Ακόμα και… μισός: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
Μία άμυνα, μία διπλή επίθεση… Λεπτομέρειες, όπως σωστά το έθεσε και ο κόουτς. Ο Ολυμπιακός χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη βρήκε 10 τρίποντα, είχε 40% ευστοχία, κάποια ήταν από τα λεγόμενα «μεγάλα» (βλ. Πρίντεζη και Γκριν από τα 7-8 μέτρα), ωστόσο όπως πήγε να χτυπήσει το ματς από μέσα (22 πόντους στη ρακέτα στο 1ο μέρος -36 σύνολο όμως) τελειώνοντας με 51% στα δίποντα, έτσι το… απώλεσε, αλλά στο πίσω μέρος. Το ματς πήγε ψηλά, στους 80 πόντους, ωστόσο αυτό το 25 παθητικό στο 4ο δεκάλεπτο είναι που έκανε τη ζημιά.
Δεν θα μιλήσω για τις βολές, για τις 5/5 που ευστόχησαν οι «πράσινοι» στο 4ο δεκάλεπτο, μέχρι που χάθηκε η διπλή επίθεση στα 35’’ από τους Πρίντεζη και Μπιρτς (εκεί είναι που χάθηκε κατά 50% το ματς), αλλά για την αντίδραση στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός επέτρεψε ντράιβ του Τζέιμς πάνω στον Μπιρτς. Βγήκε αρχικά η άμυνα στον Μπουρούση, αλλά δέχθηκε ντράιβ. Θυμάμαι άλλα δύο στην τελευταία περίοδο με τον Παππά πάνω στους ψηλούς. Ολο το ματς, από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός -χωρίς τον Σπανούλη επαναλαμβάνω, αλλά αποτελεί και παράσημο στο πως λειτούργησε η ομάδα- βρήκε λύσεις, είτε με τον Μάντζαρη (ντράιβ), με το «κόουστ του κόουστ» του Παπανικολάου, με τον Γκριν, με το τρίποντο του Πρίντεζη στο 78-76 στα 55’’, ήταν μία άμυνα. Αυτή δεν ήρθε. Πήγε στο σουτ, στη λεπτομέρεια…
Ο Ολυμπιακός δεν βρέθηκε για πρώτη φορά φέτος χωρίς τον αρχηγό του. Η αντίδρασή του ήταν πολύ καλή, συσπειρώθηκε και πάλι, ήταν «διαβασμένος». Με τα μπλακάουτ, με παίκτες που δεν τράβηξαν (Ουότερς, Παπαπέτρου), αλλά έτοιμος για το «διπλό». Δεν πήγε απλά για να παίξει. Θα το ξαναπώ για μία ακόμη φορά: όσες φορές με ηρεμία και καλή κυκλοφορία συνδυάστηκε και χτύπησε κοντά στο καλάθι είχε τον έλεγχο, όπως στο πρώτο μέρος (63% δίποντο). Στο 2ο άλλαξε άρδην την εικόνα στο ριμπάουντ, έπεφταν πιο μαχητικά (αν και δεν μιλούσαν μεταξύ τους) και από τα 2 επιθετικά του πρώτου έφτασαν στα 16. Βρήκαν 14 πόντους από δεύτερη ευκαιρία, βρήκαν 6 πόντους από αιφνιδιασμό (0 στο πρώτο 20άλεπτο), βρήκαν και ακόμα 18 πόντους από το τρίποντο (με 6/16 στο 2ο μέρος). Για ομάδα χωρίς Σπανούλη (για 3η φορά το λέω) που είχε 16 ασίστ στον 1ο τελικό και 16 και στον 2ο με πλέι μέικερ τους Πρίντεζη (5), Μάντζαρη (6) και ενδιάμεσο τον Μιλουτίνοφ, όχι απλά στάθηκε εξαιρετικά, αλλά πήγε στο ΟΑΚΑ για το 2-0!
Ευτύχησε ο Παναθηναϊκός και πήρε πράγματα από τον Γκάμπριελ (8 πόντους), τον Μπουρούση (12 με 5/10 δίποντα) από τη στιγμή που βγήκε έξω ο Μιλουτίνοφ (καθώς ο Σέρβος τον έπαιξε εξαιρετικά), αλλά και τον Παππά που είπαμε χτύπησε στο ντράιβ. Στην κόψη του ξυραφιού το ματς, πιο ξεκούραστος ο Παναθηναϊκός, στο γήπεδό του, αλλά… μία-δύο άμυνες έλειψαν, ίσως και περισσότερο καθαρό μυαλό (2 λάθη, κλέψιμο που σπαταλήθηκε η επίθεση) στο τέλος.
Χάθηκε μία μάχη, η σειρά είναι στο 1-1, ο «πόλεμος» όμως (με παράσημο εμφάνισης χωρίς Σπανούλη) συνεχίζεται… Η όλη ουσία και το «πρέπει» είναι την Κυριακή, ο Ολυμπιακός με τον κόσμο στο πλευρό του να υπερασπιστεί και πάλι την έδρα του μεταφέροντας το άγχος στον Παναθηναϊκό.
ΥΓ.: Περί διαιτησίας: Τα παράπονα και η γκρίνια δεν αφορούν τις 32 βολές του Παναθηναϊκού όσο τις 16 του Ολυμπιακού, καθώς όπως τονιζόταν, οι διαιτητές (ο Μάνος και ο Παναγιώτου, καθώς ο Πηλοΐδης στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων) δεν σφύριζαν με τα ίδια κριτήρια. Ο Μιλουτίνοφ, για παράδειγμα, τον οποίο τον έπαιξαν σκληρά και γενικότερα η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν άκρως δυνατή, δεν κέρδισε κανένα φάουλ. Αντίθετα, αποβλήθηκε με 5 στο 34’, με το 4ο να είναι φλόπινγκ του Μπουρούση. Ο Ελληνας ψηλός αντίθετα κέρδισε 7 φάουλ, ο Παππάς 6 σε 16 λεπτά παρουσίας.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 02/06/2017)