Ήταν όπως πρέπει, εκτός έδρας
Άνετο πέρασμα, λοιπόν, για τον Ολυμπιακό, από την έδρα του Παναιτωλικού. Μία έδρα η οποία -και χθες- φάνηκε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο Ολυμπιακός, όμως, την έκανε να μοιάζει τέτοια. Εύκολη. Το γκολ νωρίς του έλυσε τα πόδια, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σε αντίθεση με το ματς κόντρα στον Πανιώνιο, λόγου χάρη, όπου μετά το 1-0 υπέρ του Ολυμπιακού, υπήρχε μία «χαλάρωση», η οποία έφερνε… ανησυχία, χθες η εικόνα του Θρύλου ήταν αλλιώς.
Σοβαρός, πειθαρχημένος, παρότι δέχθηκε και φάσεις (το δοκάρι του Αριγίμπι ήταν μεγάλο «καμπανάκι»), έδειχνε πως ανά πάσα στιγμή έβρισκε γκολ και «καθάριζε». Το έκανε πριν το ημίχρονο και ησύχασε. Ο Ολυμπιακός πρέπει αυτά τα ματς, να κοιτάζει να τα «καθαρίζει» όσο το δυνατόν πιο νωρίς. Είναι η διαφορά δυναμικότητας, από τους αντιπάλους του, τέτοια, που του επιτρέπει αυτή την προσέγγιση. Γκολ νωρίς, ένα δεύτερο στο πρώτο μέρος και… ηρεμία.
Ο Μαρτίνς δεν ήταν ικανοποιημένος, με ορισμένα πράγματα, μετά και το 3-0 ακόμα και αυτό κάτι δείχνει, για τη νοοτροπία του προπονητή και τη φιλοσοφία της ομάδας. Οι αλλαγές έδειξαν ότι ο Ολυμπιακός θα κυνηγήσει μέχρις εσχάτων το ευρωπαϊκό του μέλλον, την Τετάρτη. Δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά, άλλωστε. Είναι το μέγεθος του Συλλόγου, τέτοιο, που τα θέλει όλα. Και έτσι πρέπει να είναι.
Ο Μπρούνο έδειξε ότι έχει να δώσει πράγματα, αλλά η έλλειψη ρυθμού τον επηρεάζει. Το ίδιο και ο Ραντζέλοβιτς, ο οποίος έχει πάρει και δυο-τρία ματς παραπάνω. Από έλλειψη ρυθμού ταλαιπωρείται και ο Μπα. Ο προπονητής του Ολυμπιακού θα πρέπει να βρει τον τρόπο να ανοίξει περισσότερο και πιο συχνά το ροτέισον, ώστε να μην… χάνονται παίκτες, με αυτό τον τρόπο.
Ακόμη και εκείνοι που δεν έχουν πείσει ακόμη, ότι αξίζουν να μπαίνουν, σε κάποιες περιπτώσεις, ως βασικοί, πρέπει να παίρνουν καμιά ευκαιρία παραπάνω, για να… ξεμπουκώνουν και λίγο. Και έτσι μπορεί να κάνουν και το «μπαμ» και να ξεπεταχθούν. Άδικος να μην είμαι, ο προπονητής ξέρει καλύτερα. Βλέπει τους παίκτες κάθε μέρα στην προπόνηση.
Ο Γκιλιέρμε είναι μέγα κεφάλαιο για τον Ολυμπιακό. Θεωρώ ότι δικαίως αποτελεί, στα περισσότερα παιχνίδια, σημείο αναφοράς. Ο άνθρωπος κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Κόβει, πασάρει, μαρκάρει, κλείνει χώρους, ανοίγει χώρους, 30άρες-40άρες ακριβείας, κάθετες, δοκιμάζει να σκοράρει, από κοντά, από μακριά, με σουτ, με το κεφάλι. Έχει μεγάλο ρεπερτόριο κινήσεων και παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση, δίνοντας «αέρα» στην ομάδα, όταν καμιά φορά τα πράγματα… κολλάνε.
Ο Ελ Αραμπί είναι σπουδαίος σέντερ φορ και αν και γουστάρω φουλ τον Γκερέρο, δεν μπορώ να διανοηθώ το να μην παίζει βασικός ο Μαροκινός. Δεν είναι μόνο τα γκολ. Ο Ελ Αραμπί είναι σεντερφοράρα και καλά έκανε η Διοίκηση και «τα έσκασε» για να τον φέρει στην Ελλάδα, το καλοκαίρι. Ο τύπος βάζει γκολ με κάθε τρόπο. Κάποτε μας είχαν πει ότι δεν έχει και την κεφαλιά… Και αυτή που έβαλε χθες ήταν… οβίδα. Και δείχνει ότι του πάει και το εκτός έδρας πολύ. Παρότι μέσα στο «κουτί» είναι… φονιάς, δεν κάθεται εκεί, σαν «πεύκο» να περιμένει να του έρθει η μπάλα να τη σπρώξει στα δίχτυα. Κινείται διαρκώς, φτιάχνει μόνος του τα γκολ του, αν χρειαστεί. Διάνα πέτυχαν Μαρτίνς και Διοίκηση, με τη μεταγραφή αυτή.
Πάει, λοιπόν και το Αγρίνιο. Πέρασε και μάλιστα σχετικά άνετα. Όπως έπρεπε. Ο Ολυμπιακός οφείλει να κρατήσει πολλά από αυτό το ματς. Και άλλα, να τα πάρει και να τα ρετουσάρει, να τα βελτιώσει. Και όλα θα πάνε καλά. Η ομάδα είναι κλάσεις πάνω από όλους τους άλλους. Εμπρός τώρα για τον Ερυθρό Αστέρα, τον οποίο όσο και αν αγαπάμε, πρέπει να «πληγώσουμε». Ο Ολυμπιακός οφείλει να κυνηγήσει ένα μακρύ ευρωπαϊκό μέλλον και μέσω του Europa League, όπου πέρυσι έδειξε ότι μπορεί να κάνει πράγματα. Όπως έδειξε και φέτος, στο Champions League και στα ματς που έχει παίξει, έως τώρα. Τα λέμε στο Καραϊσκάκη, την Τετάρτη.