Ήταν μάθημα, δεν έγινε πάθημα…
Δεν είναι απλό, αυτό που συνέβη χθες, στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να περάσει τη Λαμία και προκριθεί στην ‘4άδα’ του θεσμού, όμως το έκανε αυτό, με την ψυχή στο στόμα. Και καλά, να πω στο 3-1 ότι… αγχώθηκε κανείς, με το πέναλτι του Σισέ, θα είναι υπερβολή. Προσωπικά δεν πίστεψα ότι και 3-2 να γινόταν, σε εκείνο το σημείο, η Λαμία θα έβρισκε τρόπο να βάλει και τρίτο γκολ.
Το σοκ που υπέστην όμως η ομάδα στο 0-1 ήταν… ανεπανάληπτο. Ξύπνησαν οι μνήμες του περσινού ματς Κυπέλλου. Πάλι με τη Λαμία… Φοβερό, ε; Να είμαι ειλικρινής ούτε εκεί πίστεψα ότι υπήρχε πιθανότητα ο Ολυμπιακός να χάσει αυτή την πρόκριση. Ήταν -αν και όχι ιδιαίτερα καλός- καλύτερος του αντιπάλου. Δεδομένο αυτό.
Όταν είδα, στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, τον Ματιέ Βαλμπουενά και τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί να ετοιμάζονται να μπουν στο γήπεδο, βεβαιώθηκα. ‘Το γύρισε’ είπα μέσα μου. Και έγινε. Η αλήθεια είναι ότι δεν έπρεπε να φτάσει μέχρι εκεί. Δεν χρειάζονταν τόσες δοκιμές. Ήταν μία… αδόκιμη ενδεκάδα, αυτή που είδαμε. Με τον Λοβέρα πάλι στο πλάι να… βασανίζεται, με τον Φορτούνη να χρειάζεται περισσότερο ρυθμό και να το ‘φωνάζει’. Σταδιακά θέλει ο αρχηγός… Και θα βρεθεί ξανά στο 100%. Και… πιο πάνω!
Ο Πέδρο Μαρτίνς διάβασε την ανορθογραφία νωρίς και αποφάσισε να… ξερισκάρει. Γράφαμε χθες, εδώ στο gavros.gr ότι δεν πρέπει να ρισκάρει ο Μαρτίνς. Τελικώς ρίσκαρε. Έπαιξε με τη ‘φωτιά’ που λέμε. Ευτυχώς δεν το πλήρωσε… Αυτή τη φορά, το μάθημα ήρθε… χωρίς πάθημα. Δεν χρειαζόταν, αυτή τη στιγμή, έναν τέτοιο αποκλεισμό ο Ολυμπιακός.
Πολλοί αναρωτήθηκαν και δικαίως ‘γιατί να μην αρχίσει Βαλμπουενά - Ελ Αραμπί, να καθαρίσει στο ημίχρονο και να τους βγάλει μετά;’… Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα παιδιά… Δεν είναι τόσο απλό. Δεν σου εγγυάται κανείς ότι αν ξεκινήσεις Βαλμπουενά και Ελ Αραμπί, θα νικάς 3-0 στο 35’. Πρέπει όλοι οι παίκτες να αρπάξουν τις ευκαιρίες που τους δίνονται. Χρειάζεται μία καλύτερα διαχείριση συνολικά. Δεν είναι ‘βάλε αυτόν, βγάλε εκείνον’ το πράγμα…
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός προχωρά. Και ας έκανε τα εύκολα, δύσκολα. Όπως είπα και λίγο πιο πάνω, ευτυχώς το μάθημα, αυτή τη φορά, ήρθε δίχως… πάθημα. Κλείνοντας, να ψάξουμε να βρούμε μία… μαγκούρα, στον Βαλμπουενά, να τον έχουμε εδώ να παίζει και να τον απολαμβάνουμε, μέχρι τα… 60! Και τότε, τις ίδιες μαγείες θα κάνει ο ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ!