Θύμισε Πόλη, δεν πήγε… ακόμα!
Γιατί, ρε Βαγγέλη, γιατί, βρε αγόρι μου, τρίποντο «σκοτωμένο», ενώ η ομάδα χρειάζεται ακόμα και μία… βολή για να πάρει το ματς; Γιατί να μην ακουμπήσει η μπάλα στα ασφαλή χέρια του Πρίντεζη; Κι ας το χάσει. Αλλά χίλιες φορές να βγει μία λογική επίθεση και με πολλές πιθανότητες παρά ένα ξερό τρίποντο και με άμυνα.
Από το ξεκίνημα ακόμα θα καταλάβατε ότι δεν υπάρχει ροή σκέψης, αλλά πολλές και… σκόρπιες σκέψεις. Πάμε, λοιπόν:
- Αυτό με το 3ο δεκάλεπτο πρέπει να το κοιτάξουν στον Ολυμπιακό. Το «φαινόμενο» επαναλαμβάνεται συχνά. Δεν είχα οφθαλμαπάτες πως ο Ολυμπιακός θα έχει στους 9 και τους 8 πόντους (όπως έγινε σε 1ο και 2ο δεκάλεπτο) τον Ερυθρό Αστέρα, ούτε ότι οι Σέρβοι θα έμεναν στα 0/6 τρίποντα. Κάποια στιγμή θα έβαζαν. Οπως και τα πέτυχαν, 4 σερί τρίποντα, στο 11-0 της ανατροπής του σκορ. Η αντίδραση ήταν αναμενόμενη, ο Ολυμπιακός γιατί έπρεπε πάλι να το φτάσει στην κόψη του ξυραφιού, δεν μπορώ να το καταλάβω. Να σε ρίξει, να σε μειώσει, αλλά πάτα ένα φρένο κάποια στιγμή. Γιατί να φύγει με 8 πόντους μπροστά; Το 17-30 του πρώτου μέρους έγινε 41-28. Ο Αστέρας πέτυχε 41 πόντους, ο Ολυμπιακός έβαλε 28.
- Δεν το συζητώ πόσο σημαντική και πολύτιμη νίκη είναι αυτή στην «Kombank Arena». Ουσίας, καθώς κατακτήθηκε το πλεονέκτημα και η θέση στην 4άδα. Ψυχολογίας, καθώς από εκεί μέσα δεν έχουν περάσει οι Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα, Παναθηναϊκός… Οπως έλεγαν και οι Σέρβοι, «έχουμε κερδίσει 7 πρωταθλητές Ευρώπης, ο 8ος λείπει». Ε, δεν τους έκανε το χατίρι. Και είναι ακόμα πιο σημαντική γιατί ο Ολυμπιακός έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ανέτρεψε αυτός το -8, ενώ εντέλει το πήρε χωρίς τους Σπανούλη και Λοτζέσκι. Αν και μεταξύ μας, τον Σπανούλη θα τον ήθελα στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας του ματς.
- Ανατροπή: Αγραβάνης! Αυτός την έκανε, κακά τα ψέματα. Ο Παπανικολάου -γιατί είναι κρίμα να αδικηθεί- έχει κάνει ματσάρα, είναι MVP του ματς. Εχει κάνει τα πάντα. Ο Αγραβάνης στο 4ο δεκάλεπτο βγήκε μπροστά και εκεί που τα… έσπαγε ο Γκριν (0/6 τρίποντα) με ψυχρό αίμα ξεκίνησε να δίνει λύσεις. Εννιά σερί πόντους, 11 συνολικά, αλλά και 2 σούπερ άμυνες. Μπράβο του, μόνο και μόνο γιατί στο ροτέισον είχε χαθεί. Δεν έπαιζε καθόλου ή έπαιρνε λίγα λεπτά σε ματς στην Α1, ωστόσο επέμεινε και όταν κλήθηκε και πάλι, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά, βγήκε μπροστά. Μπράβο του, απλά ας μην είναι παροδικό και αυτήν τη φορά, αλλά να υπάρξει συνέχεια.
- Εγώ πάντως βλέπω ότι ο Γκριν χάνεται στα ματς, όταν αυτά ζορίζουν, ξεκινάει καλά, βάζει, αλλά στα περισσότερα όταν… στραβώνουν, αυτός χάνεται. Αυτό βλέπω.
ΥΓ.: Ο Ολυμπιακός δεν διαλέγει. Με μία νίκη του ακόμα κλειδώνει και την 3η θέση και εξαρτάται το πιο πάνω από τα παιχνίδια με Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ. Οποιος θέλει ας τον διαλέξει.
ΥΓ.2: Ο δρόμος για την Πόλη είναι μακρύς και δύσβατος. Με ένα… πεταχτάρι που θύμισε το έπος, δεν πας στο Final 4 και το σηκώνεις κιόλας. Υπομονή, σύνεση και ταπεινότητα.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 23/03/2017)