Δεν θα κερδίζει πάντα… η ψυχή!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Απόλυτη ησυχία στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, σκυθρωπά πρόσωπα και σκυμμένα κεφάλια. Το κλίμα δεν είναι καθόλου καλό στις τάξεις των «ερυθρόλευκων», όπως ήταν φυσικό και επόμενο, μετά τη βαριά ήττα από τη Ζαλγκίρις και το 2-1 με το οποίο βρίσκονται πίσω στη σειρά των πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Κανείς δεν είχε όρεξη να μιλήσει και αυτοί οι ελάχιστοι (ξένοι) που το έκαναν… με το ζόρι, για να βοηθήσουν απλά καθώς ξέρουν πως κι αυτό το κομμάτι είναι μέρος της δουλειάς.
Πίστη, οκ, υπάρχει… Στεκόντουσαν στο γεγονός ότι έχουν ακόμα μία ευκαιρία αλλά το θέμα πλέον είναι… μπορούν; Οι τραυματίες (4 έπαιξαν και πάλι με ένεση) έχουν καταπονηθεί ακόμα περισσότερο, ο Παπανικολάου βγαίνοντας από το γήπεδο για να μπει στο πούλμαν κούτσαινε, τα προβλήματα είναι αρκετά. Δεν μιλάμε μόνο για μπάσκετ. Μιλάμε και για τα σωματικά επίπεδα, την ενέργεια, την αντοχή…
Αν θέλετε να μιλήσουμε καθαρά για μπάσκετ η Ζαλγκίρις είναι καλύτερη τούτη τη στιγμή και πλέον έχει αποβάλει και το άγχος από πάνω της. Ήταν πιο διαβασμένη, έβγαλε το παιχνίδι της στο 100% όπως ήθελε, διαβάζοντας σωστά και εκμεταλλευόμενη και πάλι κάθε αδυναμία του Ολυμπιακού, τη στιγμή που οι Πειραιώτες… μπερδεύτηκαν. Δοκίμασαν πολλά, αλλά δεν τους βγήκαν…
Ο Μιλουτίνοφ ήθελε να παίξει, το ζήτησε επίμονα αυτός αλλά δεν ήταν σε θέση να βοηθήσει, συν του ότι και ο Μακλίν δεν ήταν επιθετικός, ώστε να δώσει το 1000% όπως όταν είναι μόνος του. Ο Μπόγρης δεν χρησιμοποιήθηκε το ίδιο με το 2ο ματς, ο Πρίντεζης πονάει και σκόραρε το πρώτο του καλάθι στην 4η περίοδο, ο Ρόμπερτς ενώ ήταν καλός βγήκε στο 7 και κάτι και μετά μπήκε ανεξήγητα πολύ αργά (δεν έχει κάποιο πρόβλημα) και σε τελική ανάλυση… δεν θα μπορεί πάντα η ψυχή, ο τσαμπουκάς, η αυταπάρνηση να κερδίζει. Έγινε στο 2ο παιχνίδι, δεν θα μπορούσε να γίνει σε όλη τη σειρά.
Ο Ολυμπιακός με εξαίρεση την εκκίνηση στο ματς (7-13) γιατί μετά δέχτηκε ένα 14-5 επιμέρους και στο 3ο δεκάλεπτο όπου μείωσε στους 6 με τον Σπανούλη αλλά ο Γιανκούνας (παίζει πάντα καλά στη Λιθουανία) έβαλε 9 σερί πόντους για να προσφέρει και πάλι ασφάλεια στην ομάδα του, στο υπόλοιπο μέρος του αγώνα δεν είχε μία σταθερά. Στο 2ο δεκάλεπτο δέχθηκε 26 πόντους, στην επίθεση στη συνέχεια είχε τεράστιο πρόβλημα κάτι που αποδεικνύουν τα θλιβερά στατιστικά του, ενώ στην άμυνα στη συνέχεια δέχονταν με κάθε τρόπο καλάθι (23 ασίστ σε 50 σουτ). Το 72,7% δίποντα της Ζαλγκίρις (είχε πάει και 82%) είναι εξωπραγματικό ενώ της έδωσε 20 πόντους από… λάθη του. Αν θες να πας στο Final-4 είναι ανεπίτρεπτο.
Με αυτή την εικόνα δεν μπορεί και δεν αξίζει να πάει Final 4. Το είπε άλλωστε και ο Σφαιρόπουλος. Το μπάσκετ τον κερδίζει. Ναι, είναι μάγκες έχουν βάλει πλάτη, έχουν θυσιαστεί, αλλά πρέπει να αλλάξει δραματικά και πολλά πράγματα στο παιχνίδι του και αυτό τώρα δεν μπορεί να γίνει. Έχουν μία ακόμα ευκαιρία θεωρητικά, ωστόσο όσο προχωράει και η σειρά μένουν από δυνάμεις. Να κάνουν κατάθεση ψυχής ξανά; Η Ζαλγκίρις πάει πρώτη παντού, έχει μία διαφορετική ταχύτητα από τον Ολυμπιακό και παίζει σε ένα γήπεδο καμίνι. Στο τρίποντο φάουλ του Τουπάν ειλικρινά πίστεψα ότι το γήπεδο… μετακινήθηκε. Πήγε και ήρθε…
Έχουν λίγες ώρες να μιλήσουν, να διαβάσουν τα λάθη τους, να δουν την τακτική τους, όχι αρκετές και ικανές για να ξεκουραστούν και θα μπουν για 40 λεπτά και ότι… βγει. Να το συγκρίνουμε με το πέρσι δεν υπάρχει κανείς λόγος. Άλλη ομάδα η Εφές, εντελώς διαφορετική η Ζαλγκίρις. Στα μάτια τα δικά μου οι Λιθουανοί είναι ο… Ολυμπιακός του 2012.