Ο τύπος με το «7» στην πλάτη!

Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου 2016 - 20:38

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Η 20ή Οκτωβρίου του 2016 θα σημειωθεί στα πρακτικά της ιστορίας. Θα χαραχθεί ανεξίτηλα ώστε να μείνει για τις επόμενες γενιές. Σε λίγα χρόνια εμείς, εσείς, ο κόσμος γενικότερα που ζει αυτές τις στιγμές στο «τώρα», θα αφηγείται στα παιδιά του και στα εγγόνια του τα κατορθώματα αυτού του τύπου που φοράει το «7» στην πλάτη! Του ζωντανού θρύλου του… Θρύλου, αλλά και ολάκερου του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτού που δεν τείνει, αλλά ήδη έχει γίνει… μύθος!

Ο Βασίλης Σπανούλης ξεπέρασε τους 3.000 πόντους στην Ευρωλίγκα (είναι και 3ος στις ασίστ) ακολουθώντας πιστά -ποιος ξέρει, μπορεί και να τον ξεπεράσει- τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο. Μόνο οι δυο τους το έχουν καταφέρει. Μόνο αυτοί. Ισως οι τελευταίοι μύθοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ αυτής της εποχής. Να τους φτάσουν και να τους ξεπεράσουν στο μέλλον; Ο Τεόντοσιτς; Ο Ντε Κολό; Ο Γιουλ; Δύσκολο, αλλά θα δούμε…

Ο Σπανούλης, λοιπόν, από τον ρόλο κυρίως δημιουργού στο ματς με τον Παναθηναϊκό, πέρασε στο παιχνίδι με την Εφές σε ένα πιο πλήρες πακέτο κάνοντας τα πάντα. Μοιάζοντας πραγματικά ασταμάτητος και βάζοντας το νερό στο αυλάκι για τον Ολυμπιακό. Τελείωσε με 17 πόντους, 9 ασίστ, 9 κερδισμένα φάουλ και 26 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης.

Για να μην είμαστε άδικοι, όμως, δεν υπολειπόταν σε σοβαρότητα και συγκέντρωση κανείς. Το έδειξαν με το καλημέρα στο ματς εξαλείφοντας κάθε υποψία φόβου ότι θα έμεναν στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Οχι αυτός ο Ολυμπιακός. Το είπαν και το εννοούσαν.

Η Εφές το κατάλαβε για τα καλά (117-41 οι μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης) βλέποντας να πέφτει σε τοίχο σε κάθε προσπάθειά της (56 προσπάθειες στα δίποντα με 30% ευστοχία), να χάνει κατοχές (7 κλεψίματα), να δέχεται 6 τάπες και να μην μπορεί να αξιοποιήσει τα 17 κερδισμένα ριμπάουντ που κατάφερε. Οχι στον βαθμό που θα ήθελε καθώς χέρια και σώματα με ερυθρόλευκα βρίσκονταν μπροστά τους και πάνω τους.

Μπροστά, ο πλουραλισμός που ήθελε και επιδιώκει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έκανε δουλειά. Το τελικό 90 λέει πολλά, όπως άλλωστε και το 28, 21 και 28 σε 1ο, 3ο και 4ο δεκάλεπτο. Ναι, στο 2ο δεκάλεπτο η διάρκεια και η σταθερότητα στην απόδοσή του, ιδίως στην επίθεση δεν ήταν σε καλά επίπεδα αλλά θα γινόταν κι αυτό. Η Εφές θα αντιδρούσε, δεν είναι καμία ομαδούλα, ενώ δεν θα μπορούσε (ακόμα) ο Ολυμπιακός να παίζει άριστα για 40 λεπτά γεμάτα. Είδε τη διαφορά του να πέφτει από τους 19 πόντους στους 9 και στους 6, ωστόσο εκεί είναι ο χαρακτήρας που επέδειξε και πάλι παίρνοντας αυτό που του άξιζε βάσει εικόνας και συνολικής απόδοσης. Γιατί ακόμα και η νίκη με μικρή διαφορά τιμητική για την Εφές θα ήταν.

Αρέσει αυτός ο Ολυμπιακός, είναι καλά, παίζει όμορφο και θελκτικό μπάσκετ, μάχεται για κάθε κατοχή, απειλεί ποικιλοτρόπως πλέον στην επίθεση (4 διψήφιοι παίκτες) και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν από τους αντιπάλους του. Εχει κι άλλο ακόμα να δώσει, έχω την αίσθηση ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα, αλλά χρειάζεται και ιδιαίτερη διαχείριση. Αύριο στη Λευκάδα, την Τρίτη Πειραιά με Μιλάνο, την Πέμπτη στη Βιτόρια.

ΥΓ.: Οταν λέμε γρήγορος εννοούμε να δέχεται καλάθι και σε τρία-τέσσερα δευτερόλεπτα να πετυχαίνει αιφνιδιασμό με τον Λοτζέσκι.

ΥΓ.2: Πολύ άτυχος αυτός ο Γιανγκ, ρε γαμώτο. Ενα βήμα μπρος, δύο πίσω.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 21/10/2016)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Kill… Green!!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τη νίκη κόντρα στην Δόξα Λευκάδας, αλλά και για τον Έρικ Γκριν, ο οποίος από παιχνίδι με παιχνίδι αποδεικνύει τι έλειπε από τον Ολυμπιακό τόσα χρόνια.