Βγάλτε μία γ@μ#ν& αντίδραση!

Σάββατο, 27 Φεβρουαρίου 2016 - 18:04

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας… Σαφέστατα και δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς τα όσα έχει χαρίσει ο Ολυμπιακός στον σύλλογο και στους φίλους του τα τελευταία χρόνια. Ούτε φυσικά μπορούμε να πάμε στο άλλο άκρο και να μηδενίσουμε τα πάντα. Να τα ισοπεδώσουμε όλα.

Ο Ολυμπιακός όμως πέτυχε γιατί πάλευε, μάχονταν και έβγαζε στον αφρό το αίσθημα της άρνησης για παράδοση. Ανέτρεπε προγνωστικά, σκορ… Κόλλαγε στα σχοινιά τους αντιπάλους του, όποιοι κι αν ήταν αυτοί, όσο μπάτζετ κι αν είχαν, όσες λύσεις κι αν διέθεταν. Αυτός ο Ολυμπιακός εμφανίζεται παροδικά πλέον οπότε το «γιατί;» πλανάται και κυριαρχεί στο μυαλό όλων.

Γιατί για μία ακόμη φορά δεν υπήρξε αντίδραση; Γιατί δεν πάλεψαν; Δεν αντέδρασαν… Χάσε. Δεν θα πει κανείς τίποτα. Μάτωσε όμως, πολέμησέ το, μην πετάς λευκή πετσέτα από τα πρώτα λεπτά της 2ης περιόδου. Μην αφήνεις ξανά τον αντίπαλο να φύγει μπροστά με +20 πόντους, να επιβάλλει πλήρως τον ρυθμό του και μετά- όταν είναι αργά πλέον- να τρέχεις να μαζέψεις τη διαφορά μήπως και σώσεις το +12 του πρώτου αγώνα. Ο Ολυμπιακός ξεχνάει την ταυτότητά του. Δεν μπορεί να βγάλει τον χαρακτήρα που διέκρινε αυτή την ομάδα και έφερε τόσες και τόσες επιτυχίες.

Μία ήττα στην Βαρκελώνη, πόσο μάλλον από μία Μπαρτσελόνα που βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο (σ.σ. θυμηθείτε αντίστοιχα πως αντέδρασε ο Ολυμπιακός μετά την ήττα στο Κάουνας, με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ) και ήθελε να αντιστρέψει το εις βάρος της κλίμα, δεν θα με ενοχλούσε. Είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μιλάω να ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Ένα απομονωμένο ματς. Δεν βγήκε το πλάνο, μπλόκαραν, βρέθηκαν σε άσχημη βραδιά, όλα παίζουν και όλα θα συμβούν. Με ενοχλεί όμως που συνέβη ξανά. Για τέταρτη φορά. Που αυτό το πράγμα έχει διάρκεια.

Μετά το 2-0 στο ξεκίνημα του ομίλου, ο Ολυμπιακός θαρρεί κανείς και μεταλλάχθηκε. Λες και τον ακούμπησε ένα μαγικό ραβδί όπου του αλλοίωσε το dna του, του απήγαγε τον χαρακτήρα του. Κοίταζε την Μπάμπεργκ να φτάνει στο +22 μέσα στο ΣΕΦ. Κάτι ο κόσμος, κάτι ότι βγήκε καθυστερημένα αυτή η άρνηση για ήττα, άφησε μία αίσθηση σε όλους μας, «αν είχαμε ακόμα δυο-τρία λεπτά, θα το γυρνάγαμε». Στο Κάουνας ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε απολύτως καμία αντίδραση, παραδόθηκε στο physical game των Λιθουανών. Στη Μαδρίτη άντεξε μόνο για ένα ημίχρονο. Στην Βαρκελώνη μόνο για ένα 10άλεπτο. Από το ημίχρονο ακόμα, η Μπαρτσελόνα είχε καλύψει τη διαφορά (είχε πάει στο +14) έχοντας- προσέξτε- 64% στα δίποντα και 66% στα τρίποντα. Απόρροια της άμυνας του Ολυμπιακού που βραχυκύκλωσε και δεν είχε τρόπο να κόψει τον ρυθμό των Καταλανών.

Την ίδια ώρα οι «ερυθρόλευκοι» έχαναν τα ριμπάουντ από την… 10η ομάδα του Top 16 στον συγκεκριμένο τομέα και βαρούσαν σίδερο (5/12) από τα 4.5 μέτρα (βολές). Ναι, θα γίνει, θα συμβούν όλα αυτά και θα σου πάνε όλα στραβά. Αντέδρασε όμως. Κάνε κάτι. Μην τους κοιτάς στην άμυνα. Μην είσαι στατικός στην επίθεση. Βάλε ενέργεια, δύναμη, πάθος… Όλα αυτά απουσίαζαν για 4ο παιχνίδι. Την Κίμκι γιατί την κέρδισαν στο ΣΕΦ; Γιατί αμέσως όταν πήγε στους 12, 14 πόντους, με τον κόσμο μαζί, τής επιβλήθηκε και τής είπε «ώπα, εδώ είναι το σπίτι μου, κουμάντο κάνω εγώ».

Δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί βγαίνει πλέον αυτό το αίσθημα παροδικά. Μετά την ΤΣΣΚΑ που έχασε αλλά πάλεψε ακόμα και κόντρα στους απίθανους του Βρετανού αρχιδιαιτητή της Ευρωλίγκας, πίστευα ότι κάτι ξύπνησε, κάτι θυμήθηκαν. Δικαιολόγησα και τις αγγαρείες στην Ελλάδα με Λαύριο, Κόροιβο κτλ. «Κρατάνε δυνάμεις για την Βαρκελώνη».

Και πας στην ομορφότερη πόλη της Ευρώπης να παίξεις έναν «τελικό» από τους εφτά που είχαν απομείνει, να προσπαθήσεις –υποψιασμένος κιόλας το πώς θα σε αντιμετωπίσει η Μπαρτσελόνα μετά το κάζο της με την Μπιλμπάο στο Κόπα Ντελ Ρέι- να καλύψεις μία από τις δύο «κακές» ήττες με Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις και δεν διεκδικείς καν τη νίκη. Τους κοιτάς να φτάνουν άκοπα στο +25 τρεις φορές, με μηδαμινή αντίδραση και παράδοση άνευ όρων. Ναι, αγωνιστικές αδυναμίες υπάρχουν, αλλά βγάλτε μία αντίδραση ρε παιδιά. Κάντε κάτι.

Αυτό ενοχλεί, πειράζει, απογοητεύει και στεναχωρεί. Το να γίνεται ξανά, για 4η φορά και να μην βγαίνει μία γ@#ημεν& αντίδραση. Να μην βγαίνει Ολυμπιακός μέσα στο παρκέ.

Αγωνιστικά, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Άλλαξε το παιχνίδι όταν μπήκε μέσα ο Ντόρσεϊ και έβγαλε αθλητικότητα η Μπαρτσελόνα, μην αφήνοντας πλεονέκτημα στον Σπανούλη (0 ασίστ) να κτυπάει στα πόδια τον Τόμιτς που έβγαινε ψηλά σε 2-1 άμυνα. Χώλαινε, δεν είχε ανάσες (δεν έκανε προπονήσεις στη Γαλατά σε ένταση) και ο Πασκουάλ τον κρατούσε μέσα. Όταν δε μπήκε δίδυμο μαζί του ο Σάμουελς, ο Ολυμπιακός στη φροντ λάιν δεν μπορούσε να τους αναχαιτίσει, να τους κοντράρει ενώ έχανε και τα ριμπάουντ. Ο Χάντερ φάνηκε αδύναμος από δυνάμεις και φοβισμένος στη σκιά ακόμα του Ντόρσεϊ (πέταγε τη μπάλα στο ταμπλό και έφευγε μακριά), ο Πρίντεζης (πάλι στο «5») κουράστηκε μία βάζοντας δύναμη με τον Σάμουελς την άλλη ακολουθώντας τον Περπέρογλου, ο Αγραβάνης είτε έχανε τον αντίπαλο, είτε στη δύναμη είχε μειονέκτημα. Ο Παπαπέτρου πάνω στην κίνηση έπαιζε καλά τον Περπέρογλου αλλά έχανε την τελική προσπάθεια του έμπειρου φόργουορντ (όλοι ξέρουν πότε θα γυρίσει για το σουτ).

Η άμυνα ίσως και να επηρεάστηκε από την επίθεση όπως είπε και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος (31 πόντους σε 20 λεπτά, 12 πόντους στο 2ο δεκάλεπτο, 16 στο 3ο) ωστόσο δεν παύει να επιβεβαιώνει ότι ο Ολυμπιακός έχει ξεχάσει ποιος είναι. Δεν πας καλά μπροστά; Πίσω δάγκωσέ τους στα λαρύγγια. Από εκεί που είχε φτάσει να δημιουργείτε κλίμα από τους αντιπάλους του, για το μπασκετικό ξύλο, τώρα δεν παίζουν καν άμυνα… (78.1 πόντους δέχονται στο Top 16).

Ειλικρινά πιστεύω ότι σώνεται ακόμα η παρτίδα. Έχει έξι παιχνίδια μπροστά του, τα 4 στο ΣΕΦ. Μάγκες εδώ παίζετε μπάλα και εσείς, μαζί με την ομάδα! Δεν θέλω να σκέφτομαι καν ότι με την Λαμποράλ δεν θα είναι κατάμεστο το ΣΕΦ. Οπωσδήποτε 4 σερί νίκες με τους Βάσκους, την Μπάμπεργκ εκτός, τη Ζαλγκίρις και τη Ρεάλ στο Φάληρο. Αν γίνει η στραβή στην Γερμανία (ίδρωσε να την πάρει η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα έχασε εκεί), δεν συζητάμε για το τι πρέπει να κάνει στη Μόσχα με την Κίμκι. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι έχει την ΤΣΣΚΑ τελευταία αγωνιστική στο ΣΕΦ όπου μάλλον θα έχουν σφραγίσει την πρωτιά.

Ακόμα και να συμβεί το απευκταίο, γιατί όλα πρέπει να τα έχουμε στο μυαλό μας και κυρίως γιατί ο Ολυμπιακός έχει αγωνιστικές αδυναμίες, η χρονιά δεν πάει στράφι με το να μείνεις εκτός συνέχειας από την Ευρώπη. Θα συνέβαινε και αυτό. Καλομάθαμε αλλά όλες οι ομάδες έχουν περάσει από αυτό το στάδιο. Συμβόλαιο με την επιτυχία και το Final 4 δεν έχει υπογράψει κανείς. Η χρονιά όμως θα συνεχίσει. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει (μέσα και από την διαδικασία, άμεσα μάλιστα, των ευρωπαϊκών παιχνιδιών) να βρει την ταυτότητά του. Είναι να μπει ο Ουόρικ που θα προσθέσει ενέργεια, αθλητικότητα και σκορ στη φροντ λάιν, να βρει ρυθμό ο Παπανικολάου και τον ρόλο του.

Να επιστρέψει ο Λοτζέσκι, ο μοναδικός αξιόπιστος σουτέρ (σ.σ. γι αυτό επέμενα ότι καλώς αποφάσισαν να πάρουν γκαρντ τότε κι όχι ψηλό, αλλά όχι παίκτη στυλ Όντομ που έχει ήδη πανομοιότυπους, αλλά έναν σουτέρ, έναν φονιά).

Ο Ολυμπιακός, με τα όσα έχει περάσει, αλλά τα οποία θα πρέπει να ξεχάσει και να αφήσει πίσω του, κοιτάζοντας μόνο μπροστά, πρέπει να γίνει ξανά ομάδα στο παρκέ και να εμφανιστεί έτοιμος για το πρωτάθλημα. Πήγα μακριά και ίσως στεναχωρώ κάποιους, αλλά αν γίνει το απευκταίο στην Ευρωλίγκα, η χρονιά δεν χάθηκε. Αρκεί να είναι έτοιμος για το πρωτάθλημα!

ΥΓ: Έχω κριτικάρει αρκετές φορές τους Παπαπέτρου και Αγραβάνη ιδίως τον τελευταίο. Δύο παιδιά 21 ετών που ο Ολυμπιακός επένδυσε πάνω τους, τα εμπιστεύτηκε και τα στήριξε. Χωρίς να θέλω να ψάξω δικαιολογίες εγώ γι αυτούς και να βρω άλλοθι, πρέπει να αναγνωρίσω δύο μεγάλες παραμέτρους.

1) Στην ίδια ηλικία είχε γίνει ανάλογη προσπάθεια με τους Μάντζαρη, Σλούκα και Παπανικολάου σε έναν Ολυμπιακό όμως που βρίσκονταν σε μεταβατική περίοδο. Που δεν είχε κανείς απαιτήσεις και προσδοκίες για εκείνη τη χρονιά άσχετα με το πώς κατέληξε αυτή και κατ’ εμέ είναι η κορυφαία του Ολυμπιακού. Παπαπέτρου και Αγραβάνης βρέθηκαν όμως σε μία ομάδα με απαιτήσεις, που ήδη είχε στεφθεί δις πρωταθλήτρια Ευρώπης και είχε πάρει το πρωτάθλημα μετά από 15 χρόνια.

2) Ο Παπαπέτρου ξεκίνησε στο «3», να έρχεται πίσω από τον Λοτζέσκι. Ο Αγραβάνης στο «4» να έρχεται πίσω από τον Πρίντεζη. Πολύ νωρίς, πριν καν αποκτηθεί ο Παπανικολάου, αλλά με βάση τις ανάγκες της ομάδας, ο Παπαπέτρου ανέβηκε στο «4» και ο Αγραβάνης που είχε μειωθεί ο χρόνος του ήδη εκεί, πέρναγε στο «5». Παίζει κι αυτό τον ρόλο του στον κάθε έναν.

Ο Ολυμπιακός είναι σα να χτίζεται από την αρχή και πάλι. Λες και είναι σε προετοιμασία. Βάλτε τα κάτω μία προς μία τις θέσεις. Πως ξεκίνησε και σε ποια κατάσταση βρίσκεται πλέον.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Αυτός, ναι, είναι ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής «καλωσορίζει» πίσω τον πραγματικό Ολυμπιακό, ωστόσο, επισημαίνει ότι πήρε μόλις τον 1ο τελικό, έχει μπροστά του ακόμα πέντε...

Δυστυχώς- στην Ευρώπη- αποτύχαμε!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής υποβάλλει μία ένσταση και το ερώτημα «Γιατί το πήγε το ματς στο σουτ;» - Δεν ονειροβατεί και τονίζει «όλα μα όλα για το πρωτάθλημα»!

Χάθηκε κάθε λογική

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τα λάθη που έγιναν από τον Νοέμβριο στο θέμα του σέντερ και τα ανακόλουθα των «δεν θα πάρουμε για να πάρουμε» και «δεν καιγόμαστε».