Δυστυχώς- στην Ευρώπη- αποτύχαμε!
Δεν θέλω να σταθώ στο «γιατί δεν έγινε φάουλ;» (σ.σ. που είναι και η ερώτηση των τελευταίων ωρών) πριν βγει το τρίποντο-μαχαιριά στις ελπίδες του Ολυμπιακού- από τον Στρέλνιεκς στην «Brose Arena». Ο κόουτς εξήγησε και είπε (και καλώς) ότι εμπιστεύεται την άμυνά του και επιλογή ήταν να μην γίνει φάουλ, αλλά να βγει η άμυνα και να μην δεχτεί η ομάδα τρίποντο. Είναι μία τακτική όχι μόνο του Σφαιρόπουλου αλλά πολλών ακόμη προπονητών. Ο κόουτς εμπιστεύτηκε την άμυνα και δεν αντιλέγω σε αυτό, καθώς γνωρίζει άριστα και καλύτερα από τον καθένα μας.
Πάνω σε αυτό το κομμάτι, η ένστασή μου έχει να κάνει με το… πριν! Η Μπάμπεργκ σε όλο το παιχνίδι έχει βγάλει αρκετά ελεύθερα τρίποντα. Αρκετά… Είναι ομάδα που σουτάρει καλύτερα από κάθε άλλη στο Τοπ 16 στο γήπεδό της (49% συνήθως, 44% με τον Ολυμπιακό), είναι ομάδα που το επιδιώκει κάτι που το μαρτυρούν και τα 27 σουτ για τρίποντο και οι 33 προσπάθειες για δίποντο.
Το ότι δεν ευστοχούσε - προς όφελος και ευλογία του Ολυμπιακού- δεν σημαίνει ότι η άμυνα είχε καλή αντίδραση στην weak side και κυρίως κάλυψη σε αυτά.
Του Τάις, ναι, ήταν κρεμασμένο και τυχερό (με ταμπλό και πέφτοντας), του Ζήση όμως ήταν ελεύθερο όπως και του Στρέλνιεκς. Καταρρίπτεται αμέσως κάπου εδώ η φράση «μεγάλα, κρεμασμένα και δύσκολα σουτ» που ειπώθηκε τόσο από τον κόουτς όσο και από τον Παπανικολάου. Μεγάλα ναι, κρεμασμένα τα δύο τελευταία όμως όχι. Ελεύθερα είναι ενώ (κατόπιν εορτής αυτό και σε καμία περίπτωση δικαιολογία) στου Ζήση φαίνεται να πατά γραμμή ο Έλληνας γκαρντ. Τέλος πάντων… Η ουσία είναι πως εν τη γενέσει της αυτή η απόφαση ελλόχευε μεγάλο ρίσκο πολύ απλά γιατί υπήρχε η εικόνα από τα προηγούμενα 39 και πλέον λεπτά του αγώνα.
Αυτά που δεν μπήκαν στην αρχή του 3ου δεκαλέπτου, όπου ο Ολυμπιακός με ένα 3-12 έχτισε μια διαφορά 10 πόντων, μπήκαν στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα με την Μπάμπεργκ να έχει να πανηγυρίζει μία επική ανατροπή (και τις 2/2 νίκες) απέναντι στον Ολυμπιακό και τους «ερυθρόλευκους» να τιμωρούνται με τον σκληρό τρόπο που οι ίδιοι… τιμωρούσαν τόσα χρόνια τους αντιπάλους τους. Τόσο απλά!
Και πάμε στο μεγάλο ερώτημα τώρα:
Γιατί να φτάσει η ομάδα το παιχνίδι στο τελευταίο σουτ; Εμπιστεύεται δεν εμπιστεύεται την άμυνα ο Σφαιρόπουλος, έπρεπε ή δεν έπρεπε να γίνει φάουλ πριν βγει το ελεύθερο τρίποντο του Στρέλνιεκς. Γιατί έπρεπε να το φτάσει το παιχνίδι στο τελευταίο σουτ;
Γιατί να έχουμε να αναρωτιόμαστε ακόμα, αν είχε δοθεί το τράβηγμα στη στεφάνι του Τάις στο φόλοου του Χάντερ (μετά το άστοχο δίποντο του Σπανούλη και πριν το τρίποντο-μαχαιριά);
Γιατί μετά από καλάθι που πέτυχε ο Ολυμπιακός (Χάντερ) δέχτηκε αυτόματα άκοπα, γρήγορα και με μηδαμινή αντίδραση το σουτ του Ζήση; Αυτά είναι λάθη που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική αλλά κοστίζουν παιχνίδια. Γιατί ο Ολυμπιακός στον τομέα των λαθών στην στατιστική πήρε άριστα: 4 συνολικά είχε (από 2 σε κάθε μέρος) αλλά παρ΄ όλα αυτά έχασε ένα παιχνίδι «ζωής ή θανάτου».
Γιατί να επιτρέψει στην χειρότερη ομάδα του Top 16 στον τομέα των ριμπάουντ να του πάρει 35 και 8 επιθετικά;
Το παιχνίδι δεν χάθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα λοιπόν. Χάθηκε πολύ πιο πριν.
Όταν δεν τελειώνεις τα παιχνίδια όταν σου δίνονται ευκαιρίες αλλά αντ’ αυτού δίνεις ελπίδες απλόχερα στους αντιπάλους, θα επέλθει η τιμωρία. Γιατί ο Ολυμπιακός μπορούσε να το είχε τελειώσει πολύ πιο νωρίς. Στο 43-53 δέχτηκε δύο τρίποντα ενώ τον έφερε ο Μίλερ στο καλάθι. Μέχρι το τελευταίο λεπτό στο 4ο δεκάλεπτο ο Ολυμπιακός είχε διαφορά 5-6 πόντων μην κάνοντας σωστή διαχείριση στην άμυνά του.
Καμία λέξη από τις «αυτοκτονία», «αυτόχειρας», «χαρακίρι» κλπ δεν μπορεί να αντικατοπτρίσει και να περιγράψει το κακό που έκανε ο ίδιος Ολυμπιακός στον… Ολυμπιακό. Καμία Μπάμπεργκ. Ο εαυτός του και μόνο. Έχασε ένα παιχνίδι… έχασε συνάμα μία πρόκριση και μένει εκτός πλέι οφ Ευρωλίγκας ύστερα από 11 χρόνια (από τη σεζόν 2004-05).
Δεν ονειροβατώ ούτε τρέφω αυταπάτες. Μαθηματικές ελπίδες έχει ναι, αλλά προσωπικά, συγνώμη, εμένα η ομάδα δεν με πείθει ότι μπορεί να κάνει τουλάχιστον το 4/4 στα παιχνίδια της. Το να το λέμε στα λόγια - από το 6/6 που χρειάζονταν αρχικά- ή ότι στα δύσκολα και στην πίεση ανταποκρίνεται δεν φτάνει. Πρέπει να πείσει και η ομάδα και τα θέματά της είναι πολλά. Σκέφτεστε πως δεν είναι μόνο ο Ουόρικ να εγκλιματιστεί και να προσαρμοστεί; Σε 20 μέρες θα πρέπει να μπει και ο Λοτζέσκι. Άντε πάλι από την αρχή…
Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει υπογράψει κανείς. Μία άσχημη σεζόν στην Ευρώπη θα έρχονταν. Όλες οι ομάδες έχουν περάσει από τέτοιες καταστάσεις και θα περάσουν. Άσχετα αν ο Ολυμπιακός ξεκίνησε στη σεζόν με άλλα όνειρα και προσδοκίες. Δεν μπορούμε να απαιτούμε όσο πολύ κι αν το λαχταρούμε ξανά Final 4 από μία ομάδα που έχει χάσει δύο φορές από την Μπάμπεργκ (καλή αλλά όχι ομαδάρα) και που μετά τη νίκη της στο ΣΕΦ δέχτηκε 18 πόντους μέσο όρο σε τρεις ήττες της. Που έχει ηττηθεί με 20 πόντους και κατεβασμένα τα χέρια από την Ζαλγκίρις. Που της κάλυψε τη διαφορά η Μπαρτσελόνα η οποία φέτος ειδικά δεν τρομάζει. Που η Ρεάλ μέχρι στιγμής έχει το αβαντάζ των 12 πόντων και είναι - μην το ξεχνάτε αυτό- η ομάδα αυτή που ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στον Ολυμπιακό.
Λάθη έχουν γίνει πολλά σε πολλούς τομείς και από πολλούς. Είναι γνωστά, έχουν αναλυθεί, έχουν συζητηθεί. Το ζητούμενο είναι το ΤΩΡΑ. Η Ευρώπη τελείωσε. Η Ελλάδα και το πρωτάθλημα όμως είναι ΜΠΡΟΣΤΑ.
«Ακόμα και να συμβεί το απευκταίο, γιατί όλα πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας και κυρίως γιατί ο Ολυμπιακός έχει αγωνιστικές αδυναμίες, η χρονιά δεν πάει στράφι με το να μείνεις εκτός συνέχειας από την Ευρώπη. Θα συνέβαινε και αυτό. Καλομάθαμε αλλά όλες οι ομάδες έχουν περάσει από αυτό το στάδιο. Συμβόλαιο με την επιτυχία και το Final 4 δεν έχει υπογράψει κανείς. Η χρονιά όμως θα συνεχίσει. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει (μέσα και από την διαδικασία, άμεσα μάλιστα, των ευρωπαϊκών παιχνιδιών) να βρει την ταυτότητά του».
Το παραπάνω το είχα επισημάνει μετά την Βαρκελώνη, το ίδιο τονίζω και τώρα. Να εκμεταλλευτεί τον χρόνο που έχει μπροστά του, παλεύοντας μέσα από τα 4 παιχνίδια που μένουν στην Ευρώπη, να βρει την ταυτότητά του και να ετοιμαστεί η ομάδα ώστε να βρεθεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για να πάει να πάρει το ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ! Όλα για όλα γι αυτό… Η σεζόν δεν τελείωσε!
ΥΓ: Είχα την εντύπωση ότι στην τελευταία επίθεση (αν έβγαινε) ο Σπανούλης θα πήγαινε για σουτ από τα 9-10 μέτρα. Δεν ήταν αυτό το πλάνο, δεν θα πήγαινε σε αυτή την ενέργεια ο αρχηγός. Πάντως, όλος ο πλανήτης γνωρίζει άριστα πλέον που θα κατέληγε (ή θα καταλήξει στο μέλλον) η μπάλα.
ΥΓ2: Σαφώς και στον Ολυμπιακό γνώριζαν ότι η Μπάμπεργκ είχε να δώσει 2 φάουλ ακόμα.
ΥΓ3: Ξέρετε κάτι; Ωραία η κομπίνα του Τρινκιέρι και το κόλπο του Γκρεγκ Πόποβιτς- όπως έγραψε ο Δικαιουλάκος- που χρησιμοποιεί στους Σπερς, ωστόσο πιστεύω σε αυτό δεν έπαιξε ρόλο το σκριν στον Σπανούλη. Δυστυχώς ο αρχηγός έχει δεχτεί πολλά τρίποντα (και πόντους) στο ματς από παίκτη του. Θυμηθείτε μόνο τα 3/4 που είχε ο Στάιγκερ στο πρώτο μέρος. Έπρεπε να φύγει ο Χάντερ στον Στρέλνιεκς, ίσως έπρεπε να υπάρχει άλλος παίκτης εκεί, όχι όμως ο Σπανούλης. Και σκριν να μην γίνονταν δεν θεωρώ ότι θα είχε εμπόδιο το σουτ.
ΥΓ4: Πολλά μα πάρα πολλά τα λόγια. Ας τα αφήσουμε στην άκρη. Καθόλου λόγια, μόνο πράξεις μέχρι να ολοκληρωθεί η σεζόν.
ΥΓ5: Άλλο η καλοπροαίρετη κριτική άλλο η ισοπέδωση. Η πρόσφατη μόδα ήταν να φύγουν οι Αγγελόπουλοι, η νέα να φύγει ο Σφαιρόπουλος ή όλοι μαζί! Και μετά ο Ολυμπιακός πήρε… την Ευρωλίγκα.
ΥΓ6: Αυτή η ομάδα έχει αναγκάσει τους οπαδούς της να κλάψουν από ευτυχία. Έχει καταφέρει αυτά που άλλες ακόμα ονειρεύονται. Ο Ολυμπιακός όμως συνεχίζει. Δεν μπορεί να κάθεται στις δάφνες του παρελθόντος και να τις επικαλείται συνεχώς. Πρέπει να προοδεύει, επιβάλλεται να συνεχίζει ώστε να γράφει καινούριες ολόχρυσες σελίδες στην ένδοξη ιστορία του.
ΥΓ7: Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα!