(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 08/10/2017)
«Απαντήσεις» ήθους και εγωισμός!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Την ώρα που στον Παναθηναϊκό έχουν… λυσσάξει και δημιουργούν τεχνηέντως κλίμα για την αποψινή πρεμιέρα στην Α1 στο ΑΔΕΙΟ ΣΕΦ (η απόφαση για την έφεση στην τιμωρία του 5ου τελικού δεν έχει βγει ακόμα, έτσι μία απλή υποσημείωση γενικότερα) θαρρεί κανείς πως είναι το… ματς της ζωής τους. Τη στιγμή που ζητάνε να μετρηθούν… καρεκλάκια και παπούτσια, λες και στον Ολυμπιακό ακολουθούν τις… πρακτικές που διδάσκουν άριστα αυτοί χρόνια τώρα (αλήθεια, οι προσκλήσεις στο Κύπελλο το 2014-15 πού δόθηκαν;), αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς έχουν άριστη γνώση σε όλη την Ευρώπη για το τι είναι, την ίδια ώρα λοιπόν, στο Μεγάλο Λιμάνι δεν ασχολούνται με το παραμικρό, πέραν του αγωνιστικού κομματιού. Σαν να μην υπάρχουν. Σαν να μη φτάνουν καν ψίθυροι στα αυτιά τους.
Τι θέλουν; Μα το προφανές. Μία ηχηρή «απάντηση», καθόλα αγωνιστική από μεριάς τους και συνέχεια στη δουλειά τους. Η σημερινή πρεμιέρα του Ολυμπιακού έχει μία «άλφα» βαρύτητα επειδή το άλλο μπαλάκι στην κλήρωση έβγαλε «Παναθηναϊκός». Η γνωστή ιδιαιτερότητα η οποία είτε θα αναθαρρήσει τους οπαδούς είτε θα προκαλέσει προς στιγμήν τριγμούς. Γιατί στο εσωτερικό της ομάδας δεν θα αλλάξουν πολλά. Γνωρίζουν ότι θέλουν δουλειά, ξέρουν πως δεν θα είναι αυτή η εικόνα τους σε έναν-δύο μήνες, πολλώ δε μάλλον δεν κρίνεται η χρονιά από το πρώτο παιχνίδι.
Θυμηθείτε κάτι: Πέρσι ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρώτο ματς με τον Παναθηναϊκό με το εμφατικό 88-63, αλλά έχασε το πρωτάθλημα. Πρόπερσι ξεκίνησε με δύο ήττες, 64-70 στο Κύπελλο και 69-73 στο πρωτάθλημα (στο ΟΑΚΑ), αλλά πήρε τον τίτλο με 3-1 και μάλιστα με 2 διπλά στο ΟΑΚΑ.
Το 2014-15 στο άδειο ΟΑΚΑ, για το Κύπελλο κι αυτό (πού είχαν δοθεί οι προσκλήσεις; Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί) είχε ηττηθεί. Ακολούθησε ένα 5-0, σε κανονική περίοδο και πλέι οφ για τον τίτλο.
Στον Πειραιά, λοιπόν, έχουν απόλυτη συναίσθηση. Διαθέτουν εγωισμό. Δουλεύουν με ηρεμία κόντρα και στα προβλήματα που έχουν προκύψει και πάλι (δεν προπονήθηκε ο Σπανούλης αλλά με… τον τρελό ποτέ δεν ξέρεις), αλλά κοιτάνε αποκλειστικά και μόνο να κάνουν τη δουλειά τους. Τα «θέλω» τους είναι γνωστά. Σφικτή και αποτελεσματική άμυνα, καλό τεστ για να δούμε τη λειτουργία τους στη ρακέτα ιδίως με Τιλί-Μακλίν «δίδυμο», έλεγχος ριμπάουντ για τρανζίσιον, αλλά και την πινελιά στο σετ παιχνίδι. Αυτό που άλλαξε φέτος. Εκεί που βασίστηκε ο μεταγραφικός σχεδιασμός. Ο Ολυμπιακός θέλει να σκοράρει με όλους από παντού. Να μην είναι προβλέψιμος, να μη στηρίζεται στο τρίποντο. Να πλήξει μέσα στη ρακέτα τον αντίπαλό του, με δημιουργία και καλή κυκλοφορία της μπάλας. Ευκαιρία να δούμε τα πρώτα σοβαρά δείγματα. Να το πάρει (και) από την επίθεση.
ΥΓ.: Παίκτης-κλειδί; Ο Στρέλνιεκς. Να σουτάρει χωρίς περιορισμό, απαραίτητος στη δημιουργία, εν τη απουσία του Ρόμπερτς, ίσως και του Σπανούλη.
ΥΓ.2: Ερωτηματικό; Η αντιμετώπιση στην αθλητικότητα του Παναθηναϊκού στους ψηλούς.
ΥΓ.3: Χόλις. Βάλ’ τα… Ολοι γι’ αυτό σου λένε…