Καταλάβατε τώρα γιατί επιλέγει «καλά παιδιά»; (vids, pics)
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Η αλήθεια είναι πως μου προξένησε μεγάλη εντύπωση που έπαιξε ο Χόλις Τόμπσον με πυρετό… Θα πείτε, σιγά το πράγμα, ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος, ωστόσο ανατρέξτε λίγο στη μνήμη σας... Δεν το κάνουν εύκολα οι Αμερικανοί, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον Χόλις που είναι ΝΒΑερ και που σε τελική ανάλυση βρίσκεται τέσσερις μήνες στην ομάδα και στην Ευρώπη. Θα μπορούσε εύκολα να πει, «ψήνομαι ακόμα και θα κάτσω σπίτι μου. Τι να παίξω αφού δεν είμαι καλά…». Όχι απλά έπαιξε αλλά πήρε μόλις ένα σουτ (1/1 δίποντο και φυσικά 1 κλέψιμο, το έχει κάνει παράδοση αυτό) και αυτό στο 4ο δεκάλεπτο.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε πει για τον Οθέλο Χάντερ, τότε στο πρωτάθλημα που ο Αμερικανός ενώ είχε συμφωνήσει με την Ρεάλ έκανε τα παιχνίδια της ζωής του, πως «ναι είναι και οι Έλληνες που παίζουν τον ρόλο τους στο να τους βάλουν στο κλίμα, αλλά είναι και θέμα… ανθρώπου. Θέμα χαρακτήρα. Αν ήταν αλλιώς θα μπορούσε να έλεγε, εγώ έχω το συμβολαιάκι μου εξασφαλισμένο, τι μου λέτε τώρα εσείς… Γιατί να κάτσω να σκοτωθώ;».
Είναι θέμα χαρακτήρα και του Τόμπσον λοιπόν… Έτσι είναι ως άνθρωπος, έτσι λειτουργεί. Η ντίβα, ο σκόρερ, ο ΝΒΑερ να παίζει με πυρετό και βοηθάει στα υπόλοιπα παίρνοντας μόλις ένα σουτ πάνω του. Αδιαφορώντας για τα στατιστικά του και παίζοντας ακόμα και με πυρετό για το σύνολο.
Αυτή είναι η διαφορά λοιπόν του Ολυμπιακού! Ο χαρακτήρας των παιδιών που μαζεύει, που επιλέγει. Τα «καλά παιδιά» που τόσο έχει κατηγορηθεί (και) γι αυτό. «Ήμαρτον με τα καλά παιδιά, και φέρτε και κανέναν αλήτη κτλ.». Τι; Δεν τα έχετε ακούσει; Δεν τα έχετε διαβάσει; Ελάτε τώρα…
Να, όμως, που το «ξεψείρισμα» στον χαρακτήρα του κάθε παίκτη και το «κόψιμο» σε άλλους φαίνεται μέσα στο παρκέ. Φαίνεται στην λειτουργία της ομάδας, φαίνεται στις μεταξύ τους σχέσεις. Στα πειράγματά τους, στις πλάκες τους, στο πως στέκεται ο ένας δίπλα στον άλλον. Να που ωφελεί και είναι πολύ σημαντικό για τα αποδυτήρια-πόσο μάλλον όταν μιλάμε για Ολυμπιακό που είχε μαρτυρήσει κάποια χρόνια πριν- να υπάρχουν καλά παιδιά και σωστοί χαρακτήρες.
Προσέξτε: Δεν λέμε πως για παράδειγμα οι περσινοί ήταν κακοί χαρακτήρες. Ήταν αληταράδες. Σε καμία περίπτωση. Μην παρεξηγηθούμε. Γι αυτό και το «καλά παιδιά» το βάζουμε σε εισαγωγικά.
Μιλάμε για την μουρμούρα, για τη γκρίνια για τον χρόνο τους, για το πώς κοιτάγανε τα στατιστικά τους, για το θέμα της «παρέας». Για το πώς ένιωθαν και βίωναν τις ήττες. Μετά τους τελικούς πέρσι, πλην του Μιλουτίνοφ οι υπόλοιποι εξαφανίστηκαν. Είχε μείνει ο Σέρβος και οι Έλληνες στα αποδυτήρια να συζητάνε τι έφταιξε και τι δεν πήγε καλά.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο πως φέτος όλοι αγαπάνε τον Ρόμπερτς. Όλοι λατρεύουν τον Μακλίν. Όλοι έχουν πέσει πάνω στον Τόμπσον που για πρώτη φορά βρίσκεται στην Ευρώπη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως βγαίνουνε όλοι μαζί στον ελεύθερο χρόνο τους. Πως μαζεύτηκαν και έκαναν πάρτι-έκπληξη στον Ρόμπερτς. Πήγαν στο σπίτι του Αγραβάνη με τούρτα στα γενέθλιά του. Το πώς πειράζονται μπροστά στις κάμερες ή τις πλάκες που κάνουν μεταξύ τους στα social media.
Θα θυμάστε τους Πρίντεζη και Μακλίν με τις selfie και τα «είναι το είδωλό μου», «είμαι ο μεγαλύτερος θαυμαστής σου» κτλ, δεν μπορεί να το ξεχάσετε… Ο Παπαπέτρου σήμερα σε ποστάρισμά του μιλάει για τον Νίκολα Μιλουτίνοφ και δείχνει πως κάρφωσε σε στυλ… δικό του. Μην πάτε μακριά. Σε κάθε ευκαιρία το λένε οι ίδιοι. Θυμάστε πέρσι να γίνονταν όλα αυτά; Με την ίδια συχνότητα και με την ίδια ειλικρινή διάθεση; Τους βλέπατε το ίδιο στο παρκέ;
Να αφιερώνει ο Παπανικολάου τα τρίποντά στους τραυματίες και να τους δείχνει; Τον Γουίλτζερ να τρέχει και να σηκώνει τον Μακλίν ή όλους να πέφτουν πάνω στον Πρίντεζη που έχασε βολές; Αυτή η σχέση η φετινή είναι διαφορετική, είναι πολύ σημαντική για την λειτουργία τους μέσα στο παρκέ. Περνάνε καλά εκτός όλοι μαζί και το απολαμβάνουν και στο γήπεδο όλοι μαζί παίζοντας ο ένας για τον άλλον κι όχι ο καθένας για τα στατιστικά του.
Και φυσικά έχει πάει… περίπατο και η μεγάλη μ@λ#κί@ που είχε ακουστεί (και γραφτεί) το καλοκαίρι περί κλίκας στα αποδυτήρια των Ελλήνων. Γιατί αν είχαν κλίκα και τους φετινούς θα τους είχαν στην απομόνωση.
Ο Ίβκοβιτς είχε πει για την ομάδα του 2011 πως «μία φορά τους έκανα το τραπέζι να βγούμε να φάμε όλοι μαζί. Όλοι ήταν στα κινητά τους αντί να μιλάνε μεταξύ τους». Τώρα, φέρνοντας μία αντιδιαστολή, σε κάθε ευκαιρία μαζεύονται όλοι μαζί λειτουργώντας σαν ομάδα και εκτός παρκέ, εκτός γηπέδων.
Αυτό λοιπόν είναι το πιο σημαντικό φέτος στον Ολυμπιακό. Το πώς είναι άριστα μεταξύ τους, το πώς έχουν κολλήσει και περνάνε καλά όλοι μαζί και το πώς βέβαια λειτουργούν τα στεγανά. Έχουν απομονωθεί (φάνηκε στις στραβές αυτό) και με κάτω τα κεφάλια, αφού συζήτησαν, έκλεισαν τα αυτιά τους σε ότι κι αν λέγονταν και συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά. Τι θα καταφέρουν; Θα δείξει. Σημασία έχει ότι δουλεύουν όλοι μαζί μονιασμένοι…
Για όλα αυτά λοιπόν έχει αξία η σωστή επιλογή παικτών. Καλών παικτών αλλά και σωστών χαρακτήρων…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
«Δεν μένουμε στη Μιλάνο… έχουμε ΠΑΟΚ»
Ο Τζαμέλ Μακλίν έγραψε στο blog του στον ΕΣΑΚΕ λέγοντας πως έχουν συνηθίσει οι Πειραιώτες στα αλλεπάλληλα παιχνίδια
Καθαρή η μαγνητική του Στρέλνιεκς
Δεν έχει κάποια ρήξη στον δικέφαλο του ο Λετονός- Μένει πίσω για να κάνει ειδικό πρόγραμμα για το σφίξιμο που νιώθει- Εκτός και ο Ρόμπερτς που θα δοκιμάσει από βδομάδα για Μπασκόνια
Προπόνηση και… Θεσσαλονίκη!
Μαζεύτηκαν και πάλι στο ΣΕΦ το μεσημέρι του Σαββάτου οι «ερυθρόλευκοι» - Στις 19:10 «πετάνε» για Θεσσαλονίκη καθώς την Κυριακή (17:00) το πρόγραμμα έχει ΠΑΟΚ.
Η… μαγκιά του Σφαιρόπουλου!
Ο κόουτς έχει «χτίσει» έναν χαρακτήρα μέσα στην ομάδα ώστε άπαντες να είναι ετοιμοπόλεμοι και σε εγρήγορση- Να μένει ένα «ισχυρό σύνολο» παρά τις απώλειες που έχει σε κάθε παιχνίδι
