Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια… ο Θεός γελάει!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Πείραξε, ενόχλησε, στεναχώρησε, εκνεύρισε τους περισσότερους ο αποκλεισμός της Ζαλγκίρις και ήδη… δίνονται συμβουλές, παροτρύνσεις, επιτακτικοί λόγοι και υποδείξεις για την «επόμενη ημέρα» του Ολυμπιακού. Την επομένη της ολοκλήρωσης των τελικών του πρωταθλήματος που θα σημάνει την απαρχή του σχεδιασμού…

Σαφέστατα είναι αποτυχία για τον Ολυμπιακό, ιδίως έτσι όπως (καλο)έμαθε τον κόσμο του από το 2012 και με συνεχείς παρουσίες σε Final 4, ο αποκλεισμός από το ραντεβού του Βελιγραδίου. Η πρωτεύουσα της Σερβίας έπεσε βαριά στους ώμους των «ερυθρόλευκων» που από το καλοκαίρι ακόμα, όλοι είχαν δεδομένη την παρουσία του Ολυμπιακού στην «Kombank Arena». Ακόμα και παίκτες, έβγαιναν με συχνότητα από το καλοκαίρι και μεσούσης της σεζόν (σ.σ. κάτι σπάνιο και σίγουρα καθόλου ταιριαστό με το low profile που προσπαθούν να κρατούν) τόνιζαν την αναγκαιότητα και το «πρέπει», του να βρίσκεται ο Ολυμπιακός εκεί.

Αποτυχία είναι να έχεις θέσει έναν στόχο και να μην φτάνεις εκεί και ο Ολυμπιακός κάθε σεζόν ξεκινάει θέλοντας τους δύο εγχώριους τίτλους και την παρουσία του στο Final 4. Δεν είναι κακό όμως, δεν είναι ντροπιαστικό, να έχεις αποκλειστεί από μία καλύτερη ομάδα. Από μία ομάδα που έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ και θελκτικό ακόμα κι αν τη λένε Ζαλγκίρις και δεν φέρει το βαρύ όνομα μιας παραδοσιακής και πλούσιας ομάδας της Ευρωλίγκας που αγοράζει τους καλύτερους, ακόμα κι αν έχει το μισό μπάτζετ από τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός τόσα χρόνια αυτά δεν (τους) έκανε;

Κακό θα είναι να μην «διαβαστούν», να μην επισημανθούν και καταγραφούν ή ακόμα χειρότερα να κρυφτούν κάτω από το χαλάκι σε περίπτωση κατάκτησης του πρωταθλήματος, τα όποια λάθη έφεραν τον Ολυμπιακό- όχι να αποκλείεται με 3-1 από τη Ζαλγκίρις με πλεονέκτημα έδρας- αλλά να παρουσιάζει σε μία εποχή που λογικά θα έπρεπε να βρίσκεται στο «πικ» του… αυτήν την εικόνα. Ας αποκλείονταν και πάλι από την Ζαλγκίρις, αλλά να είχε μια διαφορετική εικόνα στο παρκέ, να παρουσίαζε πράγματα και να μην «έπεφτε» κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Μια εικόνα που οφείλεται σε: Αγωνιστικό σκέλος και πλάνο, γεμάτο ποσοτικά μεν «άδειο» κατ’ ουσίαν δε ρόστερ ελέω τραυματισμών, διαχείρισης παικτών ως προς τους ρόλους τους και την ετοιμότητά τους, ακόμα και το ότι «χάθηκαν» παντελώς. Επιλογές παικτών, σχεδιασμός και εφαρμογή αυτού στο παρκέ. Διαχείριση και αποφάσεις στην καθημερινότητα. Πρόληψη, συντήρηση και αποθεραπεία παικτών. Ιατρικά λάθη και διαχείριση παικτών μέσα στους αγώνες. Αγωνιστικό plan B ιδίως όταν στραβώνει και δεν βγαίνει το βασικό. Εξέλιξη και βελτίωση παικτών. Ενδεχομένως και εμμονή σε μη διατάραξη ισορροπιών ανάμεσα σε ελληνικό κορμό και ξένους τη στιγμή που ο εσωτερικός ανταγωνισμός θα έπρεπε να λειτουργεί, ως «όπλο» κι όχι ως φόβο για μουρμούρα και γκρίνια.

Είναι πολλά σε αυτά εκ των οποίων δεν φέρει την ευθύνη μόνο ο προπονητής. Σαφέστατα φταίνε και οι παίκτες. Δεν θα κάτσουμε να παραθέσουμε ποσοστό ευθύνης στον καθένα. Αναμφισβήτητα, για τα περισσότερα έχει την ευθύνη ο κόουτς, ο οποίος αυτό το καλοκαίρι πήγε σε μία διαφορετική φιλοσοφία επιλογής παικτών (όχι όλων δικών του), ωστόσο, όχι μόνο δεν συνέθεσε το «παζλ» που ήθελε για να μην είναι η ομάδα προβλέψιμη επιθετικά, αλλά αλλοιώθηκε και η άμυνα. Το σταθερά καλό κομμάτι αυτής και βασικός άξονας της φιλοσοφίας του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Αυτό που προέχει τώρα είναι η ομάδα να μαζέψει τα κομμάτια της, ψυχολογικά και σωματικά, να αποθεραπευτούν οι παίκτες και να δουλέψουν για τους τελικούς. Ο Ολυμπιακός έτσι έχει πορευτεί όλη τη σεζόν, με αυτά τα συστήματα, με αυτό το πλάνο, με κατάθεση ψυχής σε σπουδαίες νίκες και τις προσωπικότητές του και αυτό που θέλει είναι τουλάχιστον να μην έχει απουσίες για να διεκδικήσει τον τελευταίο του στόχο. Το να ισοπεδωθούν τα πάντα τούτη την ώρα και να απαιτούμε τώρα την αποπομπή του Σφαιρόπουλου, πριν τα πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος ή να κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι και να απαιτούμε αύξηση του μπάτζετ ή ακόμα και να λοιδορούμε τους Αγγελόπουλους κατανοείται πως όχι απλά δεν είναι λογικά, αλλά θυμίζει τη φράση «όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει».

Το πρώτο και κυρίαρχο όλων είναι να περιμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί το οικογενειακό και αμιγώς προσωπικό θέμα των προέδρων του Ολυμπιακού. Το γνωρίζουν πλέον αρκετοί, είχαν βγάλει οι ίδιοι προσωπική ανακοίνωση και ακολούθησε προσωπική δήλωση του πατέρας τους, ενώ υπάρχουν ήδη πολλά χρηματιστηριακά και δικαστικά Μέσα με ρεπορτάζ. Εμείς δεν πρόκειται να επεκταθούμε σε ένα θέμα το οποίο είναι αυστηρά προσωπικό και οικογενειακό σεβόμενοι και την επιθυμία των δύο πλευρών να μην πάρει χώρο δημοσιότητας.

Η ουσία και αυτό που αφορά τον Ολυμπιακό όμως είναι να επιλυθεί το ευαίσθητο αυτό θέμα. Γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα. Μπορεί να βγαίνει ο καθένας και να «διοικεί» ή να «προπονεί» μέσω facebook και να ζητά επιτακτικά αυτό ή εκείνο, να απαιτεί δώστε τόσα λεφτά, πάρτε παικταράδες ή τον τάδε προπονητή κτλ. αλλά ας έχουμε και λίγο συναίσθηση της πραγματικότητας. Γιατί πιστεύω ότι αντιλαμβάνονται όλοι πως με εμπλοκή στο θέμα αυτό, όχι Final 4, αλλά…

Όλο αυτό δεν αναιρεί τις ευθύνες και τα λάθη της διοίκησης ή την όποια έπαρση έχει βγάλει κατά καιρούς. Απλά το προτάσσουμε για την «επόμενη μέρα» καθώς αυτό είναι το σπουδαιότερο και πλέον σημαντικό όλων. Δεν νομίζουμε να υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει πως οι Αγγελόπουλοι είναι ευχαριστημένοι με αυτή την εικόνα της ομάδας και αν όλα πάνε καλά, δεν θα κάνουν ότι είναι απαραίτητο για την βελτίωσή της. Οπαδοί είναι πρώτα απ΄ όλα.

Το μοντέλο δεν απέτυχε ούτε τελείωσε, αλλά χρειάζεται λίφτινγκ και αναθεώρηση σε κάποιες πτυχές της φιλοσοφίας με κυριότερη την πλαισίωση των Ελλήνων (που και αυτοί πρέπει να έχουν παράδειγμα την ατομική βελτίωση του Πρίντεζη και να δουλέψουν, γιατί έχουν μείνει αρκετοί στάσιμοι) με ξένους παίκτες που δεν θα είναι απλά… υποστηρικτικοί. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να μπει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Γιατί μετά το παράδειγμα του Ολυμπιακού έχουμε κι αυτό της Ζαλγκίρις για το πώς φτιάχνεις ομάδα που παίζει ωραίο μπάσκετ. Ούτε το 2012 και το 2013 είχε πανάκριβους ξένους, ούτε οι Έλληνες σημαίνει ντε και καλά να είναι «βασικοί». Ο Σλούκας έρχονταν στην second unit για παράδειγμα αλλά ήταν παίκτης που άλλαζε τον ρυθμό του αγώνα.

Μάτι θέλει, σωστό ψάξιμο, αναθεώρηση σε κάποια πράγματα και να συμβαδίσουν με βάση τις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ που αυτό ορίζει αθλητικότητα και σουτ. Όλα αυτά βέβαια στην ώρα τους. Προέχει να δώσουν την μάχη τους μέχρι τέλους για το πρωτάθλημα και φυσικά να πάνε όλα καλά στο θέμα των προέδρων!

ΥΓ: Σίγουρα δεν είναι «σύμπτωση» ούτε μόνο ατυχία όλο αυτό που συμβαίνει στον Ολυμπιακό με τους τραυματισμούς. Το ιατρικό επιτελείο έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για γνωμάτευση, θεραπεία κτλ., όπως ύστερα έχει και το προπονητικό σταφ που έχουν αγωνιστεί παίκτες τραυματίες ή για αρκετά λεπτά όντας ανέτοιμοι, όπως όμως έχουν ευθύνη και παίκτες που δεν είπαν όταν έπρεπε ότι πονούσαν.

ΥΓ2: Δεν είναι μαγκιά τον «πεσμένο κάτω» να τον κτυπάμε και να πουλάμε ειρωνεία. Ο Χρήστος Μαρμαρινός δεν έφυγε για να βελτιωθεί η εικόνα της ομάδας ή γιατί αυτός έφταιγε για την εικόνα αυτής όπως «πουλάνε» πολλοί ειρωνεία. Ούτε έφυγε γιατί διαφώνησε με τον κόουτς σε θέματα που αφορούσαν την ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού. Μην λέμε ασυναρτησίες και πράγματα που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα για να πουλήσουμε εξυπνάδα και ειρωνεία.

ΥΓ3: Πλέον πολλοί θα ήθελαν τον Γιασικεβίτσιους για προπονητή, αλλά εμείς εδώ έχουμε την υπομονή να υποστηρίξουμε έναν πρώην παίκτη που απευθείας μπαίνει βοηθός και πριν καλά-καλά χρονίσει τον εμπιστεύονται για πρώτο; Πόσοι ήταν σίγουροι όταν ανέλαβε; Μεγάλος παίκτης ήταν αλλά για το τι θα βγει ως προπονητής (που ακόμα υπάρχουν ερωτήματα για το τι θα κάνει με μπάτζετ και με παίκτες σταρ) ποιος έβαζε το χέρι του στη φωτιά; Εδώ ίσως να λέγαμε «καλά στη πλάτη του Ολυμπιακού θα μάθει;» ή «πότε τον κάναμε κι αυτόν προπονητή; Φέρτε ένα όνομα». Έχουμε την υπομονή; Ή θέλουμε ντε και καλά Μπόμπι Μπράουν, ας πούμε, που είναι όνομα; Γιατί αν έρχονταν τότε ένας παίκτης άσημος φανταζόσαστε όλοι τι θα ακούγονταν και τι θα γράφονταν…

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Έστω τώρα, την ύστατη στιγμή…

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για κάποια χαρτιά που πρέπει να «βγουν» έστω και τώρα, για να τον Ολυμπιακό και το πρωτάθλημα, αλλά και το full court press που «έδειξε» η Ζαλγκίρις στους αντιπάλους του

Η μαγική εικόνα και η... «πειθώ» για τον τίτλο!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής αναλύει την οφθαλμαπάτη του 104-69 με τον Προμηθέα και ψάχνει να βρει κάτι για να πειστεί πως αυτός ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα…

Δεν θα κερδίζει πάντα… η ψυχή!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής αναγνωρίζει την ανωτερότητα της Ζαλγκίρις και το μπάσκετ που παίζει και τονίζει πως ο Ολυμπιακός θέλει και το πιστεύει, το ερώτημα είναι όμως… μπορεί;

Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τους λόγους του αποκλεισμού από το Final 4, για το σκοτάδι στο οποίο επήλθε και φαίνεται πως ο κύκλος έκλεισε αλλά και τις γενναίες αποφάσεις για την… χαραυγή!