Ακόμα και με... έναν!

Παρασκευή, 3 Φεβρουαρίου 2017 - 13:23

«Ο καθένας θα δώσει ό,τι έχει και δεν έχει, μέχρι την τελευταία σταγόνα ενέργειας»! Παράπονο δεν μπορούμε να έχουμε. Ο,τι υποσχέθηκε ο Κώστας Παπανικολάου, το έπραξαν στο ακέραιο οι «ερυθρόλευκοι» επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά ότι αυτή η ριμάδα η ταμπέλα που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους στα αποδυτήρια του ΣΕΦ δεν είναι διακοσμητική. Εχει αξία και ερμηνεία: «Ενας για όλους και όλοι για έναν» αναγράφει και χτες στο Καζάν όχι απλά το επιβεβαίωσαν, αλλά ανάγκασαν τους ιστορικούς και τους λάτρεις της στατιστικής να ψάχνουν ποια άλλη ομάδα έχει καταφέρει ανάλογο επίτευγμα. Τι, δεν είναι επίτευγμα; Δηλαδή περίμενε κανείς ο Ολυμπιακός των 9 παικτών (10 στην αποστολή με τον Αθηναίου που μπήκε για τη συμμετοχή στο τέλος) -και με τον Παπαπέτρου να προέρχεται από τραυματισμό στη μέση και να σφίγγει τα δόντια να βοηθήσει και μάλιστα ήταν εξαιρετικός πάνω στον Λάνγκφορντ- να έχει φτάσει μέσα στο Καζάν στο +27 (43-16); Να έχει στο πρώτο δεκάλεπτο 7/10 τρίποντα και 10/15 τρίποντα στο 20’; Να κρατάει τον Λάνγκφορντ επί 15 λεπτά περίπου όχι απλά άποντο, αλλά να του απαγορεύει να πάρει προσπάθειες και να βρει ρυθμό;

Με αυτόν τον Ολυμπιακό γίνεται. Γιατί όπως είναι ικανός για το χειρότερο, και να πάει στο Μιλάνο να χάσει με κάτω τα χέρια, έτσι είναι ικανός και για απρόβλεπτο, το καλύτερο. Οχι να κερδίσει. Θα κέρδιζε, δεν ήταν κάτι το απίθανο. Μιλάμε, όμως, για την ολοκληρωτική εμφάνιση των 9 παικτών. Για την άνετη και επιβλητική εμφάνιση. Γιατί αποδεδειγμένα, όταν απουσιάζει ένας, σκυλιάζουν και υπερβάλλουν εαυτούς άλλοι τρεις. Φανταστείτε τώρα που στον Πειραιά είχαν μείνει τρεις (Σπανούλης, Λοτζέσκι, Γιανγκ) και από αυτούς που έπαιζαν δεν έσφυζαν όλοι από υγεία. Ο καθένας μόχθησε πραγματικά για να καλύψει κάθε κενό, για να κάνει κάθε δουλειά (βλέπε Μιλουτίνοφ ή Μάντζαρης στο σκορ) και να μη φανεί η πραγματική απώλεια. Μην μπερδευτείτε. Δεν θα γίνεται συνέχεια και σε κάθε αγώνα. Μιλάμε, όμως, για την άρτια πνευματική προετοιμασία, το πάθος και τη θέληση όλων και το refuse to lose που χαρακτηρίζει αυτή την ομάδα. Με δέκα; Ναι, με δέκα. Με εννιά; Ναι, με εννιά. Με όσους χρειαστεί. Ακόμα και με δύο! Με έναν… Η νίκη σε άλλο ματς -με τις υπάρχουσες συνθήκες- μπορεί να μην έρθει. Αλλά θα έχουν… πεθάνει πρώτα στο παρκέ. Θα έχουν δώσει -όπως είχε πει και ο Παπανικολάου- κι αυτά που… δεν έχουν!

ΥΓ.: Ο Πρίντεζης είναι ηγέτης. Δεν είναι κάτι το άγνωστο. Ιδίως όταν λείπει ο Σπανούλης, πάντα μα πάντα θα είναι ο πρώτος που θα βγει μπροστά. Μπράβο στον Γκριν. Επιτέλους. Γι’ αυτό αποκτήθηκε.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 03/02/2017)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!