Τώρα «μιλάνε» οι Έλληνες!
Το πώς πανηγυρίζουν οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ κάθε φορά που κερδίζουν τον Ολυμπιακό, λες και πήραν την Ευρωλίγκα ξανά -και το κυριότερο σε εντελώς αδιάφορο ματς- δείχνει σε τεράστιο βαθμό τα απωθημένα που τους έχει δημιουργήσει, αλλά και όσα έχουν τραβήξει οι κακόμοιροι εξαιτίας του. Στα σοβαρά όμως τώρα… Ας αφήσουμε την κόντρα τους για τον ημιτελικό του Final 4 με το καλό. Από το χτεσινό -αδιάφορο- ματς, μου άρεσε πόσο… αδιάφορος δεν ήταν ο Ολυμπιακός. Με εξαίρεση το 1ο δεκάλεπτο και την κακή άμυνα στο 2ο (22-22 επιμέρους) οι «ερυθρόλευκοι» παρουσίασαν ένα άκρως μαχητικό και γνώριμο πρόσωπο στο δεύτερο μέρος διεκδικώντας και θέλοντας τη νίκη, λες και εξαρτιόταν το μέλλον τους από αυτήν. Δημιούργησαν προβλήματα στην ΤΣΣΚΑ, ο Ιτούδης μία έπαιρνε τάιμ άουτ, την επόμενη το ανακαλούσε και έσπειραν φαντάσματα και πάλι στη Μόσχα.
Δεν είναι και λίγο από τους 10 και τους 12 πόντους να βλέπουν τον Ολυμπιακό στο καλάθι και στο 81-81… «Πάλι θα το κάνουν αυτοί», φαίνονταν να μονολογούν στις εξέδρες και όντως ο Ολυμπιακός ήθελε να το κάνει. Και μόχθησε, και το πάλεψε, και το πήγε μέχρι εκεί που μπορούσε, ελλείψει μάλιστα των Λοτζέσκι και Γκριν. Το έχασε στις λεπτομέρειες. Στο σουτ, στο ριμπάουντ στο 81-81, στο φάουλ που έδωσαν στον Χίγκινς, ωστόσο έφυγε από τη Μόσχα με κέρδος.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δούλεψε πράγματα, ήθελε να δει να βγαίνουν συγκεκριμένα κομμάτια της τακτικής στο παρκέ και μάλλον το πρόσημο είναι θετικό. Ο Παπαπέτρου τα πήγε άριστα στο «3» και πάλι, βρήκε το χέρι του, είχε 4/6 τρίποντα τα οποία χρειάζονταν για να του δώσουν ώθηση. Παπανικολάου και Μάντζαρης βγήκαν μπροστά ως συνηθίζουν σε τέτοιες καταστάσεις. Ο Παπανικολάου μάλιστα έπαιξε και στο «2», για να βγουν τα μαρκαρίσματα στα ψηλά κορμιά. Ο Αγραβάνης επιβεβαιώνει ότι είναι καλά με σημαντικές βοήθειες, αλλά και το σημαντικότερο; Ο Σπανούλης, στον οποίο έδωσε ο κόουτς πάνω από 30 λεπτά συμμετοχής για να μπει στα συστήματα και να βρει τον ρυθμό του, δείχνει να επέστρεψε για τα καλά. Οι δοκιμές, μη σας παραξενεύουν, ούτε τα ψηλά σχήματα, ούτε ο ενθουσιασμός για τον Παπαπέτρου που νιώθει άνετα στο «3». Μην ξεχνάτε πως τουλάχιστον στα δύο πρώτα παιχνίδια με την Εφές (19-21/4 στο ΣΕΦ) θα απουσιάζει ο Λοτζέσκι, οπότε το κενό καλύπτεται εκ των έσω.
ΥΓ.: Το 2012-13 που ο Ολυμπιακός είχε παίξει και πάλι στα πλέι οφ με την Εφές, είχε χάσει το 4ο ματς με αυτοκτονία, ενώ στο 3ο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν… «έλα μωρέ, τους έχουμε», ενώ στον 5ο τελικό στο ΣΕΦ είχε φτάσει να χάνει με 15 πόντους, με τον… Πάουελ να τον ξελασπώνει. Κανένα ματς δεν είναι εύκολο, κανένας αντίπαλος δεν είναι δεδομένος. Γιατί γενικότερα επικρατεί ένα κλίμα «τους έχουμε». Και τη Σιένα το 2011 την είχε ιδίως μετά τη συντριβή στο 1ο ματς, αλλά…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 08/04/2017)