Τζόγαρε στη… ρουλέτα!
Όταν έχεις ευκαιρία να τελειώσεις το ματς και όχι μόνο δεν το κάνεις, αλλά βρίσκεσαι να κυνηγάς το σκορ μέσα στο «Γιαντ Ελιάου» (σ.σ. έτσι το έμαθα δεν μπορώ να το λέω διαφορετικά), μοιραία θα φτάσεις να κρίνεται το ματς σε μία άμυνα, σε ένα σουτ, σε ένα επιθετικό ριμπάουντ, σε… μία λεπτομέρεια. Ρουλέτα έχει γίνει και τζογάρεις. Και η τύχη δεν ευνοεί πάντα τον ισχυρό, αν και ο Ολυμπιακός δεν πιστοποίησε ποτέ μέσα στο Ισραήλ ότι είναι ο ισχυρός της παρτίδας ακόμα και όταν είχε τον έλεγχο του αγώνα και κρατούσε σταθερά το προβάδισμα, αλλά αντί με ένα ξέσπασμα να ξεφύγει στο σκορ, αυτός έδινε δικαιώματα και κρατούσε τη Μακάμπι στη διεκδίκηση.
Δεν θα σταθώ σε κανένα αγωνιστικό θέμα, σε κανένα κομμάτι τακτικής, σε τίποτα απ΄ όλα αυτά, παρά μόνο σε θέμα συγκέντρωσης και πνευματικής ωριμότητας. Ο Ολυμπιακός έχει 3 φάουλ να δώσει στο 3ο δεκάλεπτο και δεν το κάνει ποτέ. Αντί αυτού δέχεται σε όλες τις περιπτώσεις καλάθια και χάνει και το ισχνό προβάδισμα που έχει για 28'. Κλείνει το 3ο δεκάλεπτο πίσω στο σκορ και αυτόματα κυνηγά βάζοντας έξτρα πίεση στον εαυτό του και μπαίνοντας για την τελευταία στροφή με… 1/17 τρίποντο. Τραγικό ποσοστό. Και όπως είχε πει παλιότερα ο Μπλατ: «Αν παίζεις ένα παιχνίδι 65-70 πόντων, θα είναι πάντα ένα κλειστό παιχνίδι και όλοι θα μπορούν να το κερδίσουν».
Ναι, δεν έβαζε και η Μακάμπι αλλά… ποσώς ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό τι κάνει ο αντίπαλος. Γιατί αυτός πέρασε μπροστά και πήρε το μομέντουμ με τον Ταρίκ Μπλακ: 10 πόντους πέτυχε στα τελευταία 11 λεπτά ο Αμερικανός του Σφαιρόπουλου (από τους 19) και πήρε συνολικά 5 επιθετικά ριμπάουντ. Αυτό ήταν το πλεονέκτημα της Μακάμπι. Ο Σπανούλης έβαλε όπως πάντα μεγάλα σουτ. Αυτό κάνει, αυτός είναι, αλλά με το σουτ δεν έχεις συμβόλαιο. Τα πήρε γιατί έχει αυτή την προσωπικότητα, πήρε αυτή την ευθύνη και… έφτασε εκεί το παιχνίδι. Μην ξεχνάτε όμως: Ήδη ο Ολυμπιακός είχε μπει στη διαδικασία ρουλέτας και τζόγου! Τα έβαλε ο Σπανούλης, το έβαλε ο Ουίλμπεκιν, το… έχασε ο Πρίντεζης.
Είπαμε ρουλέτα και 4η ήττα στα τελευταία 5 ματς ο Ολυμπιακός. Αποχαιρέτησε την 4η θέση, η 5η δεν είναι φυσικά στο χέρι του (στο 13-9 η Μπαρτσελόνα αλλά τον έχει στην ισοβαθμία) και ο γενικότερος προβληματισμός – τον οποίο επισημαίνουν και οι «ερυθρόλευκοι»- είναι γιατί ο Ολυμπιακός παίζει έτσι τελευταία. Στα τελευταία 5 παιχνίδια που έχει 1 (νίκη) και 4 (ήττες) έχει 68,6 πόντους μ.ο. Μοιραία τον έχει αποσυντονίσει και ο τραυματισμός του Παπανικολάου, ο οποίος δεν πάταγε καλά- και είναι λογικό αυτό μετά από δύο εβδομάδες- αλλά ο Μπλατ τον προτίμησε για 27 λεπτά στο παρκέ (6 ο Τουπάν και 7 ο Τίμα) αλλά γενικότερα απέχει από το μπάσκετ που θέλει να παίξει, και συνεχίζει να μην παίρνει από αρκετούς παίκτες.
Του βγήκε ο Γκος στο Τελ Αβίβ… Ο Μπλατ γνωρίζοντας περίφημα τον Ουίλμπεκιν όλο το ματς του είχε ζητήσει να κτυπάει τον πρώην ηγέτη του, στη Νταρουσάφακα. Ο Αμερικανός το έκανε με συνέπεια, τον πόσταρε ακόμα και ήταν αυτός που τραβούσε στην επίθεση τον Ολυμπιακό (16 πόντους, 8/14 δίποντα), αλλά όταν χρειάζονταν ο Ολυμπιακός δεν αντιπαρέταξε κάτι παραπάνω, κάτι ακόμη για να κάνει το ξέσπασμα και να πάρει ασφαλές προβάδισμα.
Βρίσκεται σε μία δύσκολη και περίεργη περίοδο. Πρέπει να το βρουν ξανά, εν μέσω… τελικών την ώρα μάλιστα που από το Σάββατο θα ενταχθεί στην ομάδα και ο Μπριάντε Ουέμπερ. Δεν είναι λίγο και αμελητέο να ενταχθεί ένας νέος παίκτης. Παρένθεση: Δεν έχω εικόνα για τον Αμερικανό παρά από τα scouting report που έχω διαβάσει, οπότε θα πούμε πράγματα όταν θα έχουμε εικόνα γι αυτόν.
Το θετικό, αυτό που πάντα θες να βρεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η αισιοδοξία και η πίστη του Ντέιβιντ Μπλατ. Θες να πιαστείς από το «δεν φοβάμαι καθόλου να πάω στα πλέι οφ με το μειονέκτημα έδρας». Όχι ως προς το αποτέλεσμα (δεν ξέρουμε τι θα γίνει) αλλά ως προς τη πίστη, τη διάθεση και τη θέληση. Προχωράμε…