Μόλις το 1ο βήμα!
Ολοκληρωτικός… Ειλικρινά, δεν μπορεί να μου έρθει κάποια άλλη λέξη που να αντικατοπτρίζει το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Σε άμυνα; Σε επίθεση; Σε πάθος; Σε θέληση; Σε αυτοσυγκέντρωση; Ιδίως στο τελευταίο κομμάτι. Η αλήθεια είναι πως το φοβόμουν από την άποψη όλων «ποια Εφές» και «3-0» και όλα αυτά τα σχόλια που έχουν ειπωθεί, έχετε ακούσει ή πει. Ευτυχώς, όλες αυτές τις μέρες η ομάδα είχε μπει σε… γυάλα απ’ ό,τι φαίνεται και δεν φάνηκε να επηρεάζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που ασχολιόταν αρκετά και με το Παναθηναϊκός-Φενέρ. Αυτοί τη δουλειά τους.
Απόλυτος σεβασμός σε έναν αντίπαλο που δεν διαθέτει το όνομα και τη βαρύτητα άλλων ομάδων, αλλά αγωνιστικά είναι πολύ καλή και μάλιστα βρίσκεται σε καλό φεγγάρι (ναι, το ξέρω, δεν το δείχνει με το 87-72, αλλά πιστέψτε με, είναι φορμαρισμένη και δεν παύει να είναι επικίνδυνη). Την αντιμετώπισαν ως όφειλαν, εμφανίστηκαν απόλυτα διαβασμένοι και με όπλο την άμυνα επιβλήθηκαν και προστάτεψαν την έδρα τους στην… πράξη 1η! Γιατί δεν θα πάψω να το φωνάζω, έχει ακόμα δρόμο. Δεν κατάφερε απολύτως τίποτα ο Ολυμπιακός παρά μόνο το πρώτο βήμα. Να θυμίσω το πρώτο ματς του 2011; Ή την άνετη νίκη της Μπαρτσελόνα (του Πασκουάλ) το 2015;
Εχει δρόμο ακόμα και επιβάλλεται ακόμα μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και προσοχή.
Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, ήταν εξαιρετικός στην άμυνά του. Καθήλωσε τη φροντ λάιν της Εφές εξαφανίζοντας τον Ντάνστον και τον Μπράουν ιδίως και δεν χάριζε σουτ, μπάλα, κατοχή. Ο,τι πήρε η Εφές το πήρε με αίμα ή στο αγαπημένο της στυλ: Εκβίαζε αιφνιδιασμό ακόμα και μετά από καλάθι που είχε δεχτεί. Δεν της το επέτρεψε ο Ολυμπιακός ώστε να βρει ρυθμό και ιδίως σε 2ο και 3ο δεκάλεπτο οι Τούρκοι έμοιαζαν χαμένοι και αποσυντονισμένοι. Δεν έπιασε για τον Περάσοβιτς ούτε το σχήμα με Γκρέιντζερ-Ερτέλ μαζί, ούτε το χαμηλό με τα δύο «τεσσάρια» (Μπράουν-Τόμας). Υπήρχε «απάντηση» στο κάθε τι στην άμυνα, με καλές αλλαγές (ο Παπαπέτρου έχει παίξει ιδανικά σαν «πεντάρι» τον Ντάνστον, δεν το συζητώ για τον Μιλουτίνοφ) και αλληλοκαλύψεις, ενώ μπροστά γνώριζαν πότε και πώς να αφήσουν να ξεχυθούν ή να τραβήξουν χειρόφρενο.
Ο Ολυμπιακός χτύπησε με το αγαπημένο τρόπο παιχνιδιού της Εφές. Ετρεξε ιδανικά στο τρανζίσιον και είχε υπεροχή στο επιθετικό ριμπάουντ (18 έναντι των 9 της Εφές η οποία είναι η κορυφαία στην Ευρώπη σε αυτόν τον τομέα) με αρκετά εξ αυτών να έχουν καταλήξει σε καρφώματα από τον Μιλουτίνοφ, ενώ όταν έφτασε στο +19, έπαιξε με ωριμότητα και ψυχραιμία. Αυτή που είχε και όταν η Εφές μείωσε στους 10 στο 4ο δεκάλεπτο. Δεν την άφησε να πάρει το μομέντουμ, να πλησιάσει κι άλλο και απευθείας της έκοψε κάθε όρεξη μη θέλοντας να παίξει με τη φωτιά.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 20/04/2017)