ΑΡΧΟΝΤΑΣ!

Από την πρώτη ημέρα που είχε έρθει «σκαστός» από την Εθνική Σερβίας για να υπογράψει στον Ολυμπιακό, μας δυσκόλεψε. Κανείς δεν έλεγε την ώρα άφιξής του στην Αθήνα. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή το μάθαμε και βλέποντας τη (μικρή) «υποδοχή» στο «Ελ. Βενιζέλος» ξαφνιάστηκε, αλλά όχι μόνο δεν μας γύρισε την πλάτη, ανέχτηκε δε την κάθε ερώτησή μας, αποφεύγοντας τα μεγάλα λόγια. Μέχρι που λίγες μέρες μετά έριξε τη «βόμβα» στην επίσημη παρουσίασή του. «Ο Παναθηναϊκός τόσα χρόνια είχε ένα πλεονέκτημα στον πάγκο που τώρα δεν θα το έχει».

Αυτός είναι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς. Απρόβλεπτος. Προσιτός, να σου εξηγήσει, να σε συμβουλεύσει -κανείς άλλωστε από τους παίκτες δεν τον αποκαλεί για τους τύπους «πατέρας μας»- αλλά και όταν έπαιρνε ανάποδες… φόβος και τρόμος. Οπως η ιστορία που είχε εξιστορήσει ο Μάντζαρης στη Νέα Σμύρνη. Την έφαγε την… ψιλή του ρίχνοντας και την πινακίδα μπροστά στον πάγκο. Ή τα… γκάζια μπροστά μας πριν τη Φενέρ… «Τι, επειδή είναι 10 δημοσιογράφοι εδώ; Αύριο θα είναι 10.000 κόσμος εδώ».

Δεν είναι λίγες οι φορές που στις συνεντεύξεις Τύπου μετά από αγώνες φοβόσουν να ρωτήσεις. Αλλά πάντα εκεί. Με τεντωμένα αυτιά να ακούς, να μάθεις… Να τον βλέπεις στον διάδρομο του ΣΕΦ να τσακώνεται γιατί η ΕΡΤ είχε βάλει αγώνα στις 17:00 το απόγευμα για παιχνίδι… έναν μήνα μετά. Να προσέχει το κάθε τι στους παίκτες του και να τεντώνει ασπίδα μπροστά τους.

Θυμάμαι, δεν ανεχόταν να βλέπει στις αποστολές και στα αεροδρόμια που περιμέναμε την ομάδα, τους δημοσιογράφους να καπνίζουν. «Δεν είναι εικόνα αυτή να βλέπουν οι παίκτες». Αυστηρός με εμάς, αλλά και με τους παίκτες του. Ενα νεύμα του αρκούσε. Ενα «πάμε»! Οπως στην Πόλη. Τη βραδιά μετά το Επος στο «Reyna». Ηπιαν μερικά ποτά, γέλασαν, αλλά όταν έκρινε πως ήρθε η ώρα, σηκώθηκε και… εξαφανίστηκαν όλοι μεμιάς. Στο αεροπλάνο της επιστροφής ειλικρινά πίστευες ότι ο Ολυμπιακός προερχόταν από βαριά ήττα σε εκτός έδρας ματς της Ευρωλίγκας. Σιγή! Δεν ακουγόταν το παραμικρό χαμόγελο (σ.σ. δεν είναι τυχαίο παράδειγμα. Μετά από ήττες άκουγες μόνο ψιθύρους. Δεν μίλαγαν καν κανονικά). Δεν ήταν δυνάστης. Εβλεπε πάντα μπροστά… Ακολουθούσαν οι τελικοί με τον Παναθηναϊκό. Κανένας πανηγυρισμός, λοιπόν.

Δεν ήθελε πολλά ανακατέματα στην ομάδα. Ρόλους να έχουν όλοι, ακόμα και οι δημοσιογράφοι. Σε ένα ταξίδι (αν θυμάμαι καλά στη Βιτόρια) ο πιλότος είχε δώσει το «ΟΚ» να επισκεφτώ το κόκπιτ. Το βλέμμα που μου έριξε όταν βγήκα δεν θα το ξεχάσω. Δεν τον κοίταξα για πάνω από 1’’. Δεν τόλμησα. Το κεφάλι κάτω -όπως έκαναν και οι παίκτες του- και απλά ακολουθείς τους κανόνες του, τις αρχές του. Ακόμα θυμάμαι την παρουσία του στο μνημόσυνο της Θύρας 7. Το δέος. Τον σεβασμό στη στιγμή. Την ευπρέπεια. Μετά τις φωνές, τις συμβουλές και τα χαϊδέματα στο κεφάλι στους παίκτες του, όπως κάνει ο κάθε πατέρας!

ΥΓ.: Δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός με τον Ντούντα. Ο «Αρχοντας» είναι ίσως το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ένδοξη ιστορία του Ολυμπιακού.

ΥΓ.2: Τεράστιο respect στον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Τεράστιο!

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 22/09/2017)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Θα περιμένω τα… επίσημα!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον αγώνα του Θρύλου με τον Ερυθρό Αστέρα και επισημαίνει ότι θα περιμένει τα επίσημα παιχνίδια, προκειμένου να κρίνει τον Ολυμπιακό.

Μη γελιόμαστε… Δεν είναι έτοιμος!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για την εμφάνιση του Ολυμπιακού στον αγώνα με τον ΓΣΛ Φάρο.

Ξεκάθαρα και όχι… φαντάσματα!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τον πόλεμο ανακοινώσεων μεταξύ ΕΟΚ και Μπακς.

That’s business…

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Ματ Λοτζέσκι, ο οποίος όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «έχει κάθε δικαίωμα να κοιτάξει το καλό το δικό του και πάνω απ’ όλα της οικογένειάς του»