Ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή
Από το site μας εδώ αναλύσαμε διεξοδικά τους λόγους, για τους οποίους ο Μίτσελ είναι αυτή τη στιγμή ο κατάλληλος άνθρωπος, για να αναλάβει την ομάδα. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή, στην οποία βρίσκεται, μάλιστα. Προσωπικά με βρίσκουν σύμφωνοι, οι άξονες στους οποίους σταθήκαμε και τους οποίους εξηγήσαμε αναλυτικά. Ο Ολυμπιακός επέλεξε σωστά, θεωρώ, αποφασίζοντας την επιστροφή του Μίτσελ στο πόστο του προπονητή.
Μιλάμε για μια μεγάλη προσωπικότητα, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Και όχι μόνο. Έναν άνθρωπο, ο οποίος ως κομμάτι του ποδοσφαίρου έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση. Δεν μιλάμε για έναν προπονητή απλώς. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιράνθρωπο. Στον οποίο δεν είναι εύκολο να μπεις απέναντι. Στον οποίο δεν είναι εύκολο να πας κόντρα. Στον οποίο δεν είναι εύκολο να θελήσεις να πας κόντρα. Γιατί σε εμπνέει.
Έζησα την εποχή Μίτσελ στον Ολυμπιακό, από κοντά. Πιο κοντά δεν γίνεται. Ξέρω καλά πως δουλεύει ο εν λόγω άνθρωπος και πως εμφανίζεται στην προπόνηση. Πως μιλάει, τι ζητάει, πως εξηγεί αυτό που θέλει και πως αντιδρά όταν το παίρνει. Αλλά και όταν δεν το παίρνει. Τον έχω ζήσει στη νίκη, στην ήττα, στον θρίαμβο, στην αναποδιά. Τον έχω ζήσει ανθρώπινα, αλλά και ποδοσφαιρικά. Και αυτό το οποίο μου έμεινε και θυμάμαι είναι και αυτό το οποίο κρατώ, με την επιστροφή του Μίτσελ στο λιμάνι: Θυμάμαι μια ομάδα, η οποία ΗΞΕΡΕ ότι θα νικήσει. Μια ομάδα η οποία ΠΙΣΤΕΥΕ ότι δεν υπάρχει περίπτωση να χάσει το ματς. Με ΑΥΤΗ τη νοοτροπία έμπαινε σε κάθε αγώνα. Με ΑΥΤΗ την ψυχολογία.
Όταν ο προπονητής σου δουλεύει με «αέρα» και όχι με υπέρμετρο άγχος και αμφιβολία σε κάθε βήμα, αυτό βγαίνει και στο γήπεδο. Ο Μίτσελ έμπαινε να παίξει με τη Γιουβέντους στην Ιταλία και η ομάδα του πίστευε ότι μπορεί να φύγει με το «διπλό». Αυτό το έζησα (με άλλο τρόπο) μονάχα ένα διάστημα επί Μαρτίνς. Αυτή την ίδια αίσθηση άφηνε για ένα διάστημα τότε, η ομάδα. Ότι όπου και να παίξει, με όποιον και να παίξει, ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Είναι μεγάλο πράγμα η ψυχολογία. Η νοοτροπία. Η πίστη στην αξία και την ποιότητα του συνόλου. Της ομάδας. Είναι -πολλές φορές- πιο σημαντική και από την τακτική και τις λεπτομέρειές της. Το λέω γιατί πολλοί «γκρινιάζουν» ότι ο Μίτσελ «δεν το έχει με την τακτική». Αυτό θα το δούμε στο γήπεδο. Τι άλλαξε από τότε που αποχώρησε από την ομάδα, μέχρι σήμερα. Πως ο ίδιος άλλαξε ως προπονητής και πως θα δουλεύει στο Ρέντη σε θέματα τακτικής, ανάπτυξης, δημιουργίας, αμυντικής λειτουργίας και λοιπά. Για αυτά θα πρέπει να περιμένουμε.
Αυτό για το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε είναι το να κρίνουμε τη νοοτροπία του Μίτσελ και το πως μπορεί να την περάσει στην ομάδα του. Το έχουμε ζήσει και το θυμόμαστε. Και αυτό δεν αλλάζει. Ο Μίτσελ είναι μια σπουδαία προσωπικότητα, η οποία ταιριάζει αυτή τη στιγμή «γάντι» με το τι θέλει και τι χρειάζεται η ομάδα του Ολυμπιακού. Αυτή τη στιγμή η ομάδα χρειάζεται έναν εμπνευστή, πάνω από όλα. Να καταφέρει να βγάλει το καλύτερο,από αυτό το υπέροχο ρόστερ, το οποίο χτίστηκε μεταγραφή-μεταγραφή, με τα πιο ποιοτικά «υλικά». Με διαστημική ποιότητα, για να είμαι ακριβής. Το πρώτο πράγμα το οποίο έχει να κάνει ο Μίτσελ είναι να φέρει τον «νέο άνεμο» τον οποίο ο Κάρλος Κορμπεράν ποτέ δεν έφερε. ΑΥΤΟ είναι το Νο1 αυτή τη στιγμή. Να νιώσει η ομάδα όπως πρέπει: Άτρωτη. Και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Για όλα αυτά που έχουμε ζήσει… Και για όλα αυτά που θα ζήσουμε…
Το Σαββατοκύριακο που πέρασε δείχνει σε όλους μας τον δρόμο. Δείχνει γιατί πρέπει όλοι να είμαστε δίπλα στον Ερασιτέχνη… Δίπλα στη μεγάλη μας αγάπη…
Υπερηφάνεια
Είναι ιδιαίτερο να είσαι Ολυμπιακός. Πολύ, πολύ ξεχωριστό. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Γουστάρω να πιάσει ο Τζορτζ Πάπας
Είμαι λίγο περίεργος με αυτά. Γουστάρω τις ιστορίες αυτές, με τα όνειρα που γίνονται πράξη και αυτούς που κάνουν το «μπαμ» ενώ δεν τους περιμένουν... Οπότε τον έχω «επιλέξει» από τώρα. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Παγκοσμιοποίηση!
Κάτι το οποίο για τον Ολυμπιακό είναι υπέροχο. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
