείς με σκοπό φυσικά να «πυροβολεί»!
Δέχομαι πως ο Τόμπσον δεν είναι έτοιμος ακόμα αναφορικά με τις ανάγκες του ευρωπαϊκού στυλ (σ.σ. περιμένανε αυτό να συμβεί μετά τις γιορτές), το πώς δεν κατανοεί εύκολα και με τη μία τα συστήματα, το πώς να κινείται κτλ. γιατί είναι συνηθισμένος σε ένα στυλ πιο… ελεύθερο, πιο ινδιάνικο, ωστόσο έχω την αίσθηση πως δεν έχει στηριχθεί αγωνιστικά όπως θα χρειάζονταν.
Ο χρόνος του έχει μειωθεί… Στα τελευταία 9 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα παίζει 15.3 λεπτά μ.ο. και αυτό οφείλεται γιατί με την ΤΣΣΚΑ έπαιξε 18.30 λεπτά (6 πόντους με 2/5 σουτ) μπαίνοντας στο 15΄του αγώνα, πάνω από 20 στην Εφές (11 πόντους, 4/4 δίποντα,1/3 τρίποντο) και 22 λεπτά στο Κάουνας (10 πόντους με 2/4 και 2/4). Στα τελευταία δε τέσσερα παιχνίδια ο χρόνος του είναι 14 λεπτά μ.ο. ενώ στην εξίσωση πρέπει να βάλουμε και την ίωση που πέρασε πριν τη Μιλάνο. Σε αυτά έπαιξε από 12 μέχρι και 18 λεπτά.
Σε αυτά τα 9 παιχνίδια λοιπόν ο Τόμπσον παίρνει (ούτε) 5 προσπάθειες πάνω του (δίποντα+τρίποντα) και σκοράρει 5.7 πόντους (με 14/28 -50% δίποντα και 4/17 23.5% τρίποντα) συν του ότι μαζεύει 3.5 ριμπάουντ. Έχει μπει σε πολλά παιχνίδια βγάζοντας άμυνες και κοιτώντας να είναι σωστός στα υπόλοιπα (όπως με την ΤΣΣΚΑ) δίχως να εκβιάζει προσπάθειες ενώ σε κάθε ματς έχει σχεδόν 1 κλέψιμο και 1 ασίστ.
Στα πρώτα 10 ματς της σεζόν στην Ευρωλίγκα ο Τόμπσον έπαιζε 19.4 λεπτά μ.ο. και σκόραρε 8.1 πόντους έχοντας 23/42 -54.7% δίποντα και 7/24 -29.1% τρίποντα. Συν 2.8 ριμπάουντ και 1.2 ασίστ.
Τα νούμερα του δεν έχουν τρομακτική απόκλιση, απλά τα παραθέτουμε, ωστόσο αφενός ο χρόνος του που έχει μειωθεί αφετέρου η διαχείρισή του και ο ρόλος του τον έχουν φέρει σε ένα σημείο να μην δίνει αυτά πραγματικά που μπορεί, αυτά για τα οποία ήρθε. Είναι φανερό και έχει φανεί σε πολλά παιχνίδια πως θέλει χρόνο για να βρει ρυθμό μέσα στο ματς. Με τον Πανιώνιο για παράδειγμα έπαιξε 29 λεπτά και πέτυχε 24 πόντους με 3/5 δίποντα και 6/9 τρίποντα. Στη Πάτρα με τον Προμηθέα ούτε 11 λεπτά παίρνοντας όλα κι όλα 1 σουτ. Τα 6.33 λεπτά της Πυλαίας δεν θα τα βάλουμε μέσα καθώς προέρχονταν από ίωση ωστόσο και εκεί… μπήκε και βγήκε στην αρχή όπως και στην Μπασκόνια που μπήκε στο 15 και μετά από ενάμιση λεπτό βγήκε.
Όταν ο Ολυμπιακός έχει επιθετικό πρόβλημα, είναι… πολυτέλεια να έχεις μη ενεργό έναν παίκτη σαν τον Τόμπσον που και αυξημένα κίνητρα έχει για να επιστρέψει στο ΝΒΑ αλλά και που δεν είναι ο παίκτης που απλά… κάθεται στη γωνία και περιμένει να πάρει το τρίποντο. Μπαίνει συχνά μέσα, πάει στην διείσδυση και μπορεί να κερδίσει φάουλ για να ξεκολλήσει την ομάδα με άλλους τρόπους πλην της εμμονής στο τρίποντο.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, κλείνοντας, είναι πως ο Τόμπσον ήταν πιο παραγωγικός στους πρώτους μήνες παρουσίας του στην Ευρωλίγκα και Ιανουάριο μήνα- όπου έχει τριφτεί και προσαρμοστεί περισσότερο- βρέθηκε πιο πίσω στο ροτέισον και απλά… ρολίστας.
Ο Τόμπσον είναι μία περίπτωση που αν υπάρχουν ρίσκα, τα παίρνεις και τον στηρίζεις προς όφελος φυσικά και των δύο είναι πας σε κάποια άλλη λύση, γιατί για να τον έχεις απλά ως παίκτη του ροτέισον δεν βρίσκω τον λόγο πως και με ποιον τρόπο θα βοηθήσει έτσι.