Παναγιά μου, ένας Ολυμπιακός!
Τι Ολυμπιακός ήταν αυτός χτες, ρε παιδιά; Από πού μας ήρθε; Για να καταθέσω την αμαρτία μου, δεν το περίμενα. Οχι έτσι, όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης και διάρκειας. Το μεγάλο κέρδος για μένα χτες ήταν ότι όχι απλώς κράτησε τη διαφορά, αλλά δεν επαναπαύτηκε στιγμή. Μετά την ανάπαυλα περίμενε κανείς πως κάπου θα μειώσει σε ένταση αυθόρμητα και ασυναίσθητα, πως ο Παναθηναϊκός θα κατεβάσει τη διαφορά, αλλά αυτά τα σκυλιά με τα ερυθρόλευκα δάγκωναν όλο και πιο βαθιά. Θα ξεχάσω τον Λοτζέσκι στο 4ο δεκάλεπτο, με τη διαφορά κοντά στους 30, που πήδηξε δύο φορές και ισάριθμες πήρε το επιθετικό μέχρι να σκοράρει; Η ένταση και η ενέργεια κτύπησαν κόκκινα.
Λοιπόν… Αριστο το διάβασμα, καλύτερο δεν γινόταν, ειλικρινά… Ο Ολυμπιακός είχε τη λύση σε σχεδόν σε κάθε φάση. Το ματσάρισμα στο δίδυμο αθλητικών σέντερ Γκιστ και Σίνγκλετον βγήκε μια χαρά. Οι αλλαγές γίνονταν έξυπνα στην άμυνα, με τον Παπανικολάου να είναι κομβικός σε αυτές και να φεύγει στον σωστό παίκτη για να μη βγει το μις ματς. Λίγες φορές δεν του βγήκε, στις περισσότερες όμως κινήθηκε έξυπνα. Εκανε παπάδες σε όλα τα υπόλοιπα πέραν του σκορ. Σκόρπιες σκέψεις, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια…
Ποιος Μιλουτίνοφ ήταν αυτός χτες; Το λέγανε, είναι καλύτερος, είναι πιο δυνατός, πιο συγκεντρωμένος, αλλά έπρεπε να το δούμε. Εχει παίξει ο άνθρωπος αμυνάρες. Εχει σκεπάσει το καλάθι σε κάποιες φάσεις. Εχει παίξει τρομερά έξυπνα, έδωσε πολλά μα πολλά πράγματα.
Σε ένα γενικό συμπέρασμα… Η άμυνα δάγκωνε καρωτίδες χτες. Να θυμηθούμε ότι υποχρέωσαν σε παράβαση 5’’ στην επαναφορά τον Παναθηναϊκό; Οτι έβγαιναν χέρια σε κάθε πάσα, μπροστά από τους παίκτες του Παναθηναϊκού και έκλεψαν 9 μπάλες; Απόρροια αυτού; Πήρε 17 πόντους από αιφνιδιασμό τρέχοντας τρομερά καλά (κι όχι συγχυσμένα) στο παρκέ.
Το κλειδί ήταν τα ριμπάουντ. Το κλειδί γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό θα είναι τα ριμπάουντ. 46 έναντι 26. 20 κατοχές παραπάνω τα 19 από το σύνολο επιθετικά. Πώς μεταφράζεται αυτό; 28 πόντους από δεύτερη ευκαιρία. Αυτό είναι το παιχνίδι του, αυτό θέλει να παίζει. Δεν θα του βγαίνει πάντα, δεν θα του βγαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό και ένταση (ούτε η διαφορά των δύο ομάδων είναι αυτή, ας προσγειωθούμε), ωστόσο αυτό θέλει να βγάζει και τουλάχιστον για αυτό θα προσπαθεί σε κάθε ματς.
Λοιπόν… Το ξαναλέμε. Καλή και μεγάλη νίκη επί του «αιωνίου» (10-2 ο Σφαιρόπουλος στο πρωτάθλημα τον Παναθηναϊκό), αλλά δεν μπορεί να μείνει εκεί (καμία ομάδα από τις δύο). Κρατάει τα καλά, γίνονται οι απαραίτητες επισημάνσεις και κοιτάει μπροστά. Εφές την Πέμπτη. Τα ματς είναι απανωτά δεν γίνεται να μένει σε ένα παραπάνω από το επιτρεπτό.
ΥΓ.: Πόσο παικταράς είσαι, ρε Γκριν;
ΥΓ. 2: Ο,τι και να πούμε για τον Πρίντεζη είναι πραγματικά λίγο. Θα τον αδικήσουμε. Το καλύτερο 4άρι της Ευρώπης αναμφισβήτητα.
ΥΓ. 3: 7 ασίστ ο Σπανούλης και ένα παιχνίδι απόλυτα μυαλωμένο. Καθοδηγούσε μαεστρικά την υπόλοιπη ορχήστρα. Λάθος να μείνετε στους 2 πόντους.
ΥΓ. 4: Ο Ολυμπιακός επιτέλους δείχνει να είναι πλουραλιστικός.
ΥΓ. 5: Σαν να συνέρχεται ο Γιανγκ. Κομβικές οι δύο φάσεις με το «καλησπέρα» πάνω στον Μπουρούση.
ΥΓ. 6: Αυτός με τα κοτσιδάκια, ναι, είναι ο πραγματικός Χάκετ.
ΥΓ. 7: Το πλάνο αλά… Μαυροκεφαλίδης έπιασε και με τον Μπουρούση. Τον στόχευσε, τον κούρασε… Δεν γινόταν να χάσει μόνο από τον Μπουρούση.