Η διαφορά ήταν (μόνο) στα τρίποντα!
Δεν θα πετάξω στα σύννεφα με το +36 του Ολυμπιακού στο Νέο Φάληρο επί του Πανιωνίου! Έχω αρχίσει μάλιστα να σιχαίνομαι και τις λέξεις «restart», «αντίδραση», «νέα αρχή» κτλ. (σ.σ. το ξέρουν για τα καλά πλέον τα παιδιά στο σάιτ).
1ον) Θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας το επίπεδο του αντιπάλου.
2ον) Η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος με τον Πανιώνιο ήταν μέτρια ως κακή. Μετά απελευθερώθηκε.
Ναι, είχαν πλάνο. Είχαν στόχο μέσα στο ματς, αλλά αυτό που βλέπαμε και πάλι, προσωπικά δεν με ικανοποίησε στιγμή. Ο Ολυμπιακός ήθελε να παίξει και πάλι μέσα στη ρακέτα με τον Μιλουτίνοφ, δεν επεδίωξε να τρέξει ξανά και δεν μπορώ να καταλάβω κόντρα στον Πανιώνιο γιατί δεν έγινε αυτό, ενώ πήρε και πολλές μπούκες από τους Γκος και Ουέμπερ, το μόνο θετικό που βλέπω. Το θέλουν, το αγαπάνε αυτό- ιδίως ο Γκος – και είναι καλό για τη συνέχεια, απέναντι βέβαια σε άλλες άμυνες, διαφορετικού επιπέδου αντιπάλους. Οι δυο τους είχαν και 10 ασίστ.
Ο Φραγκιάς, όπως και κάθε προπονητής πλέον που παίζει τον Ολυμπιακό… έδωσε τρίποντο. Οι «ερυθρόλευκοι» από το ξεκίνημα ακόμα είχαν παραπάνω σουτ στα τρίποντα απ’ ότι προσπάθειες στα δίποντα ή βρίσκονταν κοντά ο αριθμός της διαφοράς, ενώ και οι ασίστ τους ήταν χαμηλά: Τελείωσαν με 23 στους… 101 πόντους όμως.
Τα τρίποντα λοιπόν έκαναν τη διαφορά. Αυτή ήταν η λεπτομέρεια του Ολυμπιακού στο παιχνίδι του. Πήρε το 45% των πόντων του από αυτά (15 τρίποντα έβαλε στα 27). Αυτά έδωσαν το κάτι παραπάνω, καθώς δεν είδα κάτι δραστικά διαφορετικό. Ίσα-ίσα είδα- για παράδειγμα- τη μπάλα να κολλάει στον Σάσα, καμία κίνηση από τους άλλους κι αυτός να γυρνάει να την πετάει στο ταμπλό πριν καν δει τον στόχο. Αυτό μπάσκετ δεν λέγεται φυσικά. Ούτε το ότι τελικά περιμένουμε από τον Τουπάν να βγάζει στο παρκέ αυτό για το οποίο λέγαμε και γράφαμε όταν ήρθε, πως δεν είναι το καλύτερό του (σ.σ. αναφέρομαι φυσικά στο μακρινό σουτ), αλλά εν τέλει… αυτό μπαίνει να κάνει.
Για να επιστρέψω όμως στο θέμα του αιφνιδιασμού-γιατί δεν μου έχει καθίσει καλά- ο Ολυμπιακός πέτυχε το 2ο καλάθι του στον αγώνα στο 16΄από τον Βεζένκοφ και το 4ο, με 1.30 λεπτό να απομένει πριν τελειώσει το 3ο δεκάλεπτο. Σε ένα διάστημα όπου έτρεξε επιμέρους 4-20, πήρε μόλις ένα καλάθι από αιφνιδιασμό. Βέβαια είχε και 4 τρίποντα... Πήρε δηλαδή 12 πόντους από τους 20, ενώ σε αυτό το διάστημα πέτυχε και ο Πρίντεζης το 1ο του καλάθι στον αγώνα. Στο 4ο πέτυχε άλλα 6 τρίποντα με τους πόντους από αιφνιδιασμό να είναι εν τέλει μόλις 13. Ήταν θέμα τριπόντου.
Α, μην το ξεχάσω: Στη ρακέτα σε τέτοιο παιχνίδι δέχτηκε 28 πόντους. Το 45% των πόντων του Πανιωνίου.
Θα πει κανείς «πω, πω γκρίνια και μουρμούρα μετά από ματς 40 πόντων» στο οποίο βρήκαν την ευκαιρία να παίξουν και οι μικροί Ζευγαράς και Κολοβέρος, αλλά, η Ζαλγκίρις δεν είναι Πανιώνιος, ο οποίος «ανοικτά» στόχευε το ματς της επόμενης αγωνιστικής με τον Κολοσσό για τη σωτηρία του και σε τελική ανάλυση, όπως είπα… δεν είδα κάτι διαφορετικό. Το τρίποντο τη μία μέρα μπαίνει (όπως με τον Πανιώνιο) τις άλλες τρεις… δεν μπαίνει. Όπως έγινε με Γκραν Κανάρια, Μπάγερν και Μιλάνο με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν 24% τρίποντο σε αυτά τα τρία. Η Ζαλγκίρις θα τον πάει στον ξύλο. Θα τον ωθήσει στο σετ παιχνίδι, κάτι που δεν του… πάει του Ολυμπιακού. Θα είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες και εκεί δεν θα εξαρτάται μόνο από το τρίποντο. Η πίεση πλέον είναι παράγοντας που μπαίνει στην εξίσωση!
ΥΓ: Όταν παίζεις στον Ολυμπιακό κάθε ημέρα, κάθε λεπτό, τη στιγμή που φοράς τη φανέλα… έχεις κίνητρο. Αρνούμαι να ακούω ανάλυση περί κινήτρου το οποίο… ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!!