Από εποχή Κορυδαλλού…
Θυμίζει εποχές Κορυδαλλού η όλη κατάσταση. Αν είσαι εξωτερικός παρατηρητής και απλά παρακολουθείς τα γεγονότα και μαθαίνεις πως η ομάδα αποκλείστηκε από την Ευρωλίγκα, έχασε και στο ελληνικό πρωτάθλημα από το Περιστέρι, υπήρξε μίτινγκ μεταξύ διοίκησης και παικτών, έφυγε ένας παίκτης, την άλλη μέρα έφυγε και δεύτερος παίκτης… ε, δεν θέλει και πολύ να σκεφτείς πως ο οργανισμός βρίσκεται σε μία δυσχερή κατάσταση, που αγγίζει την εποχή που η ομάδα έπαιζε στον Κορυδαλλό.
Μόνη διαφορά; Ο Κόκκαλης τότε είχε δώσει το μάνατζμεντ στον Σούμποτιτς, αυτός ήταν Γενικός Διευθυντής, Οικονομικός Διευθυντής, Μάνατζερ και Προπονητής, είχε το γενικό κουμάντο με λίγα λόγια, ενώ και η κάνουλα είχε κλείσει.
Τώρα, ο Ολυμπιακός έχει δύο ανθρώπους που βάζουν λεφτά στην ομάδα (άλλος τα βρίσκει επαρκή, άλλος λίγα. Γούστα είναι αυτά, αλλά κουμάντο προσωπικά στην τσέπη του καθενός, δεν θα κάνω ποτέ). Δεν είναι κρυφό ότι έχει υπάρξει πρόβλημα ρευστότητας στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά έχει λυθεί σε μεγάλο βαθμό και σε λίγους μήνες προσδοκούν ότι θα εξαλειφθεί και τελείως. Αναμφισβήτητα έχουν υπάρξει αστοχίες και έχουν γίνει λάθη, ωστόσο περάσαμε σε μία εποχή που πέσανε όλα μαζεμένα και δεν θέλει πολύ να πιστέψεις πως το καράβι βουλιάζει ολοκληρωτικά. Φαίνεται… αλλά δεν είναι έτσι!
«Καλύτερα να σου βγει το μάτι…»
Να τα πάρουμε ένα-ένα, αφήνοντας για το τέλος το ματς με τον ΠΑΟΚ; Είναι αυτό που λέμε, «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» και βρίσκει πλήρη ανταπόκριση και αντανακλά στην ομάδα και δη στους Αγγελόπουλους. Βγαίνει η είδηση «φεύγει ο Ουέμπερ» και να τα σχόλια «απλήρωτος είναι». «Μόνο καλά παιδιά θέλουμε». «Ένας έκλαψε για την ομάδα και τον διώχνουμε κι αυτόν» κ.οκ. Δεν είναι έτσι όμως ρε παιδιά. Ας κρατήσουμε μία ψυχραιμία και μία λογική. Μη τα τσουβαλιάζουμε όλα. Ναι, φταίνε οι Αγγελόπουλοι σε πολλά, φταίνε οι παίκτες, φταίει ο Μπλατ, στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά όχι για οτιδήποτε στραβό γίνεται, να το χρεώνονται αυτόματα και να μην εξετάζουμε καν την άλλη πλευρά. Δείτε και την άλλη πλευρά, μάθετε πράγματα και μετά κράξτε. Βγάλτε το άχτι σας. Αλλά ακούστε πρώτα…
Η περίπτωση του Ουέμπερ
Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά με τον Ουέμπερ στον Ολυμπιακό και επίσης δεν είναι τωρινό το θέμα. Μην πείτε: «Γιατί δεν το βγάζατε νωρίτερα», γιατί εγώ προσωπικά δεν τα ήξερα σε αυτόν τον βαθμό, αλλά και πάλι: Τι σημασία έχει να τα ξέρουν οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος όταν πρώτοι απ΄ όλους τα γνωρίζουν άριστα αυτοί που πρέπει; Οι άνθρωποι του Ολυμπιακού;
Του μίλησαν με το καλό, με το άσχημο, του ξαναμίλησαν με το καλό, του βάλανε πρόστιμο, ε, νισάφι… Τι άλλο να κάνανε; Ότι ξενυχτούσε το ξέραμε όλοι. Από την πρώτη στιγμή που ήρθε. Δεν με ενδιαφέρει πλέον όμως αυτό.
Είχαν πιάσει παλαιότερα κάτι οπαδοί τον Τζόρτεβιτς:
«Τζόλε, ξενυχτάς, σε βλέπουμε. Πίνεις, καπνίζεις…».
«Ρε τους γα….ω;».
«Μα, ρε Τζόλε…».
«Ρε τους γα….ω; Αφού τους γα…ω μην μου λέτε τίποτα».
Ο Ουέμπερ το πήγαινε μια χαρά. Για ξενύχτης φανταστείτε πόσο ξεχώριζε με την ενέργειά του στο σύνολο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Πήγε δύο φορές τύφλα στο μεθύσι στην προπόνηση. Από εποχή Σχορτσανίτη είχε να ζήσει τέτοιες στιγμές η ομάδα. Όταν οι άλλοι είχαν προπόνηση στο Ρέθυμνο, το πρωί πριν τον αγώνα, αυτός… εκείνη την ώρα γυρνούσε από το μπαρ. Το διανοείστε; Πήγαιναν για προπόνηση και τον είδαν να γυρνάει από ξενύχτι.
Δύο μέρες έλεγε πονάω στο γόνατο. Του είπαν, ωραία, πάμε να κάνουμε μαγνητική να δούμε τι έχεις. Αρνήθηκε να κάνει μαγνητική. Δεν ήθελε. Όταν στριμώχτηκε και του είπανε «ρε αγόρι μου, είσαι μέλος της ομάδας; Θα βοηθήσεις;» αυτός ξέχασε και πόνους στα γόνατα και όλα και απλά έβαλε τα κλάματα και έλεγε «μου λείπει το σπίτι μου, μου λείπει η γιαγιά μου που είναι άρρωστη» κτλ..
Καλά όλα αυτά και ανθρώπινα, αλλά αν το δούμε ψύχραιμα, τί ισχύει σε τελική ανάλυση; Ποιό είναι το πρόβλημα εν τέλει; Το πρόβλημα είναι η καριέρα του, όπως είπε στη συνάντηση με τους Αγγελόπουλους; Γιατί όταν ανέφεραν οι πρόεδροι πως δεν θα παίξει η ομάδα αν δεν βάλουν ξένους διαιτητές, ο Ουέμπερ διαφώνησε και τους είπε, «εγώ έχω μια καριέρα. Δεν γίνεται να μην παίξω». Ψυχρά εντελώς, από αυτή τη φράση βλέπεις έναν επαγγελματία με όραμα, με στόχους, με θέληση, αλλά για κάτσε ρε αγόρι μου, καριέρα δεν έχεις όταν πάς τύφλα στην προπόνηση; Ή θα μείνουμε ρε απιδιά στο ότι αυτός έκλαψε μετά τη Ζαλγκίρις, παραβλέποντας βέβαια πως μετά από δύο ώρες βγήκε έξω μέχρι πρωίας; Να έχουμε μία ψύχραιμη οπτική στα θέματα. Μην τα τσουβαλιάζουμε όλα.
Το θέμα με τον Τουπάν
Η περίπτωση του Αξέλ Τουπάν είναι διαφορετική και είναι αξιοσημείωτο πως εμφάνισε θέμα με τα λεφτά, τώρα που έχουν μπει όλα σε μία ροή. Τώρα που είναι δύο μήνες μέσα και πριν λίγο καιρό (πριν τη Γκραν Κανάρια) πληρώθηκαν όλοι. Θεωρούν ότι του πιπίλισε το μυαλό και ο μάνατζέρ του, έχει παίξει ρόλο και ο χρόνος/ρόλος του και όλα αυτά έφεραν την απαίτηση –πριν τη συνάντηση με τους Αγγελόπουλους- να αποδεσμευτεί από την ομάδα. Έκατσε στη συνάντηση, την παρακολούθησε, δεν είπε κάτι, αλλά δεν άλλαξε απόφαση. Επέμεινε και έστειλε και έγγραφο (όπως έπρεπε να γίνει) με σκοπό να αποδεσμευτεί. Έκανε βέβαια και το λάθος να μην παρουσιαστεί σε υποχρέωση της ομάδας του και ο Ολυμπιακός θα κινηθεί δικαστικά εναντίον του. Ο μάνατζέρ του έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτό είναι αντιεπαγγελματικό.
Δεν είναι η… απληρωσιά; Βλέπετε, παίζω ταυτόχρονα και τον δικηγόρο του διαβόλου. Είναι… Λάθος μεγάλο των Αγγελόπουλων που δεν εξήγησαν οι ίδιοι στην αρχή της χρονιάς και περίμεναν απλά να το πουν οι άνθρωποι της ομάδας και οι Έλληνες παίκτες. Να ενημερώσουν το πως έχει η κατάσταση και το πώς θα πάει με τις πληρωμές. Όπως λάθος ήταν που δεν πήγαν από μόνοι τους στη συνάντηση, αλλά… τους φώναξαν οι παίκτες (μετά τη Νταρουσάφακα). Το ανάποδο έπρεπε να είχε γίνει. Τέλος πάντων, ακόμα ένα λάθος στα τόσα...
Για να επιστρέψουμε στον Τουπάν. Έχει χρωστούμενα δύο μηνών και τα ζητάει. Πολύ καλά κάνει. Ο Ολυμπιακός του λέει «αύριο το πρωί σε ελληνική τράπεζα». Στα συμβόλαια το αναγράφει. Μπορούν να τους πληρώνουν όπου θέλουν κι αυτό γιατί, έχουμε capital control. Πιο ευέλικτα αλλά έχουμε. Μπορούν να στείλουν σε ξένη τράπεζα μόνο αν έρθουν λεφτά από το εξωτερικό. Δεν μπορούν να βγάλουν στο εξωτερικό από εδώ απευθείας. Ο Τουπάν δεν δέχτηκε. Ήθελε να μπουν σε τράπεζα της Γαλλίας. Του εξήγησαν ότι δεν γίνονταν και επέμενε να φύγει. Έχει τελειώσει εκεί το παιχνίδι. Είναι ένας παίκτης χαμένος ήδη. Για το δικό του καλό, θα έπρεπε να παραστεί στην υποχρέωση της ομάδας, αλλά δεν το έκανε… Τώρα θα οδηγηθούν στα δικαστήρια. Ούτε ο Ουέμπερ ήταν στο ΣΕΦ αλλά είχε υπογράψει λύση του συμβολαίου. Παρεμπιπτόντως, ο Ουέμπερ είναι κανονικά πληρωμένος.
Καθαρά από εγωισμό και πείσμα
Πραγματικά δεν θυμάμαι άλλη σεζόν με τέτοιες καταστάσεις. Πέρσι είχα μονολογήσει «πως θα δούμε προκοπή με όλα αυτά που γίνονται;» αλλά φέτος ξεπέρασαν τα όρια της φαντασίας μου. Με αυτά και με αυτά, πήγε ο Ολυμπιακός να παίξει με 8 παίκτες συν τους μικρούς Κολοβέρο και Ζευγαρά, με τον ΠΑΟΚ. Από αυτούς χρησιμοποιήθηκαν οι εφτά (και ο Κολοβέρος) καθώς ο Μπόγρης δεν πέρασε καθόλου στο παρκέ. Οι τέσσερις έπαιξαν πάνω από 36 λεπτά και 30 ο Λεντέι. Είχε την ατυχία βέβαια να τραυματιστεί και ο Πρίντεζης.
Αγωνιστικά, στο πρώτο μέρος αυτό που βλέπαμε δεν ήταν εικόνα ομάδας. Ξέρετε πως ένιωσα; Ότι τους βρήκαμε απ’ έξω και τους είπαμε: «Δεν έρχεστε μέσα να παίξουμε μπασκετάκι;». Μηδέν συνεργασίες (άντε μόνο τα κοψίματα του Παπανικολάου και η ασίστ δίπλα στον Μιλουτίνοφ), σα να βρίσκονταν πρώτη φορά, σαν να εφάρμοζαν το πλάνο και τα συστήματα για πρώτη φορά.
Στο 2ο μέρος, έφτιαξαν πολύ την άμυνά τους, αλλά αυτή η νίκη ρε παιδιά ήταν ο εγωισμός, το πείσμα. Το αίσθημα, «έχουμε γίνει όπως γίναμε. Μείναμε όσοι μείναμε, πάμε να τα δώσουμε όλα. Να μοχθήσουμε και να το πάρουμε έτσι». Όπως το είπε ο Μιλουτίνοφ και στο ημίχρονο του αγώνα: «Παίζουμε για τον εγωισμό μας».
Έπαιξαν αυτοί που έκρινε ο Μπλατ για να πάρουν τη νίκη(το είπε άλλωστε), ο Βεζένκοφ πήγε στο «3», ήταν ώρα μαζί μέσα οι 4-5 συγκεκριμένοι και με… γιουρούσι, την αναμφισβήτητη διαφορά ποιότητας, κυριαρχία στο ριμπάουντ και πείσμα πήρε το ματς.
Το σήμερα τελείωσε: Αναδόμηση σε στέρεες βάσεις
Προχωράει έτσι; Όχι. Και για «πού» είναι το θέμα, καθώς δεν θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Πάντα υπάρχει στο μυαλό (κάνανε ολόκληρη κουβέντα με τους ιδιοκτήτες) πως κάποια στιγμή θα σταματήσουν, δεν θα πάνε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Εκτός κι αν βάλουν ξένους διαιτητές τελικά βλέποντας τον Ολυμπιακό να έχει αυτή την εικόνα. Ποτέ δεν ξέρεις.
Θα πάρουν παίκτη (μόλις ανακοινώθηκε ο Γουίλ Τσέρι), μάλλον και δύο (έναν ξένο και έναν Έλληνα) για να προχωρήσουν στα πλέι οφ (όπου και όσο πάνε), αλλά όπως έχω εκφέρει ξανά τη γνώμη μου, δεν έχω να περιμένω κάτι, η χρονιά έχει τελειώσει ουσιαστικά, μένει να ολοκληρωθεί και τυπικά και ήδη… ήδη, έπρεπε (αν δεν έχει γίνει) να στρώνουν τα σχέδια για το «αύριο». Για το μέλλον. Θέλει ολοκληρωτική αναδόμηση! Με άλλα μυαλά και φιλοσοφία. Από την αρχή, σε στέρεες βάσεις…
ΥΓ: «Μίλου» ψυχάρα…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Είναι αργά για δάκρυα…
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τους «μικρούς» που χύνουν τώρα κροκοδείλια δάκρυα στο πτώμα του ελληνικού μπάσκετ. Τα λεφτά από την ΕΡΤ και τον χορηγό να πάρουμε και μετά κρυβόμαστε και λέμε «να τελειώσει όπως-όπως». Κλάψτε τώρα…
Αφήστε τους να «πνιγούν»!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για το θέατρο του παραλόγου, για τους Ερασιτέχνες και «επικίνδυνους» που τους ξεφτίλισε ο Γιαννακόπουλος και το «δέσμιο» μπάσκετ. Καληνύχτα!
Πονάνε τα μάτια και η ψυχή!
Αγωνιστικά: Δεν βλέπεται. Πνευματικά: Πρόσωπα ανέκφραστα και άδεια. Την ώρα που παίζει για… να παίζει, άνθρωποι της ομάδας μιλάνε στο Ζάγκρεμπ για άλλη διοργάνωση. Ο Θεόφιλος Τυριντζής κάνει υπομονή να τελειώσει (όπως) αυτή η σεζόν.
«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή»
7 χρόνια πριν είχε βγει για άλλους… Τώρα, οι εμπνευστές της ίσως πρέπει να την διαβάσουν ξανά και να βγάλουν τον Ολυμπιακό από το σκοτάδι που βρίσκεται. Τώρα «μιλάνε» οι Αγγελόπουλοι. Απέδειξαν πρόσφατα ότι τον Ολυμπιακό τον αγαπάνε…
