Κατέβηκε από το… συννεφάκι του!
Δεν είναι για τέτοια ο Ολυμπιακός… «Αήττητος», πάει για το «5 στα 5», δεν είναι καλά η Μπαρτσελόνα κτλ. Δεν του βγαίνουν, δεν τα μπορεί. Θέλει… κόφτη για να συνέρχεται. Μετά από ένα μικρό σερί, έχει ανάγκη το «χαστούκι» που θα τον προσγειώσει, που θα τον ωθήσει να βγάλει αντίδραση, θα τον αφυπνίσει και κυρίως θα τον κατεβάσει από το… συννεφάκι του. Και στις περσινές κατραπακιές από τις… τελευταίες (Γαλατά, Μιλάνο), μετά ακολούθησαν μικρά σερί τριών, τεσσάρων νικών και κρατούσε μια σταθερότητα. Αντιδρούσε, κάτι που πρέπει να κάνει και τώρα γιατί μην ξεχνάμε, μετά τον Αρη περιμένει τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Για διπλούς, μην πω δεκαπλούς, λόγους θέλει τη νίκη.
Το γαμώτο είναι πως μπήκε ωραία, ήρεμα και διαβασμένα στο «Παλάου», αλλά τα έκανε… μαντάρα στη συνέχεια! Μπήκε χτυπώντας την Μπαρτσελόνα στη ρακέτα, με τον Πρίντεζη και τον Παπανικολάου να ποστάρουν τον Κόπονεν, ο Τόμπσον χτύπησε και αυτός από μέσα και αν είχαν ευστοχήσει και από μακριά, θα είχαν κάνει καλύτερη δουλίτσα οι «ερυθρόλευκοι». Εκτός ρυθμού ήταν ο Ρόμπερτς, ωστόσο στεκόταν καλά. Γιατί στην άμυνα είχε κρατήσει την Μπαρτσελόνα στο 37,5% ευστοχίας στα δίποντα, είχε ξεκόψει τη συνεργασία Ερτέλ-Σεραφέν και μάλιστα έσπρωξε (με τον Παπανικολάου) σε λάθη τον Γάλλο.
Από το β’, όμως, τα έκανε όλα… ανάποδα. ΟΚ, ο Μάντζαρης έπαιζε με ένεση, ο Μακλίν δεν είχε τη συγκέντρωση γι’ αυτό το ματς (3 λάθη), ο Αγραβάνης μπούκαρε σαν ταύρος και ό,τι βγει (μόνο που δεν… έβγαινε) και σαν να μην έφταναν αυτά, έδινε τρανζίσιον από τα λάθη του. 9 σε 14 λεπτά. Εδωσαν ρυθμό στην Μπαρτσελόνα, της άνοιξαν το γήπεδο και δεν… επήλθε σύγχυση. Ο Ολυμπιακός έγινε στατικός, αλλά κυρίως δεν είχε το σημείο αναφοράς μέσα στο γήπεδο. Δεν ήξερε τι να κάνει την μπάλα. Μία σωστή επίθεση έβγαλε, μετά το τρίποντο του Ρόμπερτς με δημιουργία του Στρέλνιεκς στον Παπαπέτρου. Χάθηκε το μυαλό ξαφνικά και η ηρεμία, κάτι που φάνηκε και στη χαμένη επαναφορά (11ο λάθος) στα τελευταία 3,5 δευτερόλεπτα. Πάλι. Αυτές οι επαναφορές έχουν γίνει μαρτύριο.
Το δίποντό του κατρακύλησε στο 42%, είχε 1/5 τρίποντο, 5 ασίστ μόλις και κανένα επιθετικό. Κανένα επιθετικό ριμπάουντ!! Χώρια που με όλα αυτά, πήρε τα πάνω του και ο Σεραφέν (9 πόντους) και βρήκε ρυθμό. Ολα στραβά, αλλά το καλό ήταν πως δεν είχε χαθεί η επαφή…
Και μπαίνει στο 3ο και κάνει ένα 8-3, ο Μιλουτίνοφ βουτάει στο παρκέ για την μπάλα, μοιράζει 4 ασίστ σε 4 λεπτά όταν είχε 5 σε… 20 λεπτά. Και; Το κοντέρ στα λάθη έγραφε με πάσες στα… χέρια τους. 10-0 σερί και άντε πάλι από την αρχή. Αλλά την έχει κοντά. Με τον Τολιόπουλο με… άγνοια να μειώνει. Και πώς μπαίνει, ρε παιδιά, στο 4ο; Εκεί που έπρεπε να δαγκώνει; Εκεί που έπρεπε να τις αλλάξει τα φώτα; Πού ήταν το refuse to lose; Μέχρι και παράβαση 5’’ έκανε στην επαναφορά. Εφαγε πάνω από 20 πόντους στον αιφνιδιασμό. Ο,τι ακριβώς ήθελε ο Αλόνσο. Μα επιτρέπεται 21-7 και 21-9 επιμέρους στο δεκάλεπτο που πας να κερδίσεις το ματς; 21 λάθη;
ΥΓ.: Το βαρύ σκορ ίσως να είναι πολύ καλύτερο από την ήττα στα σημεία για να κλονιστεί.
ΥΓ.2: Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί ενώ η επίθεση ήταν για κλάματα, δεν έπαιρναν τα σουτ οι Στρέλνιεκς και Τόμπσον.
ΥΓ.3: Ρε Μακλίν, τάπα από τον Κλαβέρ;
ΥΓ.4: Αλλού για αλλού ο Ρόμπερτς. Σε άλλο γήπεδο, με άλλη ομάδα…
ΥΓ.5: Δεν θέλει ισοπέδωση. Δεν έγινε το παραμικρό κακό. Μόνο οφέλη θα έχει. Να τα διαβάσει σωστά και να βγάλει αντίδραση.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 04/11/2017)