Η χαρά μας και η οδύνη όσων μας... μισούν

Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2020 - 09:14

ΘΩΜΑΣ ΜΠΙΧΤΑΣ

Θυμάμαι κάτι πανηγυρισμούς, στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε αποκλεισμούς του Ολυμπιακού, με… φανέλες άλλων ομάδων. Το κοίταζα, δεν το καταλάβαινα. Μίσος ρε παιδάκι μου. Αγνό μίσος. Δεν πειράζει… Ο Ολυμπιακός είναι από αυτές τις περιπτώσεις, που το μίσος των απέναντι, τον κάνει πιο δυνατό. Δεν έχει γίνει σαφές αυτό, εδώ και τόσα χρόνια; Από τότε που άρχισε αυτή η πρωτοφανής επίθεση, από ΟΛΟΥΣ, προς τη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας, μέχρι σήμερα, ο Ολυμπιακός δεν σταματάει να κλείνει στόματα… Δεν σταματάει να κάνει ΟΛΟΥΣ αυτούς που τον μισούν, να τρώνε τα ίδια τους τα λόγια και να τα καταπίνουν.

Να κοιτούν αμήχανα, καθώς η ομάδα του Βαγγέλη Μαρινάκη συνεχίζει να πετυχαίνει πράγματα, στην Ευρώπη. Ξέχωρα από τα πρωταθλήματα που έχει πάρει. Ξέχωρα από εκείνα που του στέρησαν. Ξέχωρα από όσα ακόμη θα έπρεπε να έχει κάνει δικά του… Ο Ολυμπιακός δεν σταματά να πετυχαίνει πράγματα και να μεγαλώνει το όνομά του, συνεχίζοντας πεισματικά την αντίστασή του, προς την «εξυγίανση»…

Αυτή η χαρά, του να υποστηρίζεις τον Ολυμπιακό… Δεν είναι εύκολο να το καταλάβουν οι άλλοι. Το αντιλαμβάνομαι. Δεν είναι εύκολο να το δεχθείς ότι αυτό που πολεμάς, με τόση λύσσα, αυτό που προσπαθείς να καταστρέψεις και να διαλύσεις (αλήθεια, πόσο… κοντά είναι τα ποδάρια εκείνων που πιστεύουν ότι μπορούν να πλήξουν σοβαρά τον Ολυμπιακό και να τον… μειώσουν) είναι… πάντα ΑΠΟ ΠΑΝΩ σου! Δεν είναι εύκολο να δεχθείς πως ό,τι και να κάνεις, ο Ολυμπιακός θα είναι ΠΑΝΤΑ νικητής και θριαμβευτής… Το αντιλαμβάνομαι και αυτό…

Δεν βλέπει, ήθελα να ‘ξερα, ο κόσμος γύρω-γύρω, τι γίνεται; Την ώρα που ο άμεσος διεκδικητής του τίτλου, στη Super League είναι… κυριολεκτικά, ανύπαρκτος στην Ευρώπη και κρατιέται… με τα χίλια ζόρια, σε κοντινή απόσταση, στο πρωτάθλημα, προσπαθεί να… διχάσει! Μιλάει για την Ελλάδα που χωρίζεται στα δύο, για διχασμούς, για, για…

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός παλεύει για την ΙΔΙΑ Ελλάδα που οι αντίπαλοί του πάνε να… χωρίσουν! Για την ίδια Ελλάδα που οι αντίπαλοί του πάνε να… διχάσουν. Όχι ότι θα το κατάφερναν, βεβαίως, αλλά λέω…

Έχει ξεφύγει το πράγμα. Το μίσος δεν αφήνει τη χαρά να φυτευτεί στις καρδιές όλων εκείνων που λένε ότι αγαπούν το ποδόσφαιρο, αγαπούν τον αθλητισμού, αλλά παράλληλα… μισούν τον Ολυμπιακό. Εξακολουθώ να μην το καταλαβαίνω. Το να είσαι… αδιάφορος, ως προς το τι κάνει μία ελληνική ομάδα, στην Ευρώπη, το κατανοώ. Δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ να αναγκάσει ΚΑΝΕΝΑΝ να αγαπήσει κάτι που δεν θέλει. Το μίσος, όμως, είναι το άλλο άκρο…

Όπως και να ‘χει, παίρνω ως αφορμή την τεράστια πρόκριση του Ολυμπιακού, χθες, για να γράψω αυτές τις λίγες γραμμές. Το μίσος είναι εκείνο που καταστρέφει τα πάντα. Το μίσος είναι εκείνο που φέρνει όλη αυτή τη μιζέρια, γύρω μας, να προσπαθεί να πλήξει αυτό που αγαπάμε: Τον Ολυμπιακό. Δεν καταλαβαίνει όμως ο Ολυμπιακός από αυτά… Και δεν θα σταματήσει να ονειρεύεται… Ένα μέλλον καλύτερο για τον εαυτό του. Για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και για την Ελλάδα συνολικά… Δεν θα σταματήσει να μοιράζει χαρά, εκεί όπου το μίσος προσπαθεί να φωλιάσει… Θα το νικήσει ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ο Ολυμπιακός…

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!