Άλλος... Ολυμπιακός!

Παρασκευή, 14 Σεπτεμβρίου 2018 - 07:59

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Είδαμε (επιτέλους) Ολυμπιακό, έστω και… μισό και προς τέρψιν της συζήτησης, το δεδομένο που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι ένα: Άλλον Ολυμπιακό θα δούμε στη συνέχεια! Κρατάμε κάποια βασικά στοιχεία από την φιλοσοφία που περνάει (σ.σ. και πέρασε ήδη ακόμα και στους βοηθητικούς ο Μπλατ) και προχωράμε. Όταν λείπουν τόσοι παίκτες, δεν είναι να πεις και πολλά.

Το κυριότερο; Απουσίαζε ο Γκος, ο παίκτης αυτός που θα «τρέξει» την ομάδα, που θα κρατάει ας το πούμε τα «κλειδιά» αυτής. Με τη Μάλαγα ο Σπανούλης έπαιξε «άσος» στο μεγαλύτερο διάστημα. Δεν είναι αυτός ο ρόλος που τον προορίζει ο Μπλατ, ο οποίος θέλει να τον «ξεμπλοκάρει» από τις άμυνες και στη συνέχεια να παίρνει τη μπάλα και όχι να την έχει ο ίδιος εξ αρχής. Γρήγορα-γρήγορα έχουμε μία σημαντική ιδιαιτερότητα, ως προς αυτό το «δίδυμο», αλλά και τους ρόλους ατομικά του καθενός.

Τώρα, στα της Ανδαλουσίας… Ο Μπλατ, πήγε στη Μάλαγα με σκοπό να δουλέψει πράγματα, να δει να εκτελούνται αυτά που θέλει. Δεν σήκωσε τα χέρια ψηλά ένεκα των απουσιών. Χρησιμοποίησε κυρίως εφτά παίκτες (Τολιόπουλο, Τουπάν, Σπανούλη, Χάρις, Τσάπμαν, Μπόγρη, Λεντέϊ: Από 19 λεπτά ο Τολιόπουλος μέχρι 30 ο Λεντέι) καλύπτοντας τις ανάγκες του για να βγουν αυτά που ήθελε μέσα στο παρκέ. Αυτοί που του έκαναν για να λειτουργήσει η ομάδα όπως έχει σχεδιάσει.

Κρατώντας τη γενική εικόνα και με το ενδιαφέρον στους παίκτες του Ολυμπιακού, αυτά που έλεγε το… σκάουτινγκ στα προηγούμενα (κλειστά) φιλικά, αυτά είδαμε πάνω κάτω. Απλά έχει άλλη γλύκα να τα βλέπεις. Έβγαλε άλλα γούστα ο Ολυμπιακός και ενστικτωδώς θυμήθηκα ατάκα «ερυθρόλευκου» (δεν θυμάμαι ποιος από τους παίκτες το είπε) πως «ο Ολυμπιακός θα παίζει ένα μπάσκετ που θα αρέσει στον κόσμο του». Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να το έχει πει και ο Μπλατ αυτό. Εν πάση περιπτώσει…

Είδαμε λοιπόν: Ο Ολυμπιακός να έχει σκεπτόμενη και ποιοτική ταχύτητα στο παιχνίδι του, να τρέχει το παρκέ, να κυκλοφορεί συνέχεια τη μπάλα και να υπάρχει κίνηση μακριά από αυτή. Σε πλήρη αντιδιαστολή με όσα είπε ο Στρέλνιεκς για πέρσι, που «τρέχαμε στη γωνία και περιμέναμε αν θα πάρουμε τη μπάλα ή όχι». Μου άρεσαν πολύ οι πάσες από μέσα προς τα έξω και η έξτρα πάσα και πάλι. Το πόσο γρήγορα ταξίδευε η μπάλα στον αέρα και πως αναζητούσαν την καλύτερη δυνατή εκτέλεση.

Στις αρχές του αγώνα ο Ολυμπιακός αφενός δέχτηκε πολλούς πόντους κοντά στο καλάθι, δεν τα πήγε καλά το δίδυμο Λεντέι-Μπόγρη αμυντικά, αλλά μόλις έστρωσε η άμυνα και αυξήθηκε η πίεση απλοποίησε το παιχνίδι του. Έτρεχε συνέχεια ψάχνοντας τον αιφνιδιασμό με επιτυχία, το 89% (32 πόντοι) στο ζωγραφιστό είναι τρομερό νούμερο. Επίσης, οι «ερυθρόλευκοι» δεν ψάχνουν το τρανζίσιον μόνο τρέχοντας. Μαράζι το είχα… «Βαγγέλη η μπάλα ταξιδεύει πιο γρήγορα στον αέρα παρά με ντρίμπλα». Τα λόγια του Ντούντα στον Μάντζαρη. Φανταστείτε πως πανηγύρισα όταν είδα τον Τολιόπουλο να την πετάει στον Τουπάν, που πήγε σαν σε περίπατο στο «ένας με έναν». Ο Γάλλος το ψάχνει, του αρέσει να πηγαίνει μέσα, στο «ένας με έναν» και δεν κωλώνει. Ακόμα και να πετάξει τη μπάλα 3 μέτρα ψηλά. Έβαλε και 4 τριποντάκια. Το είχαμε επισημάνει: Άλλο τι ήθελε και τι ζήταγε ο Γιασικεβίτσιους από αυτόν, άλλο τι θέλει και ζητάει ο Μπλατ.

Τι άλλο είδαμε; Πολλά κοψίματα μέσα στη ρακέτα (princeton) καθώς και πολλά σκριν. Όποιος πάρει τη μπάλα στη κορυφή, αυτόματα έχει δύο σκριν μπροστά του. Επίσης, με εξαίρεση το 1^ο δεκάλεπτο, στο μεγαλύτερο μέρος, κάτω από το καλάθι του Ολυμπιακού, υψώνονται χέρια συνεχώς κόβοντας ή εμποδίζοντας πάσες. Ο Μπόγρης, όσο δεν μου άρεσε καθόλου στην άμυνα στο body to body, το έκανε σε εξαιρετικό βαθμό. Επίσης, ένα ακόμη ομαδικό στοιχείο, είναι πως πάνε σαν «πεινασμένοι» στο ριμπάουντ. Έβλεπες 2 και 3 να πηδάνε ή 4 «ερυθρόλευκα» χέρια να κρατάνε τη μπάλα.

Σε πιο ατομικά στοιχεία, ο Μπλατ έβαλε τον Τουπάν να πιέζει πάνω στη μπάλα (τον Ρόμπερτς) και ο Ολυμπιακός βρίσκει κι άλλον παίκτη πασπαρτού πέραν του Παπανικολάου, ενώ σε μία αλλαγή μετά το σκριν, έφυγε ο Γάλλος και βρέθηκε μπροστά του ο Λεντέι με ανοιγμένα τα χέρια. Είναι ένα πλεονέκτημα αυτό για τον Ολυμπιακό στην περιφερειακή άμυνα ή φανταστείτε να είναι μέσα και ο «Παπ» ή ο Τίμα. Ο Αμερικανός βέβαια, οφείλω να ομολογήσω δεν μου άρεσε στην άμυνα μέσα. Δεν θα σταθώ σε μία καλαθάρα που του έβαλε ο Ρόμπερτς μπροστά του, αλλά να τον ποστάρει ο Ουτίλτζερ, δεν μου κάθισε καλά. Σε αντίθεση με την επίθεση που φαίνεται αξιόπιστος και αποτελεσματικός. Τόσο με πλάτη όσο και με πρόσωπο. Από Τολιόπουλο να πω την αλήθεια μου περίμενα παραπάνω, αλλά θέλει να βρει κι αυτός τον ρυθμό του με Μπλατ, ενώ μου άρεσε ο «αέρας» του Ποκουσέφσκι.

Να δούμε πραγματάκια και με τη Ρεάλ που έχει πέντε απουσίες αυτή (Καμπάτσο, Ντεκ, Γιούστα, Αγιόν, Ράντολφ συν τον Κούζμιτς) και στη διάθεσή της τους βασικούς Ισπανούς, αλλά πλήρη Ολυμπιακό θα δούμε στη Κρήτη. Εκεί που θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα επί της ουσίας.

ΥΓ: Πάμε και στο αγαπημένο θέμα των ημερών. Ο Μάνι Χάρις δεν με εντυπωσίασε. Οκ, είδαμε πραγματάκια που γνωρίζαμε ούτως ή άλλως πως μπορεί να τα κάνει αλλά θέλει τη μπάλα ξεκάθαρα στα χέρια. Ήταν καλός, δεν λέω το αντίθετο, αλλά δεν εντυπωσιάστηκα καθώς έχουμε δει πολύ καλύτερο Χάρις, για να ξεκινήσω να λέω και εγώ με το προσωπείο του οπαδού: «Τι κάνει ο άνθρωπος, υπογράψτε τον». Ο Τσάπμαν μου άρεσε πολύ περισσότερο αλλά… μην τρελαθούμε κιόλας. Για Ολυμπιακό μιλάμε… Συν τοις άλλοις, αν ήθελε ψηλό ο Ολυμπιακός θα ήταν προτιμότερος ένας αθλητικός.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!