Πλέον... παίζει μπάσκετ!
Πόσο πολύ αδίκησαν τους εαυτούς τους και την προσπάθειά τους στο Μόναχο; Πόσο δύσκολα μπορεί να χωνευτεί αυτό το αποτέλεσμα… Τέλος πάντων. Κοιτάμε μπροστά. Ο Ολυμπιακός ήταν απολαυστικός στο Βερολίνο, το κυριότερο όλων είναι πως έχει ξεκινήσει και παίζει μπάσκετ. Έχει τρία ματς στη σειρά- όχι σε όλα τα δεκάλεπτα βέβαια- που παίζει μπάσκετ και δεν κάνει ο καθένας ότι του κατέβει όπως στις αρχές. Έχουν ρόλους, έχουν διάθεση, ξέρουν πώς και ποιά συστήματα θα εκτελέσουν, βγάζουν συνεργασίες και γυρνάνε καλά τη μπάλα, παρουσιάζουν άλλη ενέργεια και ένταση στο παρκέ.
Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στο Βερολίνο, στο πρώτο μέρος, είναι η ταχύτητα που είχαν στο παιχνίδι τους και η ευφυΐα. Το πώς έτρεχαν τα συστήματά τους και το πώς «έσπαγαν» το press της Άλμπα σε όλο το γήπεδο. Καθαρό μυαλό, καμία σύγχυση και πανικός όπως συνέβη στο Μόναχο στο 4ο δεκάλεπτο. Ακόμα και στο 3ο δεκάλεπτο, που με τα τρίποντα της Άλμπα, κάτι πήγε να… θυμίσει, οι «ερυθρόλευκοι» με ψυχραιμία της έκοψαν τη φόρα και ανέβασαν ξανά τη διαφορά στους 20 πόντους.
Αν κάτι με κρατάει ακόμα πιο συγκρατημένο, είναι το γεγονός πως η Άλμπα διαθέτει την χειρότερη άμυνα της Ευρωλίγκας, καθώς δέχεται 90.11 πόντους κατά μέσο όρο, ωστόσο σε κάθε περίπτωση η διάρκεια και η συνέχεια είναι το ζητούμενο. Να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο και με τα ίδια βήματα προόδου, γιατί το μόνο που δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε είναι πως βελτιώνεται και πως «ξεδιπλώνονται» και παίκτες του.
Ο Μπάλντγουιν δεν είχε την εκκωφαντική εμφάνιση του Μονάχου, αλλά ήταν θετικός, ωστόσο ανάλογο «θόρυβο» με αυτόν του συμπατριώτη του λίγες μέρες πριν, έκανε στο Βερολίνο ο Ρούμπιτ. Ξεκίνησε στην 5άδα με 3/3 δίποντα στο ματς, συμπληρώνοντας ιδανικά το «4». Μετά μπήκε ο Πρίντεζης που σε 4 λεπτά είχε 9 πόντους με 3/3 δίποντα κι αυτός και 1/1 τρίποντο. Αλλά μην πιάσουμε μεμονωμένα παίκτες. Όλοι έδωσαν, πλην του Πάντερ που πρέπει να βρει τον ρόλο του, δεν είναι να κατεβάζει τη μπάλα και του Βεζένκοφ που θέλει παιχνίδια και χρόνο, αλλά είναι δύσκολο να ανταγωνιστεί και το ροτέισον μπροστά του.
Ο Κεμζούρα, ένα πράγμα δεν ήθελε να κάνουν οι παίκτες του. Να αφήσουν την Άλμπα να τρέξει στο τρανζίσιον. Οι επιστροφές τους ήταν άψογες, βάζανε χέρια μπροστά και έκλεψαν μπάλες (3), ενώ οδηγούσαν την Άλμπα στο λάθος (7 στο ημίχρονο και 10 συνολικά). Στο πρώτο μέρος δέχθηκαν μόλις 2 πόντους από αιφνιδιασμό και 8 στο σύνολο, ενώ βοήθησε σε αυτό και η καλή επιθετική τους λειτουργία, με σκοπό να κτυπήσει κοντά στο καλάθι (58% είχε, με τους Γερμανούς να επιτρέπουν ένα 55% στους αντιπάλους τους), που ανάγκαζε την Άλμπα να μαζεύει τη μπάλα από το καλάθι… 30 πόντους στο 1ο δεκάλεπτο και 55 στα πρώτα 20 λεπτά, καιρό είχαμε να δούμε τέτοια νούμερα. Η συνάρτηση ασίστ-λαθών είναι επίσης εκπληκτική καθώς τελείωσαν με 23 τελικές πάσες και είχαν μόλις 7 λάθη. Από αυτά, έδωσε μόλις 9 πόντους στην Άλμπα. Έκοβαν στη ρακέτα, είχαν κίνηση μακριά από τη μπάλα και έχουν προοδεύσει πολύ στην επίθεσή τους έχοντας 88 πόντους μ.ο. στα τελευταία τρία παιχνίδια από τους… 65 που έβαζαν.
Η ουσία είναι πως… - εκεί στάθηκα μετά τη Μπάγερν, αυτό κρατάω και τώρα- ο Ολυμπιακός προοδεύει. Ο Ολυμπιακός παίζει μπάσκετ πλέον και δείχνει σημάδια συνεχούς εξέλιξης. Αφενός έχει φρεσκάδα που παίζει μόνο Ευρωλίγκα, αφετέρου φαίνεται πως θα του έκανε καλό και το ματς στην Ελλάδα για τις συνεργασίες τους, τη χημεία τους και τον ρυθμό τους, ωστόσο σε μία χρονιά αλλαγής προπονητή, κακοστημένης ομάδας, προσπαθεί να παρουσιάσει ένα καλό πρόσωπο. Που θα φτάσει; Θα δούμε… Για 8άδα, το έχω ξαναπεί, δεν κάνω όνειρα. Το θέμα είναι να προοδεύει συνεχώς και να έχει διάρκεια τόσο ως σύνολο όσο και ατομικά οι παίκτες του και… βλέπουμε. Παιχνίδι το παιχνίδι. Γιατί έχει μπροστά του πολύ πιο δύσκολα. Δεν έγινε κάτι. Μία νίκη πήρε. Την 4η στις 10 πρώτες αγωνιστικές και όχι μάλιστα απέναντι σε κανένα… μεγαθήριο, αλλά να που φτάσαμε να χαμογελάμε που… παίζει μπάσκετ.