Επιστροφή στην… «κανονικότητα»!
Το ζητούμενο ήταν ένα: Να δείξει μία -έστω πενιχρή έστω για μικρό διάστημα –συνέχεια από την εμφάνιση της Μόσχας. Να εμφανίσει μία βάση πάνω στην οποία πατά και θέλει να «χτίσει» πράγματα. Οι ίδιοι το έλεγαν άλλωστε μετά το διπλό επί της ΤΣΣΚΑ: «Να χτίσουμε πάνω σε αυτή τη νίκη»! Δεν το κατάφεραν. Δεν το έκαναν… Ή για να ακριβολογούμε το πέτυχαν μόνο στο ξεκίνημα του ματς, μέχρι να πάρει τάιμ άουτ ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Σίγουρα, μπορώ να σταθώ στον τραυματισμό του Παπανικολάου, στη γαστρεντερίτιδα που ταλαιπώρησε τους Μιλουτίνοφ (δύο επίπεδα κάτω η ομάδα αν δεν είναι αυτός καλός) και Κουζμίνσκας και τους εξασθένισε σημαντικά. Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού τούς είδαν εξουθενωμένους στην πρωινή προπόνηση πριν το ματς και τον Μιλουτίνοφ μάλιστα τον έδιωξαν να πάει να ξεκουραστεί. Σίγουρα- και ήταν αναμενόμενο σε έναν βαθμό- να υπάρχουν αναταράξεις με δύο νέους παίκτες, τον Ρότσεστι και Ριντ, αλλά ακόμα με όλα αυτά στην εξίσωση, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο ως εικόνα, δεν μιλάω για τη νίκη.
Είναι ανορθόδοξο, για παράδειγμα, να βλέπεις επιθέσεις να εκδηλώνονται στα τελευταία δευτερόλεπτα του χρόνου επίθεσης, να φεύγουν «σκοτωμένα» σουτ ή μονότονα τον Πρίντεζη να παίρνει απανωτές προσπάθειες (σ.σ. τελείωσε με 13 στα δίποντα το ματς). Να επανέρχεται το φαινόμενο της στατικής ομάδας κοιτάζοντας όλοι τι θα κάνει αυτός με τη μπάλα. Δεν θέλω να σταθώ στην ενέργεια με τίποτα: Οι άλλοι δεν είχαν ταξίδια και δύο ματς Ευρωλίγκας σε τρεις μέρες; Οι άλλοι είχαν και παιχνίδι πρωταθλήματος πιο πριν. Ο Ολυμπιακός πήγε με τσάρτερ στη Μόσχα δυο μέρες πριν το ματς. Το να μπαίνει στην πρόταση η λέξη «ενέργεια», 1η Νοέμβρη κιόλας κι όχι 1η Μάρτη είναι τουλάχιστον άτοπο και προκλητικό.
Ας έχανε, αλλά ας βλέπαμε και δύο πράγματα ως συνέχεια της Μόσχας. Ούτως ή άλλως οι προσδοκίες είναι μηδαμινές. Όχι ατομικές ενέργειες απελπισίας, να πουλάνε τη μπάλα και να μην μπορούν να αλλάξουν τρίτη πάσα. Η Μακάμπι πήρε 22 πόντους σε αιφνιδιασμό και άλλους 18 από λάθη του Ολυμπιακού. Τα παράτησαν μετά… Τους πήρε η κατηφόρα. Κι αυτό ανεπίτρεπτο. Ομάδα που ψάχνεται ακόμα, που δεν έχει καν ταυτότητα να παραδίνεται. Να μην προσπαθεί να βγάλει δύο τρεις σταθερές στο παιχνίδι της. Κάπου να πατήσει βρε αδερφέ για τη συνέχεια. Μόλις 9 πόντους πέτυχε στο 4ο δεκάλεπτο, 2 ασίστ μοίρασε σε όλο το δεύτερο μέρος. Σε τέσσερα ματς δεν έχει καταφέρει να πιάσει τους 70 πόντους. Επανήλθε η ομάδα δίχως ρόλους και επιβεβαίωσε πως η ΤΣΣΚΑ ήταν η έκρηξη, ήταν το ξέσπασμα, η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Μου έχει κάνει εντύπωση η διαχείριση του Κεζμζούρα: Ή θα κάνει εξαιρετικό ροτέισον (όπως με τη Βαλένθια, την ΤΣΣΚΑ) ή θα καταπιεί θάλασσα. Και πρέπει να το βρει λίγο με τον Σπανούλη. Ψάχνεται ακόμα (και) με αυτό. Τι εννοώ; Με τη Μακάμπι σα να φοβήθηκε να τον βγάλει. Αυτή την αίσθηση αποκόμισα.
Ο δρόμος είναι δύσβατος και μακρύς για τον Ολυμπιακό. Το να μοιρολογούμε συνεχώς δεν βγάζει πουθενά. Έχει μπροστά του να ανέβει βουνό. Να ενσωματωθούν και οι Ρότσεστι (οργανωτικά και σε σκορ είμαι πεπεισμένος ότι θα βοηθήσει), Ριντ (αμυντικά περίμενα κάτι διαφορετικό αλλά ήταν μόλις τα πρώτα του λεπτά) και να βρουν χημεία, ρόλους…. Γιατί, διαφορετικά θα χάσει και αυτά τα λίγα που έχει, όπως είναι ο Πολ, που κι αυτός μου φαίνεται πελαγωμένος να προλάβει να κάνει τα πάντα…