Μπες μέσα, μωρέ…!
Πέρασε το ματς στο ΟΑΚΑ. Το ντέρμπι, με την ΑΕΚ. Το οποίο βέβαια ήταν περισσότερο «ντέρμπι» στα… χαρτιά, αφού ο Ολυμπιακός έδειξε πολύ, πολύ καλύτερος, από την αντίπαλό του. Δεν είναι καθαρά θέμα ποιότητας και γενικής αξίας, αλλά και απόδοσης, μέσα στο ματς. Έβλεπες δύο ομάδες, οι οποίες είχαν πολύ διαφορετικό προσανατολισμό, μέσα στο γήπεδο. Η μία ήθελε να «χαλάσει» το παιχνίδι της αντιπάλου, φιλοξενούμενής της και η άλλη είχε πρόθεση να παίξει, να δημιουργήσει, να παράγει.
Δεν φοβήθηκε το ντέρμπι ο Ολυμπιακός. Και ας έπαιξε με τρία χαφ. Γκιλιέρμε, Καμαρά και Μπουχαλάκης έκαναν καλό ματς, από τον… χειρότερο, στον καλύτερο. Με αυτή τη σειρά. Ο Γκιλιέρμε δεν ήταν στο απόγειο της απόδοσής του, αν και ήταν μεστός. Είχε και το δοκάρι, το οποίο τον έχρισε… μοιραίο. Ο Καμαρά ήταν πολύ δραστήριος, επιθετικά και αμυντικά και πίεζε πάρα πολύ. Ο Μαρτίνς πήγε να κάνει ξανά το τρικ με τον Αφρικανό να βγαίνει σαν… κρυφό σέντερ φορ, παίζοντας ψηλά και πρεσάροντας. Του βγήκε, σε όλα, πλην του γκολ. Ο Καμαρά το πέτυχε στο Ηράκλειο, όχι όμως και στο ΟΑΚΑ.
Ο Μπουχαλάκης ήταν… μια κατηγορία μόνος του. Απίστευτο ματς, από τον Έλληνα χαφ, ο οποίος, επίσης, μόνο το γκολ δεν είχε… Ο Μπουχαλάκης μάρκαρε, έκλεβε μπάλες, πίεζε, σούταρε, δημιουργούσε. Τα έκανε όλα! Τρομερό ματς, από τον Κρητικό άσο του Θρύλου. Δείχνει να εξελίσσεται σε μεγάλη μονάδα για τον Ολυμπιακό, στον άξονα και δικαίως παίζει διαρκώς, απολαμβάνοντας -και εκείνος- τους καρπούς της δουλειάς του.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιστροφή του Βαλμπουενά στα άκρα. Ο Γάλλος δείχνει να… χάνεται, σε αυτό τον Ολυμπιακό, στο πλάι. Εκεί όπου έπαιζε όλη του την καριέρα… Ο Βαλμπουενά έχει αναπτύξει μία χημεία με την ομάδα, παίζοντας στο κέντρο, πίσω από τον φορ και ουσιαστικά έχοντας γίνει, πλέον, «δεκάρι». Τόσο στο ΟΑΚΑ, όσο και στο Ηράκλειο, όπου δεν κατάφερε να φανεί, στο επίπεδο, στο οποίο τον έχουμε συνηθίσει. Με την επιστροφή, για τα καλά, του Φορτούνη, στην ενεργό δράση, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα διαμορφωθεί αυτή η κατάσταση, ενώ όπως όλα δείχνουν, στο λιμάνι μένει και ο Ποντένσε. Επομένως και τα άκρα και το «10» είναι γεμάτα, με τον Φορτούνη δυνατό και υγιή…
Παρεμπιπτόντως, αφού αναφέρθηκα και στον Ποντένσε, να τονίσω εδώ ότι ο Πορτογάλος ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ που είναι εδώ. Τον έχω γνωρίσει από κοντά, είχα την τύχη να δουλέψω μαζί του και το καταθέτω, με πλήρη συνείδηση του τι λέω. Σίγουρα το να έχει την προοπτική της Αγγλίας και της Πρέμιερ Λιγκ είναι δελεαστικό και τρομερά ενδιαφέρον και ο Ποντένσε δεν είναι… παράφρων. Θέλει φυσικά να πάει στην Αγγλία. Αλλά αυτό το «χαλάει η μεταγραφή στη Γουλβς» δεν θα τον… πεθάνει κιόλας. Ο Ποντένσε ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ, το ξαναλέω, που είναι εδώ. Του αρέσει στον Ολυμπιακό, στην Ελλάδα και ξέρει καλά, ότι έχει χρόνο… Δεν είναι «τρελαμένος» με το να φύγει. Και αυτό είναι ακόμη ένα μεγάλο κέρδος, για τον Θρύλο. Γιατί και ο ίδιος ο Ποντένσε είναι ήρεμος και όταν είναι να φύγει, θα φύγει όπως πρέπει. Με το κατάλληλο αντίτιμο και όχι… «όπως-όπως». Να είστε σίγουροι ότι και ο Ολυμπιακός θα δώσει τον Ποντένσε όπως και όταν πρέπει. Αν είναι τώρα, τώρα. Αν είναι το καλοκαίρι, το καλοκαίρι. Αν είναι σε… δύο χρόνια, τότε. Όταν πρέπει και όπως πρέπει.
ΥΓ. Καλύτερος ο Θρύλος, στο τέλος με την κούπα του πρωταθλητή θα φανεί και με τη… βούλα αυτό. Χαώδης η διαφορά από τους αντιπάλους του.
ΥΓ2. Ο Σισέ επιστρέφει στο πλέον κατάλληλο σημείο. Και στο ΟΑΚΑ ήταν εξαιρετικός.
ΥΓ3. Τι να πω για Κόμπι. Δεν υπάρχουν λόγια. Δυο φανέλες έχω από το NBA όλες και όλες. Μία Jordan, μία Kobe. Το 23 και το 24. Η παρακαταθήκη που έχει αφήσει αυτός ο παίκτης, θα είναι αιώνια και θα συνοδεύει για πάντα το παγκόσμιο μπάσκετ και όλους όσοι ασχοληθούν με αυτό. RIP…