Τώρα… βοηθάνε όλοι!

Δευτέρα, 18 Δεκεμβρίου 2017 - 10:07

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Για να τα βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά και να μην γράφουμε ανεμολόγια του στυλ, «να ο Ολυμπιακός αντέδρασε μετά από δύο ήττες κτλ.» Αντίδραση, σωστή, δυναμική περιμένεις σε παιχνίδια όπως αυτά που έρχονται, αρχής γενομένης με την ΤΣΣΚΑ. Όχι – με όλο το συμπάθιο- με αντίπαλο το Λαύριο που εύκολα- δύσκολα θα το κέρδιζε. Οπότε ας αποφύγουμε τέτοιες λέξεις και χαρακτηρισμούς σε μία περίοδο δύσκολη για τον Ολυμπιακό που ψάχνει να βρει ξανά τον καλό του εαυτό, να μαζευτεί και να λύσει τα θέματα που έπεσαν απανωτά στο κεφάλι του.

Το ζητούμενο λοιπόν για τον Ολυμπιακό με το Λαύριο ήταν να ξεμπλοκάρει το μυαλό του, να λυθεί στο παρκέ και να βγάλει πράγματα που θέλει. Το έκανε στο 2ο μέρος και απέσπασε και το χειροκρότημα από αυτούς που έκαναν τον κόπο να πάνε στο ΣΕΦ. Στο 1ο κατ΄ εμέ δεν έθελξε, έκανε τα απολύτως απαραίτητα ωστόσο από τα μέσα της 3η περιόδου κυρίως απελευθερώθηκε γιατί πολύ απλά… κυκλοφόρησε καλά τη μπάλα, σωστά, με γρήγορες πάσες και αναζητώντας πάντα την καλύτερη δυνατή επιλογή. Από τις 9 ασίστ στο πρώτο 20άλεπτο ολοκλήρωσε το ματς με 26 ασίστ. Έβγαλε περισσότερη ενέργεια στο παρκέ δίνοντας μόλις 10 ριμπάουντ στο Λαύριο και σκότωσε από τα 6.75μ. Πραγματικό κρεσέντο. 10/15 τρίποντα με 9 παίκτες να σκοράρουν από το… τόξο.

Μπορεί να πει κανείς ήταν θέμα ημέρας, κτλ. ωστόσο το σημαντικό είναι ότι δημιουργήθηκαν, ότι ήταν υπό καλές προϋποθέσεις τα περισσότερα αν όχι όλα, ότι παρουσίασε πολυφωνία. Με τη λήξη του ματς αναρωτιόσουν ποιος είναι ο MVP. Ποιος είναι αυτός που ξεχώρισε λίγο περισσότερο.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου. Προσωπικά του έχω κάνει σκληρή κριτική. Ο Παπαπέτρου έδειξε (με το Λαύριο) πως θέλει να αρπάξει την ευκαιρία, θέλει να βγει μπροστά τώρα που υπάρχει ανάγκη. Είναι μία καλή (σε μία κάκιστη γενικά λόγω τραυματισμού του Αγραβάνη) συγκυρία για τον ίδιο να ανεβάσει την απόδοσή του και να βοηθήσει. Γιατί δεν το έχει κάνει. Η εμφάνιση με το Λαύριο είναι ένας καλός οιωνός αλλά όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ σημαντικό να συνεχίσει να κάνει βήματα προόδου στην Ευρωλίγκα. Στα πραγματικά ζόρια. Και καλή εμφάνιση δεν σημαίνει… 20 πόντους. Σημαίνει προσφορά στην ομάδα, σε μικρά και μεγάλα πράγματα. Λιθαράκια που βάζει ο καθείς.

Στο «4»; Στο… «4». Δύο χρόνια έχει περάσει από εκεί και σε τελική ανάλυση εκεί τον έχει ανάγκη η ομάδα. Δεν θα είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Στο «3» ούτως ή άλλως δεν είχε τον απαιτούμενο χρόνο για να βγάλει αυτά που θέλει, αν θέλετε να το δούμε και από την άλλη… Ο Πρίντεζης όποτε χρειάζεται παίζει στο 5, ο Παπανικολάου στο 2, ο Στρέλνιεκς στο 3 σε σχήμα με τρία γκαρντ, ο Αγραβάνης βοηθούσε στο 5. Θέλετε να καταθέσουμε και μία λεπτομέρεια; Λογίζεται και ως «τεσσάρι» στον Ολυμπιακό. Μετά την ΑΕΚ έλεγαν «είχαμε τέσσαρα 4άρια τραυματίες». Μία ακόμη; Ο Τόμπσον ήρθε και για του τσιγκλήσει τον μπασκετικό εγωισμό για να ανεβάσει στροφές και να βγάλει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο παρκέ.

Είναι μία κουβέντα που έχει γίνει πολλές φορές για τη θέση του Παπαπέτρου αλλά συγνώμη ρε παιδιά, το ζητούμενο είναι να παίξει και να βγάλει αυτά που θέλει και ο ίδιος στο παρκέ. Με το Λαύριο που είχε τον μεγαλύτερο δείκτη στο ranking έπαιξε περισσότερο στο «4». Ξεκίνησε στο «3», αλλά πέρασε χρόνο, γιατί πρέπει να αρχίσει να δουλεύεται και πάλι αυτό, στο «4», με αποτέλεσμα να έχει μια μεστή εμφάνιση.

Σε αντίθεση με τον Παπαπέτρου και μιλώντας πάντα με γνώμονα την δυναμική του Λαυρίου, δεν μου άρεσε καθόλου αμυντικά ο Γιώργος Μπόγρης. Δέχτηκε πολλούς πόντους και στην επίθεση μένει αρκετά στα 4-5 μέτρα, δεν κατεβαίνει κάτω.

Ο Τόμπσον από την άλλη, ήθελε να ξεμπουκώσει, είχε μία… ορμή στο να βάλει πόντους, ερχόμενος και από τα 4 λεπτά συμμετοχής στο Μπάμπεργκ. Το έχει ανάγκη αυτό ωστόσο πήρε πολλές μπάλες βεβιασμένες. Στο 1ο μέρος είχε πάρει 10 σουτ, τελείωσε με 17, μακράν τα περισσότερα από όλους. Κάπου θέλει και μία ηρεμία.

ΥΓ: Κάνουμε τόση κουβέντα για τον Σπανούλη και το πόσο επηρεάζει τη χημεία της ομάδας κτλ. Βασιζόμαστε κυρίως στο τι κάνει ο Σπανούλης όχι τόσο στο τι κάνουν οι υπόλοιποι για τον Σπανούλη. Εξηγούμε… Στο Μπάμπεργκ του γυρίσανε τη μπάλα στα 3 τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης σε στυλ πάρε τη μπάλα και κάνε τα δικά σου. Στην τελευταία επίθεση πάλι περίμεναν από αυτόν να βγάλει το φίδι από την τρύπα, όταν όλοι οι αντίπαλοι ξέρουν πως θα πάει η μπάλα σε αυτόν και τον κλείνουν. Δεν υπήρχαν καλές αποστάσεις, δεν υπήρχε κίνηση… Είναι θέμα συστήματος; Δεν το γνωρίζω. Αλλά όπως καλά ξέρει ο ίδιος τι να κάνει για να βοηθήσει έτσι θα πρέπει και οι υπόλοιποι να τον βοηθήσουν κι όχι να του γυρνάνε τη μπάλα στα 3΄΄ και «κάνε Βασίλη τώρα τα δικά σου». Να βγάλει τρίποντο από την τσέπη δηλαδή… Αυτό, ως μία απλή παρατήρηση.

ΥΓ2: Ο Τολιόπουλος δεν είναι ταλέντο πλέον. Είναι έτοιμος παίκτης. Ο Μάντζαρης στην ηλικία του ήταν ήδη βασικός σε Ολυμπιακό και Εθνική ομάδα. Αξίζει περισσότερο χρόνο από τα 9 λεπτά σε παιχνίδι με το Λαύριο. Κατ΄ εμέ αξίζει ακόμα και στην Ευρωλίγκα. Το ταλέντο του είναι πλούσιο και συνάμα σπάνιο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

ΑΥΤΟ που δεν θα καταλάβει ΠΟΤΕ, ούτε ο Ιτούδης, ούτε κανείς…

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει γι αυτό το… ξεχωριστό που έχει ο Ολυμπιακός το οποίο δεν αντιγράφεται ούτε αγοράζεται…

Το μυαλό του Σπανούλη… η καρδιά του Παπαπέτρου!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τα στοιχεία αυτά που αντισταθμίζουν την έλλειψη ενέργειας και την έξτρα κόπωση στον Ολυμπιακό και την μεγάλη διαφορά του με τις υπόλοιπες ομάδες!