Για… ψυχίατρο!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Πραγματικά είναι (η ομάδα) και είμαστε (όλοι με αυτά που βλέπουμε) για ψυχίατρο. Μιλάμε για παράνοια. Σκέτη τρέλα. Τι είναι αυτό το πράμα; Εκεί που πίστευες μετά τη Μπασκόνια πως θα βγει αντίδραση και βγαίνει η ριμάδα με τη Μακάμπι και λες, πάμε για μια νέα αντεπίθεση, να παρουσιάζεται ακόμα χειρότερος; Γιατί στη Βιτόρια πάλεψε ένα 10άλεπτο. Στην Κίμκι, που πρέπει να είσαι κάργα υποψιασμένος καθώς και πρόπερσι τα ίδια και χειρότερα έγιναν εκεί, παραδόθηκε άνευ όρων μετά το 3-5. Δεν υπήρχε μέσα στο παρκέ. Δεν ήξεραν τι κάνουν. Ερασιτεχνική ομάδα θα έπαιζε καλύτερα. Θα έβγαζε πάθος ρε παιδί μου. Αυτοί τίποτα. Τους κοίταγαν. Να χάνεις με 20+ και στη λήξη του δεκαλέπτου να γίνεται το 2ο ομαδικό φάουλ; Και η διαφορά να πηγαίνει μετά πάνω από τους 30+;
Ειλικρινά πλέον δεν θέλω να ξανακούσω για κούραση (γιατί και οι άλλοι ίδια ματς παίζουν) για τραυματισμούς, για ρόλους για το οτιδήποτε. Λύστε το, φτιάξτε το. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ταυτότητα, έχει χάσει το dna του- και η πικρή αλήθεια είναι πως με τον Σφαιρόπουλο έχει γνωρίσει αρκετές βαριές ήττες (σ.σ. Μιλάνο, ξανά Κίμκι, με κατεβασμένα χέρια στην Μπαρτσελόνα, Μακάμπι)- και όχι μόνο δε κόβει τον βήχα του αντιπάλου όταν δεν πάει καλά το πλάνο, όχι μόνο δε ανατρέπει καταστάσεις αλλά βλέπει ο αντίπαλος να του κάνει πάρτι και να τον ξεφτιλίζει. Γιατί ξεφτίλα είναι να χάνεις με κάτω με τα χέρια. Είσαι Ολυμπιακός δεν είσαι καμιά ομαδούλα. Στις ήττες δεν μιλάει κανείς, δεν λέει το παραμικρό κανείς, γιατί έφευγε ο κόσμος από το γήπεδο με ικανοποίηση ότι «σκοτώθηκαν» και το πάλεψαν μέχρι τέλους. Τώρα απλά περιμένεις να τελειώσει το μαρτύριο.
Δεν θα σταθώ στο αν το πρόβλημα είναι η επίθεση ή η άμυνα; Είναι όλα. Είναι αλληλένδετα, όχι ή το ένα ή το άλλο. Ο Ολυμπιακός όμως έφτασε και πάλι να μην έχει αρχή και τέλος. Να μην έχει πλάνο που να βλέπουμε στο παρκέ. Να μην έχει ξένους… Πλην του Στρέλνιεκς, που αυτός έχει και πρόβλημα, θέλει ειδική διαχείριση λόγο κόπωσης, οι υπόλοιποι που είναι; Ο Ρόμπερτς αγνοείται. Είναι κάκιστος. Δεν σκοράρει ούτε σε τελειωμένο ματς 30 πόντων. Ο Τόμπσον σίδερο και σίδερο αν και η διαχείριση σε αυτόν με προβληματίζει. Μπες βγες και μετά ξανά μπες για να καθαρίσεις γιατί είσαι… σκόρερ. Ρόλοι δεν υπάρχουν και όταν είναι έτσι η ομάδα είναι γνωστό πως θα πάνε στην… πεπατημένη. Κλείνουν Σπανούλη (Τζένκινς), νταμπλ τιμ πολλές φορές στον Πρίντεζη και ότι βγει μετά…
Πρέπει να το αλλάξουν. Τι και πως; Δεν με αφορά, δεν είναι η δουλειά μου. Να βρουν λύση. Αν είναι ριζική εσωτερικά ή με αλλαγή. Να κρίνουν ποιο είναι το καλύτερο για την ομάδα, γιατί έτσι δεν προχωράει. Θα κερδίσει τον Ερυθρό Αστέρα και μετά τι; Παροδικά θα είναι χάρη στο πείσμα που βγαίνει μετά από σφαλιάρες και στις προσωπικότητες. Δεν είναι ομάδα και δεν κυλάει στο αίμα της το dna που είχε και τη γουστάραμε. Έχει αλλοιωθεί, έχει εξαλειφθεί.
Να στηριχτούν οι παίκτες, δεν λέω αλλά για πόσο εις βάρος της… Αυτός ο Ρόμπερτς που είναι καλύτερος από τον Τολιόπουλο; Πήγαμε πάλι σε «small ball» και δεν σταμάτησαν να ποστάρουν τον Παπαπέτρου. Αφού έχει αδυναμία εκεί. Πάλι να τον γ@..με με πειράματα πάνω εκεί που το είχε βρει; Τα θέματα είναι πολλά και οφείλουν να βρουν λύσεις τώρα. Σήμερα. Μετά θα είναι αργά και δεν το αξίζει αυτή η ομάδα. Δεν το αξίζουν και αυτά τα παιδιά που η φανέλα τους είναι ποτισμένη με αίμα!
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Ξεκινάνε από την αρχή…
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει πως «ότι έγινε… έγινε». Ο Ολυμπιακός οφείλει να βγει συσπειρωμένος, ενωμένος και πιο δυνατός και να δείξει το πρόσωπο που μπορεί και θέλει.
Αν έχει διαφανεί το ταβάνι τότε χρειάζεται… παρέμβαση!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής δεν βλέπει… γιατρειά, δεν βλέπει αλλαγή έργου και αυτό που προέχει είναι να πάει μπροστά η ομάδα!
Το μυστικό βρίσκεται στην… καρδιά (της άμυνας)!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τις φορές που ο Ολυμπιακός απαρνιέται την εμμονή του τριπόντου και κτυπάει με όλα του τα όπλα. Πάντα αντιδράει, πάντα… σηκώνεται όρθιος και δυνατός!
Μόνο… «ερυθρόλευκες» φανέλες!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής δεν… είδε κανέναν Ολυμπιακό να πατάει παρκέ στη Βιτόρια παρά κάποιες άδειες φανέλες, στέκεται στο τρίποντο με το οποίο δεν ζει αλλά πεθαίνει και στους… (μη) ρόλους!
