Επιτρέψτε μου να μην απογοητεύομαι τόσο εύκολα
Ήττα. Κακό πράγμα. Δεν μου αρέσει. Και σε ποιον αρέσει, άραγε; Σε κανέναν. Συγγνώμη ε, αλλά αυτά τα «να παίζουμε καλά και ας χάνουμε», τα ακούω βερεσέ. Και όποιος τα λέει είναι της… στιγμής, επειδή δεν βλέπει αυτό που περιμένει, από την ομάδα. Και γεγονός είναι. Ο Ολυμπιακός θέλει ακόμη αρκετή δουλειά, για να φτάσει στο επίπεδο, στο οποίο ξέρουμε όλοι ότι μπορεί να φτάσει. Αρκετή δουλεία, αλλά και πίστη. Και υπομονή. Από όλους. Κυρίως από εμάς. Τον κόσμο. Δεν διαχωρίζω τη θέση μου από οποιονδήποτε οπαδό του Θρύλου, επειδή έχω βήμα να γράψω στο μεγαλύτερο site του Ολυμπιακού στη χώρα. Η αλήθεια μία είναι. Δεν είναι διαφορετική για τον καθένα. Το πως την επεξεργάζεται ο καθένας, όμως, έχει εντέλει σημασία…
Επιτρέψτε μου να μην απογοητεύομαι τόσο εύκολα. Και να μην αναθεματίζω τόσο εύκολα. Μετά από μια ήττα με 2-1 στις καθυστερήσεις. Επιτρέψτε μου να προσπαθώ πάντοτε να βλέπω τα θετικά και να μην εστιάζω στα αρνητικά και μόνο σε αυτά που δεν πάνε καλά. Προσοχή. Δεν λέω ότι δεν τα βλέπω ή ότι τα αγνοώ αυτά που δεν πάνε καλά. Εδώ από αυτό το site τα έχουμε αναλύσει διεξοδικά, τα έχω γράψει και εγώ σε blog μου.
Αλλά ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ εντέλει το αν τα βλέπω εγώ. Το θέμα είναι να τα βλέπουν ο Κορμπεράν, οι παίκτες, η Διοίκηση. Και τα βλέπουν. Τα είδαν. Έφεραν παίκτες. Άλλαξαν προπονητή. Φρέσκαραν την ομάδα. Ο Κορμπεράν έχει δει την κακή φυσική κατάσταση. Μίλησε για αυτή. Μίλησε για το κακό συνήθειο του η ομάδα να γυρίζει πίσω και να αφήνει την μπάλα. Την έλλειψη συνοχής και τη δουλειά που δεν… έφτασε, στην προετοιμασία. Δεν με νοιάζει να… σηκώσω το δάχτυλο και να ‘δείξω’ τον Μαρτίνς. Τα έχουμε πει. Αλλά τώρα είναι εποχή Κορμπεράν. Και αυτή η εποχή είναι ακόμη πολύ «φρέσκια». Δεν μπορώ από τώρα να κρίνω τον Ισπανό. Για όνομα του Θεού…
Ο άνθρωπος πρέπει να κάνει προετοιμασία στην ομάδα, εν μέσω αγώνων. Εν μέσω αγώνων κάθε τρεις μέρες. Αγώνων που «καίνε»! Αγώνων για το πρωτάθλημα και την Ευρώπη… Δεν έχει την πολυτέλεια να «χτίσει», αλλά αυτό ακριβώς κάνει. «Χτίζει» από το μηδέν. Με νέους παίκτες στα χέρια του. Με νέες λύσεις, ποιοτικές, με παικταράδες παγκοσμίου επιπέδου, με ταλέντα, με, με, με… Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, λέει μια παροιμία. Ούτε και ο νέος Ολυμπιακός μπορεί να χτιστεί. Σε 15 μέρες, σε 20, σε ένα μήνα… Δεν γίνεται… Ειδικά όταν εν μέσω αγώνων, η ομάδα αυτή πρέπει ΠΑΝΤΑ να νικάει. Όχι γιατί… το λένε οι «μπαμπούλες» της Διοίκησης που δεν έχουν κατανόηση και υπομονή. Αλλά γιατί ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. Γιατί ο Κορμπεράν πρέπει να δείξει, στο φινάλε, αν μπορεί και εκείνος να ανταποκριθεί στο υψηλό επίπεδο, στο οποίο καλείται να δουλέψει. Αλλά προς Θεού. Δεν θα τον κρίνω από τώρα!
Για τον Ολυμπιακό μιλάμε. Όχι για καμιά… ομαδούλα που έχει περάσει την ιστορία της βυθισμένη στη μιζέρια και στην αποτυχία. Λίγο ηρεμία παραπάνω δεν βλάπτει. Λίγο υπομονή παραπάνω, δεν βλάπτει. Δεν είμαστε και… άνυδροι, σε μπάλα και τίτλους και παικταράδες. Τα έχουμε δει και τα βλέπουμε ακόμα όλα… Ακόμη και στην προηγούμενη κατάσταση να πάει κανείς, η ομαδάρα του Μαρτίνς, για την οποία παραμιλούσαμε όλοι, δεν χτίστηκε σε μια μέρα… Και ο Πέδρο είχε και τη δυνατότητα να δουλεύει από τον Μάιο. Και να κάνει και την πρώτη του προεοτιμασία. Εκείνος. Από την αρχή. Με παίκτες που βρήκε και κράτησε, ή διάλεξε.
Δεν υπάρχει δηλαδή διάθεση, από όλες τις πλευρές, για να γίνει ο Ολυμπιακός καλύτερος; Δεν έφερε νέο αριστερό μπακ, νέο δεξιό μπακ η ομάδα; Δεν έφερε χαφ, επιτελικό, σέντερ φορ, εξτρέμ; Δεν έκανε προσθήκες; Έκανε και παραέκανε. Και θα πρέπει να δώσουμε όλοι μας χρόνο, για να δούμε αν όλοι αυτοί οι νέοι και -θεωρητικά, βάσει βιογραφικού και εικόνας μέχρι τώρα- καλοί παίκτες, μπορούν να γίνουν ομάδα. Τότε θα μπορούμε να κάνουμε ταμείο και να κρίνουμε. Με ηρεμία, πάνω από όλα, ξαναλέω…
Ολυμπιακός είμαστε, δεν είμαστε σαν τους άλλους, τους μίζερους, που δεν ξέρουν τι εστί χαρά, παρά σποραδικά, μία στο τόσο… Είμαστε χορτασμένοι και έχουμε μάθει να πανηγυρίζουμε. Και θα έπρεπε να έχουμε λίγη περισσότερη ηρεμία στο πως κρίνουμε την ομάδα και στο πόσο εύκολα αναθεματίζουμε. Άποψή μου και ας μην αρέσει σε κάποιους…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Μια ομάδα γεμάτη ποιότητα, με μπαλαδόρους!
Μαρσέλο, Χάμες Ροντρίγκες, Μπιέλ, Σκάρπα και πάει λέγοντας… ΕΤΣΙ ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Ε, ναι! Το «10» θα πάρει, τι άλλο;
Το μόνο λογικό. Το μόνο αναμενόμενο. ΑΥΤΟΣ ο παιχταράς μπορεί να σηκώσει το «10» σε αυτή την τεράστια ομάδα. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Η παγκόσμια ομαδάρα που κάνει τους άλλους… ομαδούλες
Από τη μία ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη. Από την άλλη, οι… άλλοι. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Όταν σου στερούν αυτό που δικαιούσαι, δεν θα λες και συγγνώμη!
Απλά τα πράγματα. Αγωνιστική κουβέντα δεν μπορεί να γίνει σε ματς στο οποίο η διαιτησία στέρησε από τον Ολυμπιακό αυτό το οποίο εδικαιούτο. Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
