Che... Pascolo;
Το «Μεντιολάνουμ Φόρουμ» δεν γέμισε. Τα άδεια καθίσματα ήταν πάρα πολλά και το φαινόμενο δεν είναι ασυνήθιστο στο Μιλάνο. Απογοητευμένοι πλήρως από το 5-13 που είχε η Μιλάνο, όσο πάνε ψάχνουν αφορμή να κράξουν τον Ρέπεσα και να αποδοκιμάσουν τους παίκτες της ιταλικής ομάδας. Το χτεσινό οι φίλοι της Ολίμπια (έτσι λέγεται η ομάδα) δεν το είχαν ονειρευτεί καν, με αποτέλεσμα να χτυπάνε τώρα το κεφάλι τους στον τοίχο που δεν πήγαν στο γήπεδο, αλλά μάλλον ούτε ο ίδιος ο Τζόρτζιο Αρμάνι. Ναι, καλή η ομάδα τους στην επίθεση, έτσι τουλάχιστον λένε οι αριθμοί (4η στην Ευρωλίγκα), αλλά, ρε αδερφέ, το 84 με το 99 απέχει.
Πού στο… cazzo ήταν ο Ολυμπιακός; Γιατί πάλι πρέπει να αναστήσει αυτός τον κάθε πεθαμένο; Πώς μπορεί αυτή η ομάδα και ηττάται -και μάλιστα καλά, γιατί όταν χάνει… χάνει με πολλά και εύκολα- από τους τελευταίους της βαθμολογίας; Είχε τη Μακάμπι και τη Γαλατάσαραϊ, έχει τώρα και τη Μιλάνο. Οι μισές του ήττες. Είναι πνευματικό; Αναμφισβήτητα. Δεδομένα πλέον. Θυμάμαι τον Ιβκοβιτς να μιλάει για «εύκολο παιχνίδι» με τον Παναθηναϊκό, για παράδειγμα, αλλά εννοούσε ότι δεν χρειάζεται καμία προετοιμασία για τέτοια ματς. Οπως και με την Μπαρτσελόνα, τη Φενέρ, τη Ρεάλ, την ΤΣΣΚΑ. Η προετοιμασία μυαλού χρειάζεται στα θεωρητικά εύκολα ματς. Αυτά που υποτίθεται εύκολα ή δύσκολα θα τα κερδίσεις, αλλά η φανέλα δεν φτάνει από μόνη της.
Ο Πάσκολο την τίμησε. Την ίδρωσε. Οπως κάθε παίκτης της Μιλάνο που έπαιξε για την αξιοπρέπειά του. Αντίθετα, στον Ολυμπιακό πίστεψαν πως θα κέρδιζαν με το σερί και τη φόρα που είχαν και… προσγειώθηκαν ανώμαλα. Αν δεν μοχθήσεις, αν δεν κυνηγήσεις, θα φας 99 πόντους. Η καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας άγγιξε τους 100. Δεν θα σταθώ, όμως, σε αυτό. Θα σταθώ στο 64,6% το οποίο επέτρεψε στα δίποντα την Αρμάνι, από το 44% που είναι ο μέσος όρος του. Κακές αλλαγές, χώροι στην καρδιά της άμυνας, μηδενική αντίδραση. Το ποστ τον πλήγωσε κι όταν ο Ολυμπιακός δεν έχει αντίδραση τρώγοντας το ένα καλάθι πίσω από το άλλο στην πλάτη των ψηλών του, όταν στραβώσει το πλάνο, θα χάσει καλά… Δεν είναι η πρώτη φορά! Να είναι η τελευταία, όμως, πριν γκρεμίσει ό,τι ο ίδιος με κόπο έχει χτίσει.
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 26/01/2017)