Η μαγική εικόνα και η... «πειθώ» για τον τίτλο!
![Η μαγική εικόνα και η... «πειθώ» για τον τίτλο!](https://www.gavros.gr/photos/w_930px/articles/201805/1899374_1.jpg)
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Δεν ήταν λίγες οι φορές που μονολόγησα… «τι καθόμαστε και βλέπουμε;» στο Ολυμπιακός-Προμηθέας! Στο πρώτο μέρος, η εικόνα που παρουσίασαν οι «ερυθρόλευκοι» -ιδίως αμυντικά- ήταν κάκιστη (28 πόντους δέχτηκαν άλλωστε στο 1ο δεκάλεπτο) με τους πατρινούς να σκοράρουν με κάθε τρόπο και όποτε ήθελαν. Και να φανταστείτε, ο Μάκης Γιατράς είχε αφήσει εκτός αποστολής για να ξεκουραστούν για τα πλέι οφ, τους Σαλούστρο, Χολ και Μιλόσεβιτς, ενώ ξεκίνησε στο ματς με τον μικρό (14χρονος) Μαντζούκα που εν τέλει έπαιξε 31 λεπτά. Ο Πράδερ έκανε ότι ήθελε (18 πόντους), τα κενά στη ρακέτα ήταν μεγάλα με τους Γερομιχαλό και Τουντζιαράκη να κάνουν πλάκα στον Μακλίν και η αδύναμη πλευρά για… παρέλαση. Εύλογο και αναμενόμενο το… 48-47 του ημιχρόνου. Μία εικόνα που…- ναι μεν είχε απουσίες και πάλι ο Ολυμπιακός…- αλλά σε ανάγκαζε να πεις «δηλαδή στα πλέι οφ τι θα δούμε;».
Το 104-69 είναι πέρα για πέρα… μαγική εικόνα. Γιατί ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με Ρόμπερτς, Σπανούλη, Στρέλνιεκς, Ουίλτζερ και Μακλίν στο 3ο δεκάλεπτο και ο Προμηθέας με Γερομιχαλό, Τουντζιαράκη, Σκούφη, Δημάκο και Σωτηρίου, με τον Σκούφη δε (ωραία κίνηση με λόμπα έχει) να είναι 20 ετών (16η συμμετοχή) και τον Σωτηρίου 17 στην…1η του συμμετοχή στην Α1. Εύλογο και λογικό το επιμέρους 20-1 αλλά ας είμαστε σοβαροί. Μαγική εικόνα είναι... Οκ, στη συνέχεια έβαλε ο Ολυμπιακός ξανά τον Τολιόπουλο και τους Αρσενόπουλο και Τσουμάνη, αλλά η διαφορά, αυτή ήταν για να ξεφύγει το ματς. Έπαιζε και σαν… δαιμονισμένος ο Ουίλτζερ – και πολύ καλά έκανε αυτός- παίρνοντας μπάλες πάνω του, το ίδιο ήθελε και ο Μπράουν και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.
Για όσους είδαν όμως το παιχνίδι μάλλον προβληματισμένοι θα έμειναν παρά θα ενθουσιάστηκαν. Άλλο να δεις το 104-69 και άλλο να έχεις παρακολουθήσει το πώς έγινε αυτό.
Τα καλά ξεκινάνε τώρα για τον Ολυμπιακό, με τα πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να περιμένει να ενταχθεί και ο Νίκολα Μιλουτίνοφ στην ομάδα, ωστόσο πραγματικά, δεν βρίσκω κάτι να πατήσω επάνω για να με γεμίσει με αισιοδοξία και πίστη. Οκ, πέραν των γνωστών, αλλά και πάλι, φτάνουν; Κάτι τρανταχτό για να με πείσει πως ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα. Κάτι για να το στηρίξω. Πιο πολύ περιμένω να τελειώσει γρήγορα αυτή η χρονιά και να καταγράψουμε τις κινήσεις για την επόμενη σελίδα του Ολυμπιακού.
Χρειάζονται πολλά για να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα. Θα έχει να παλέψει με ένα «σύστημα» στα… καλύτερά του, θα βιώσουμε καταστάσεις στο κορύφωμά τους, ωστόσο δεν πείθει και από μόνος του αγωνιστικά. Θα παλέψει με τα γνωστά του όπλα, με τον χαρακτήρα συγκεκριμένων παικτών του, αναμένοντας και παιχνιδάρες όπως από τον Ρόμπερτς για παράδειγμα και ότι βγει… Να αλλάξει κάτι δραματικά δεν βλέπω το πώς... Συν ο προβληματισμός μου ο μεγάλος για την αθλητικότητα που βγάζει ο Παναθηναϊκός και τις «παγίδες» που περιμένω πάνω στον Σπανούλη κάνοντας προσημείωση στο μυαλό μου τη σειρά με τη Ρεάλ και το πώς αντιμετώπισε τον Ντόνσιτς.
Μακάρι να μην επιβεβαιωθούν όλα αυτά, αλλά…
ΥΓ: Προσεχώς να περιμένουμε και την πρόταση του Παναθηναϊκού για τον Παπαπέτρου. Μπαίνουμε στα πλέι οφ άλλωστε…
ΥΓ2: Μην τρελαινόμαστε με τους μικρούς, μην τους τρελάνουμε. Να τους αφήσουμε στην ησυχία τους και να συνεχίσουν τη δουλειά.
ΥΓ3: Ώρες ώρες μου τι δίνει η εμμονή για την άμυνα. Νιώθω ότι ευνουχίζονται παίκτες και μετά ψάχνουμε και αναρωτιόμαστε γιατί δεν σκοράρουν και έχουν χάσει την επαφή με το καλάθι.